• • محاسبه مجموع برازندگی کل کروموزوم ها:

• • محاسبه احتمال نسبی مربوط به هر کروموزوم:

• • محاسبه احتمال تجمعی هر کروموزوم:

رویه انتخاب چرخاندن چرخ رولت به تعداد اندازه­ جمعیت، آغاز می­ شود و هر بار یک رکوموزوم برای حضور در نسل جدید به صورت زیر انتخاب می شود:

گام ۱: انتخاب یک عدد تصادفی مثل r در فاصله [۰,۱] .
گام ۲: اگر آنگاه اوخط کروموزوم انتخاب می­ شود، در غیر اینصورت k امین کروموزوم که در آن، ، و ، انتخاب می­ شود.

الگوریتم زنبور عسل

در این الگوریتم نحوه تعریف کروموزوم، چگونگی محاسبه برازش و تولید جواب اولیه مشابه الگوریتم قبلی است. رویه ایجاد جواب جواب تصادفی (رقص چرخشی) همانند عملگر جهش می باشد.گام های کلی الگوریتم توسعه داده شده به شرح زیر است:
مرحله اول: به تعداد جمعیت جواب اولیه را ایجاد کن و مقدار برازش آنها را محاسبه کن.
مرحله دوم: گام های زیر را به تعداد مشخص تکرار کن:

• • یک جواب جدید و تصادفی با اعمال تغییر در تخصیص خط­ها در همسایگی جواب فعلی ایجاد کن .

• • تعدادی زنبور با توجه به مقدار برازش جواب انتخاب شده به آن جواب تخصیص ده.

• • در هر تکرار بهترین جواب را انتخاب کن.

• • بقیه زنبور­ها را به طور تصادفی برای جستجو تخصیص ده و برازش آنها را محاسبه کن.

در گام اول از مرحله دوم، زنبورهای دیده­بان به طور تصادفی در فضای جستجو، جواب­های اولیه را ایجاد می کنند و سپس مقدار برازش آنها محاسبه می­ شود. در گام دوم، به جواب­های ایجاد شده با توجه به مقدار برازش بالای آنها زنبورهایی برای جستجو در همسایگی آنها تخصیص داده می­شوند. در واقع، از برازش جواب­ها برای محاسبه احتمال انتخاب جواب استفاده می­ شود. تخصیص تعداد بیشتر زنبور و جستجو در همسایگی بهترین جواب باعث می­ شود که احتمال ایجاد جواب­های بهتر افزایش یابد که در واقع این یک عمل کلیدی در الگوریتم زنبور عسل است. در مرحله بعدی، بهترین جواب برای تولید جمعیت جدید به کار گرفته می­ شود. این محدودیت در طبیعت وجود ندارد، و این جا برای کاهش تعداد نقاط مورد بررسی استفاده شده است. در مرحله آخر، زنبورهای باقیمانده در جمعیت به صورت تصادفی در اطراف فضای جستجو به سراغ راه حل­های جدیدبالقوه می­روند. در واقع، برای جواب­هایی که احتمال انتخاب آنها صفر است، جواب جاری با یک جواب تصادفی جایگزین می شود.

بهینه سازی موضعی تنظیمات سیگنال

در بهینه سازی موضعی ، تنظیمات سیگنال با توجه به جریان در هر تقاطع بدست می­آیند. اگر سیاست کنترلی برای هر تقاطع مشخص شود، امکان می­دهد که محاسبات تنظیمات سیگنال عملکرد خود را با توجه به مشخص بودن میزان جریان بهینه کنند. در واقع، یک ارتباط یگانه بین بردار جریان f و بردار تنظیمات سیگنالg وجود دارد. بردار تنظیمات سیگنالg بر روی ظرفیت معابر و در نتیجه بر بردار جریان f موثر است. در واقع، یک رابطه متقابل بین این دو وجود دارد. جریان معابر از حل مدل سطح پایین پیوست (الف) بدست می آید: