شکل ۲-۱۳ : تاثیر عامل بر روی سطح در حال رشد h
تشریح فیزیکی جمله خیلی پیچیده است، چون دارای یک ساختار اضافی با ناحیه کوچک مثبت نزدیک دره و ناحیه کوچک منفی نزدیک قله است. (در ناحیه مثبت دارای مینیمم نسبی ودر ناحیه منفی دارای ماکزیمم نسبی است) در این حالت شیب نقاط زیاد است. تاکید می کنیم که گرانش هیچ نقشی در رشد به روش ندارند. ]۲۱[
۲-۱۱-۱-۱ حل معادله رشد خطی همراه با پیشروی MBE
به علت خطی بودن معادله، همانند معادله EW، از طریق بازسنجی معادله رشد (۲-۴۶) و ضرب دو طرف تساوی در به حل معادله خطی می پردازیم:

و با توجه به ثابت بودن مقیاس و برابر قرار دادن آن ها با حالت، نماهای رشد، زبری و دینامیکی به صورت زیر خواهند بود:

اکنون با توجه به اینکه رشد سطح در چه بعدی انجام شده، می توان پارامتر (نمای زبری) را محاسبه کرد:]۱۶[

مدلی توسط داس سرما و تامبورنی^[۳۵] پیشنهاد شد که با هیچ یک از معادلات قابل توجیه نبود و در کلاس جدیدی بین قرار گرفت که مدل نامیده می شود. این مدل باید هموارتر از ته نشست تصادفی و ناهموارتر از مدل ته نشست تصادفی همراه با نرم سازی باشد و توان رشد این مدل است. در این مدل رفتار های دینامیکی فرایند پخش (انتشار) مثل شکست قید های شیمیایی و جهش بین سایت های همسایه صورت می گیرد.]۲۳[
۲-۱۱-۲ تئوری غیر خطی مدل MBE
اجزای غیرخطی را بابد به معادله (۲-۴۶) اضافه کرد. سپس آن تعدادی که از اصول تقارن بنیادی فرایند نمو تبعیت می کنند، حذف می شوند. هدف به دست آوردن معادله ای است که تحت تبدیلات در راستای نمو و در راستای عمود بر نمو ثابت بماند و نیز دارای تقارن چرخشی  باشد. در ضمن شامل مشتقات مرتیه ی فرد x نیز باشد. هر جزء غیرخطی تعیین شده فرایند نمو پیشروی می بایست از معادله ی پیوستگی تبعیت کند که در آن اجزای مجاز نشانگر تعداد ذرات موجود در سطح می باشد.

شکل ۲-۱۴ : تاثیر عامل بر روی سطح در حال رشد h
جمله ( برای ) به طور مشابه به موقعیتی مربوط می شود که در آن ذرات که در نقاط بالاتر افتاده اند (مشتق بالاتر) در نقاط پایین (مشتق کوچکتر) نرم سازی می شوند. در این حالت ذرات می توانند قید هارا بشکنند و به نقاطی با ارتفاع کمتر بروند، این اتفاق برای زمانی که ذرات اجازه حرکت ندارند وجود ندارد .]۱۶-۲۱[

حل این معادله به علت وجود عامل غیر خطی دشوار است و نیاز به تکنیک های خاصی دارد. ما در اینجا به اختصار نماهای رشد و زبری و دینامیکی را عنوان می کنیم:

نقض ماده ۴ قانون ایمنی راه ها

۲۴

۹۲/۰۸/۲۴

ازادراه قزوین رشت

۲۳۵۰

۰

۱

پیکان

پژو

عدم توجه به جلو

۲۵

۹۲/۱۱/۲۰

ازادراه قزوین رشت

واژگونی

۱۳۰۵

۱

۱

سمند

عدم توجه به جلو

۲۶

منبع: معاونت عمومی حمل و نقل و دفتر ایمنی و ترافیک
در جدول۳-۷، آمار ذکر شده مربوط به تصادفات فوتی هست که حدود ۵ درصد کل تصادفات را تشکیل می دهد. ۹۵ درصد مابقی شامل تصادفات جرحی و خسارتی می باشد که آمار آن نزد سازمان موجود نیست، هم چنین در سال ۸۹ نیز آماری از پلیس دریافت نشده، آمار محور (آزاد راه قزوین – رشت، برحسب سال آمده و از ستون ساعت وقوع تصادف بر مبنای روز و شب بودن می توان استفاده نمود، به عنوان مثال عدد ۱۰۳۵ در ستون ساعت وقوع به معنای ساعت ۱۰ و ۳۵ دقیقه صبح می باشد.
طبق جدول ۳-۷، آمار مربوط به تصادفات و تلفاتی که در ساعات شب رخ داده بسیار اندک بوده، و نمی توان از آن به عنوان معیاری برای محاسبه درآمد طرح استفاده نمود، همچنین اینکه موضوع تحقیق در مورد پارکینگ های این آزاد راه می باشد، که طبیعتاً تصادف رخ داده در آن نیز تفاوت چندانی با جاده نخواهد داشت.

۳-۱۲-۲- سایر موارد
علاوه بر موارد فوق، مزایای دیگری را می توان برای مولد های برق بادی در مقایسه با برق مورد استفاده از روش فسیلی برشمرد، که در ذیل آورده شده است:

• ناچیز بودن هزینه های جاری و سیر نزولی هزینه های سرمایه گذاری به مرور زمان

• عدم احتیاج به آب و تأسیسات جانبی

• ایجاد تحرک در صنایع موجود داخلی و ایجاد بازار کار در تولید برخی از قطعات توربینهای بادی

طبق برآورد های اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت ^[۴۴](IUCN)، میزان انتشار آلودگی به ازای هر مگاوات ساعت تولید انرژی با سوخت گازوئیل ۳/۲۱ کیلوگرم انواع اسید و کربن و منواکسید کربن و ۶۵۷ کیلوگرم دی اکسید کربن می باشد. و در صورت استفاده از سوخت گازی این ارقام به ترتیب ۷/۶ و ۴۴۷ کیلوگرم کاهش می یابد، که در صورت استفاده از انرژی های تجدیدپذیر به ویژه انرژی باد، این مقدار آلودگی از محیط زیست حذف می گردد.
از سوی دیگر، هزینه های اجتماعی تخریب محیط زیست در اثر مصرف حامل های انرژی فسیلی در کشور براساس مطالعات بانک جهانی و سازمان حفاظت محیط زیست ایران^[۴۵] در سال ۱۳۹۱حدود ۶/ ۱۰۲ میلیارد ریال براساس قیمت های ثابت سال ۸۱ می باشد که معادل ۶/۱۹ درصد از تولید ناخالص داخلی کشور^[۴۶] در آن سال بوده است.
۳-۱۳- نتایج محاسبات (کامفار)
۳-۱۳-۱- ارزش فعلی خالص و نرخ بازدهی داخلی سرمایه گذاری
جهت تحلیل مالی از دیدگاه بخش دولتی، از شاخص های ارزش فعلی خالص و نرخ بازدهی داخلی سرمایه گذاری استفاده شده است.
دو شاخص مهم برای ارزیابی مالی ارزش فعلی خالص و نرخ بازده داخلی می باشد. با این تفاوت که ارزش فعلی خالص زمانی می تواند مورد استفاده قرار گیرد که عمر دو پروژه یکسان باشد، که در اینجا این شرایط صادق است و دو روش تأمین روشنائی دارای عمر یکسان می باشند. لذا این شاخص می تواند جهت مقایسه معیار مناسبی باشد. ارزش فعلی خالص سرمایه گذاری از تفاوت ارزش فعلی هزینه ها و ارزش فعلی درآمدهای طرح حاصل می شود. به عبارتی تفاوت بین هزینه ها و درآمدهای تنزیل یافته طرح می باشد. بنابراین ارزش فعلی بالاتر با سود ویژه ارتباط مستقیم دارد. همچنین هرچقدر نرخ بازدهی داخلی، بزرگتر باشد، نشان از توجیه پذیری بالای اقتصادی پروژه دارد.

ج) زمان بندی رویه­ی حسابداری: مدیریت همچنین اختیار دارد که چه موقع و چگونه رویدادها را شناسایی کند. هنگامی که رویدادهای حسابداری نیازمند افشا در صورت­های مالی هستند.
به عنوان مثال در مورد دارایی­ های معیوب و خراب این اختیار وجود دارد که چه مقدار از آن را مستهلک کنیم.
د) زمان­بندی فروش دارایی­ ها ثابت: زمان­بندی تحصیل و فروش دارایی­ ها ومی­تواند بر سود حسابداری تأثیر بگذارد. مدیریت می ­تواند زمان و مقدار سرمایه ­گذاری در هزینه­ های تحقیق و توسعه، تبلیغات و نگهداری را انتخاب نماید، هر سه مورد به عنوان هزینه­ دوره در دوره­ای که تحمل می­ شود، شناسایی می­شوند. مدیریت همچنین در مورد زمان­بندی فروش اموال، ماشین آلات و تجهیزات برای تسریع بخشیدن یا به تأخیر انداختن شناخت سود و زیان تصمیم می­گیرد . مدیریت اقلام تعهدی اختیاری از طریق تغییر فعالیت­های اقتصادی اساسی یک شرکت صورت نمی­گیرد بلکه از طریق انتخاب روش های حسابداری و برآوردهای حسابداری انجام می­ شود. این در حالی است که دستکاری فعالیت­های واقعی از طریق تغییر فعالیت­های اساسی یک شرکت صورت می­پذیرد. چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور در مورد مدیریت اقلام تعهدی اختیاری تحقیقات زیادی صورت گرفته است اما در داخل کشور تحقیقات بسیار کمی در حوزه­ دستکاری فعالیت­های واقعی انجام شده است.

حالت دوم : مدیریت واقعی سود (دستکاری فعالیتهای واقعی)
مدیریت سود می ­تواند فعالیت­های واقعی را نیز شامل گردد. این نوع مدیریت سود از طریق تغییر درفعالیت­های عملیاتی با هدف گمراه کردن ذینفع­ها انجام می­ شود(شیپر^[۴۲]، ۱۹۸۹).
دستکاری فعالیت­های واقعی بر جریانهای نقدی و در پاره­ی از موارد بر اقلام تعهدی تأثیر می­گذارند(ولی­زاده لاریجانی، ۱۳۸۷)، این گونه بیان می­ کند که اگرچه این گونه انحرافات در عملیات شرکت در رسیدن به اهداف گزارشگری مالی به مدیر کمک می­ کند، لیکن ارزش شرکت را افزایش نمی­دهد. روش­های دستکاری فعالیت­های واقعی مانند کاهش قیمت فروش محصولات به منظور افزایش فروش و یا کاهش مخارج اختیاری در بحرا ن­های اقتصادی، از جمله روش­های بهینه­ای هستند که به مدیران کمک می­ کند. ولی اگر مدیران به صورت گسترده و غیرعادی به استفاده از روش­های مذکور علاقه نشان دهند، در واقع آنها به مدیریت واقعی سود تمایل دارند و وجود سرمایه ­گذاران خبره و آگاه دستکاری‌ فعالیت­های واقعی را محدود می­ کند. بنابراین اگرچه مدیران با انجام چنین فعالیت­هایی می­توانند به سودهای موردنظرشان در کوتاه مدت دست یابند لیکن آنها در بلندمدت نخواهند توانست ارزش شرکت را افزایش دهند. پژوهشگران دستکاری در فعالیتهای واقعی را اعمالی می­دانند که مدیران انجام می دهند و ناشی از روند عادی فعالیتهای واحد تجاری است (کوهن و زارویین^[۴۳]، ۲۰۰۸)
این تعریف، مطابق تعریف روی چودهری است که دستکاری فعالیت­های واقعی را این گونه تعریف می­ کند:
اعمال مدیریتی که از فعالیت­های عادی تجاری ناشی می­شوند، و در رابطه با هدف اولیه­ برآورده سازی آستانه­های خاص سود انجام می­پذیرند(روی چودهر^[۴۴]، ۲۰۰۶).
۲-۲-۳-۷- پیامدهای مربوط به دستکاری فعالیت­های واقعی(مدیریت سود
واقعی):
معمولاً هنگامی که مدیران یک شرکت سود را دستکاری می­ کنند، شرکت متضرر می­ شود. قبل از هر چیز اول اینکه، هنگامی که مدیران، سود را در جهت اهداف مورد نظر سود خود دستکاری می­ کنند، قراردهای منعقدشده، شرکت را ملزم به دادن پاداش­های مالی بیشتری به مدیر می­نماید. دوم اینکه، وقت هزینه­ای است که می ­تواند صرف فعالیت­های مولد شود. از این­رو، دستکاری فعالیت­های واقعی به طور همزمان هم می ­تواند منجر به کاهش عملکرد گردد و هم تعهدات مالی بیشتری را بر شرکت تحمیل نماید. علاوه بر هزینه­ های بالا که به دلیل مدیریت سود روی می­دهد(هم مدیریت اقلام تعهدی اختیاری و هم مدیریت واقعی سود(،دستکاری فعالیت­های واقعی، هزینه­ های اقتصادی واقعی به همراه دارد. اگر یک مدیر از سطح بهینه­ فعالیت­های عملیاتی واقعی منحرف گردد و درگیر دستکاری فعالیت­های واقعی شود، احتمالاً شرکت دچار پیامدهای اقتصادی در بلندمدت خواهد شد(دمسکی^[۴۵]: ۲۰۰۴).
دستکاری فعالیت های واقعی به طور غیرمستقیم بر عملکرد عملیاتی آتی شرکت تأثیر می­ گذارد زیرا مدیر تمایل دارد جریان­های نقدی آتی را قربانی سود دوره­ جاری سازد. با در نظر گرفتن تنها یک دوره، اعداد و نسبت­های حسابداری مبتنی بر درآمد یا سود می ­تواند مدیران را به داشتن دیدی کوتاه مدت تحریک سازد. برای مثال، مخارج جاری مثل هزینه­ های تحقیق و توسعه را در نظر بگیرید که سود جاری را کاهش می­دهد و ممکن است منجر به ایجاد درآمد تا چند دوره­ آتی نگردد. اگر پاداش یک مدیر بر اساس سود جاری باشد، او تمایلی به متحمل شدن چنین هزینه­هایی ندارد.
(روی چودهری^[۴۶]، ۲۰۰۶)، اخیراً به استناد هزینه­ های عملیات و عملکرد کارآمد را که شرکت­ها به منظور گزارش سود بالا متحمل می­شوند، بررسی می­ کند. هزینه­ های دستکاری فعالیت­های واقعی شامل این امکان می­ شود که جریان­های نقدی در دوره­ های آتی به طور غیرمستقیم تحت تأثیر اعمالی باشد که در این دوره در جهت افزایش سود صورت گرفته است. برای مثال، تخفیفات قیمتی که در هر دوره به منظور افزایش سود کل و برآورده ساختن برخی اهداف کوتاه مدت ارائه می­ شود، می ­تواند به این مساله منجر شود که مشتریان چنین تخفیفاتی را در دوره­ های آتی نیز انتظار داشته باشند، که این خود منجر به کاهش جریان­های نقدی ورودی حاصل از فروش در آینده خواهد شد. روی چودهری، همچنین نتیجه می­گیرد که شرکت­هایی که سود سالانه ی مثبت کم گزارش می­ کنند، دارای جریان نقدی عملیاتی پایین غیرعادی و همچنین هزینه­ های تولید بالای غیرعادی هستند، که حاکی از وجود شواهدی مبنی بر دستکاری از طریق فعالیت­های واقعی است.
نوع دیگر دستکاری فعالیت­های واقعی، کاهش هزینه­ های اختیاری است. اگر مدیران، برای بالا بردن سود به اهداف موردنظر، به طور غیرعادی، مخارج اختیاری را کاهش دهند(به عنوان مثال هزینه­ تحقیق و توسعه، تبلیغات و هزینه­ های اداری، تشکیلاتی و فروش)، انتظار می­رود هزینه­ های اختیاری پایین باشد.
مخارج اختیاری مانند تحقیق و توسعه، تبلیغات و مخارج نگهداری، معمولاً در دوره­ وقوع به هزینه منظور می شوند. از این­رو، شرکت­ها می­توانند با بهره گرفتن از کاهش مخارج اختیاری، هزینه­ های گزارش شده را کاهش و سود را افزایش دهند. این عمل، به ویژه زمانی که مدیران صرف دستکاری فعالیت­های واقعی می­ کنند اغلب همان وقت و هزینه­ای است که می ­تواند صرف فعالیت­های مولد شود. از این­رو، دستکاری فعالیت­های واقعی به طور همزمان هم متواند منجر به کاهش عملکرد گردد و هم تعهدات مالی بیش تری را بر شرکت تحمیل نماید. علاوه بر هزینه­ های بالا که به دلیل مدیریت سود روی می­دهد(هم مدیریت اقلام تعهدی اختیاری و هم مدیریت واقعی سود(، دستکاری فعالیت­های واقعی، هزینه­ های اقتصادی واقعی به همراه دارد. اگر یک مدیر از سطح بهینه­ فعالیت­های عملیاتی واقعی منحرف گردد و درگیر دستکاری فعالیت­های واقعی شود، احتمالاً شرکت دچار پیامدهای اقتصادی در بلندمدت خواهد شد(دمسکی^[۴۷]: ۲۰۰۴).
دستکاری فعالیت­های واقعی به طور غیرمستقیم بر عملکرد عملیاتی آتی شرکت تأثیر می­ گذارد زیرا مدیر تمایل دارد جریان­های نقدی آتی را قربانی سود دوره ی جاری سازد. با در نظر گرفتن تنها یک دوره، اعداد و نسبت­های حسابداری مبتنی بر درآمد یا سود می ­تواند مدیران را به داشتن دیدی کوتاه مدت تحریک سازد. برای مثال، مخارج جاری مثل هزینه­ های تحقیق و توسعه را در نظر بگیرید که سود جاری را کاهش می­دهد و ممکن است منجر به ایجاد درآمد تا چند دوره­­ی آتی نگردد. گر پاداش یک مدیر بر اساس سود جاری باشد، او تمایلی به متحمل شدن چنین هزینه هایی ندارد.
اگر مدیران مخارج اختیاری را به منظور کسب اهداف سودآوری کاهش دهند، مجبورند که این مخارج را به صورت غیرعادی در سطح پایین نشان دهند. مجموع هزینه­ تبلیغات و هزینه­ های اداری، عمومی و فروش به عنوان مخارج اختیاری تعریف می­ شود.(گاروی و همکاران^[۴۸]، ۱۹۹۶).
نوع سوم دستکاری فعالیت­های واقعی، تولید کالاهای مازاد بر میزان لازم برای برآورده ساختن تقاضای مورد انتظار(از جمله اضافه تولید)، است، اضافه تولید، بهای تمام شده ی کالاهای فروش رفته( COGS)، را کاهش می­دهد، که منجر به حاشیه­ عملیاتی بالاتر می­ شود. به هرحال، هزینه­ های تولید و نگهداری اضافی ممکن است تحمل شود و به احتمال زیاد باعث افزایش هزینه­ های نهایی می­ شود، که در نهایت منجر به هزینه­ های تولید سالانه ی بالاتر نسبت به فروش می­ شود. مدیران شرکت­های تولیدی به منظور بالا نشان دادن سود می­توانند اقدام به تولید بیش از حد محصولات کنند. چنانچه سطح تولید افزایش یابد، هزینه­ های سربار تولید به تعداد محصول بیشتری سرشکن شده و درنتیجه هزینه­ ثابت هر واحد کالا کاهش می یابد. اگر کاهش هزینه­ ثابت هر واحد تولید شده با افزایش هزینه­ نهایی در تولید آن تهاتر نشود، هزینه­ کل هر واحد محصول کم می شود. درنتیجه، بهای تمام شده کالای فروش رفته پایین­تر و حاشیه­ سود عملیاتی شرکت بهتر نشان داده می­ شود. با این حال، مدیران زمانی تمایل به تولید بیش از حد دارند که کاهش در هزینه­ های تولید بیشتر از هزینه­ های نگهداری موجودی کالا در آن دوره باشد.(گاروی و همکاران^[۴۹]، ۱۹۹۶).
۲-۳- پیشینه پژوهش
۲-۳-۱ پژوهش­های خارجی
(هرمن و همکاران^[۵۰]، ۲۰۰۳)، تحقیقی با عنوان مدیریت سود از طریق فروش دارایی­ ها در کشور ژاپن انجام دادند. در این تحقیق هدف مدیریت سود کاهش خطای پیش ­بینی سود در دوره های جاری و آتی بود. طبق فرضیه ­های این تحقیق، شرکت­هایی که دارای عملکرد جاری منفی(مثبت)، هستند انتظار می­رود سودها را با بیشتر(کمتر)، گزارش نمودن مبلغ فروش دارایی­ های شرکت، به سمت بالا (پایین)، هموار سازند. در ارتباط با عملکرد آتی، شرکت­هایی که دارای عملکرد آتی مثبت (منفی) هستند، به احتمال فراوان سودهای تحقق نیافته دارایی­ ها را شناسایی (حفظ) می­ کنند. نتایج تحقیق حاکی از تأیید فرضیه ­های تحقیق بود، به طوری که مدیران ژاپنی آثار عملکرد آتی و جاری را در شناخت درآمد حاصل از فروش دارایی­ ها در نظر می­گرفتند.
(اسکات^[۵۱]، ۲۰۰۰)، به مدیریت سود به عنوان اختیار شرکت در انتخاب سیاست­های حسابداری برای دستیابی به برخی اهداف خاص مدیر می­نگرد. حال پرسش این است که(اهداف خاص مدیر)، از مدیریت سود چه می­باشد.
(دی جورج ^[۵۲] و همکاران، ۱۹۹۹)، مدیریت سود را به عنوان نوعی دستکاری مصنوعی سود توسط مدیریت جهت حصول به سطوح مورد انتظار سود برای برخی مقاصد خاص(از جمله حصول پیش بینی تحلیل گران، ویا برآورد روند سودهای قبلی برای پیش بینی سودهای آتی)، تعریف کرده ­اند.
(هلی و والن^[۵۳]، ۱۹۹۹)، تعریف ذیل را برای مدیریت سود ارائه کردند: مدیریت سود هنگامی رخ می­دهد که مدیران از قضاوت­های شخصی خود در گزارشگری مالی استفاده کنند. و ساختار معاملات را جهت تغییر گزارشگری مالی دستکاری می­نماید. این هدف یا به قصد گمراه نمودن برخی از صاحبان سهام در خصوص عملکرد اقتصادی شرکت صورت می­گیرد، یا به منطور تاثیر بر نتایج قراردادهای است که انعقاد آنها منوط به دستیابی به سود مشخصی می­باشد.
(گاردون و همکارانش^[۵۴]، ۱۹۶۶)، نیز نوشتند، اگر روش خاصی از روش­های حسابداری را برگزیدند و نوسانات سود گزارش شده کاهش یابد، نتیجه هموارسازی یا مدیریت سود است. آن­ها همچنین متذکر شدند که مدیران در حدود قدرتشان که ناشی از آزادی عمل در چهارچوب اصول و روش­های پذیرفته شده حسابداری است می­توانند:
الف) روی سود گزارش شده اثرگذارند.
ب) روی نرخ سود شرکت اثر گذارند.
پژوهشگرانی مثل (برک^[۵۵]، ۱۹۹۷) و (بمبر، ۱۹۸۶) طی سال­های پژوهش به این نتیجه رسیده ­اند که هرچه اندازه شرکت بزرگتر باشد فعالیت آن بیشتر است که این امر به سودآوری کمک می­ کند. همچنین شرکت­های بزرگتر از اعتبار بیشتری در بازارهای جهانی سرمایه برخوردارند و می­توانند وام­هایی با بهره کمتر اخذ کنند.
(مایکلسون و واگنر^[۵۶]، ۲۰۱۳)، در تحقیقی به بررسی واکنش بازار سرمایه در برابر مدیریت سود با در نظر گرفتن زمان­بندی فروش دارای­ها و اندازه شرکت پرداختند و نتایج این تحقیق حاکی از آن بود که:
الف - شرکت هایی که به مدیریت سود اقدام کرده اند نسبت به شرکت های
مشابه بازدهی بیشتری دارند.
ب- بازدهی غیرعادی شرکت­های کوچک از بازدهی غیرعادی شرکت های بزرگ
بیشتر است.
ج- بین نوع صنعت ومدیریت سود رابطه با اهمیتی وجود دارد.
(مونز^[۵۷]، ۱۹۸۷)، معتقد است که هرچه اندازه شرکت بزرگتر باشد مدیران شرکت انگیزه و تمایل قوی­تری جهت دستکاری سود خواهند داشت. به عقیده او با بزرگتر شدن شرکت­ها مسئولیت پاسخگویی آنها بیشتر می­ شود و مدیران شرکت در معرض پاسخگویی به طیف وسیعی از مدعیان قرار می­گیرند .
(پویتراز و همکاران^[۵۸]، ۲۰۱۰) تحقیقی را با این موضوع در کشور سنگاپور انجام دادند. این تحقیق نشان داد در شرکت­هایی که تغییرات سود هر سهم(به استثنای فروش دارایی­ ها)، منفی است، رابطه منفی بین سود حاصل از فروش دارایی و سود هر سهم(به استثنا ی فروش دارایی­ ها)، وجود دارد و در شرکت­هایی که تغییرات سود هر سهم(به استثنای فروش دارایی­ ها) مثبت است، این رابطه مثبت است. این بدان معنی است که شرکت­ها انگیزه کمی برای هموارسازی سود دارند. همچنین شرکت­های سنگاپوری مجاز به تجدید ارزیابی دارایی­ ها هستند و می­توانند با این کار نسبت بدهی را کاهش دهند. از این رو، نتا یج این تحقیق فرضیه نسبت بدهی را پشتیبانی نمی­کرد.
۲-۳-۲ پژوهش­های داخلی
(پور حیدری و همتی، ۱۳۸۳)، با افزایش اندازه شرکت مدیریت انگیزه بیشتری جهت افزایش سود در جهت ارائه تصویری بهتر از عملکرد خود به سهامداران و مسئولین دارند .
( نوروش و همکاران، ۱۳۸۴)، یافته­های این پژوهش نشان می­دهد که با بزرگتر شدن شرکت­ها، تمایل مدیران به مدیریت سودشان بیشتر خواهد شد.
(مدرس و همکاران، ۱۳۸۸)، نتایج حاصل از این پژوهش نشان می­دهد اندازه شرکت محرکی برای مدیریت سود در شرکت­های هر دو گروه مورد بررسی(صنایع نفتی، شیمیایی و فلزی) می­باشد. همچنین نتایج حاکی از آن است که انگیزه اندازه شرکت در گروه صنعت فلزات اساسی و معدنی نسبت به گروه صنعت فراوردههای نفتی و شیمیایی برای انجام مدیریت سود از قدرت بیشتری برخوردار است. هدف بعضی از مدیران از تغییر دادن سود حسابداری، به حداقل رسانیدن هزینه­ های سیاسی شرکت می­باشد. هر چه اندازه شرکت بزرگتر باشد، مدیران شرکت انگیزه و تمایل بیشتری برای دستکاری سود خواهند داشت. با بزرگتر شدن شرکتها مسئولیت پاسخگویی آنها بیشتر می­ شود و مدیران شرکتها در معرض پاسخگویی طیف وسیع تری از مدعیان قرار میگیرند.
(کوچکی، ۱۳۷۳) به بررسی هموارسازی سود از طریق زمان بندی فروش دارایی­ ها پرداخته است. یافته­های حاصل از آزمون تجربی با زمان­بندی فروش دارایی­ ها توسط مدیریت سازگار نیستند، بدین معنی که سود حاصل از این فروش­ها، تغییرات موقتی سود را هموار نساخته است. برخلاف اقتضای فرضیه هموارسازی سود، یافته­ ها نشان می­دادند مبلغ سود حاصل از فروش دارایی در شرکت­هایی که کاهش سود سالانه(به­استثنای آثار فروش دارایی­ ها)، داشتند، عمدتاً زیادتر از شرکت­های دارای افزایش سود سالانه نیست. همچنین شرکت­های بزرگتر از اعتبار بیشتری در بازارهای جهانی سرمایه برخوردارند و می­توانند وام­هایی با بهره کمتر اخذ کنند.
(کردلر و ذاکری، ۱۳۸۵) به بررسی مدیریت سود با بهره گرفتن از فروش دارایی­ های شرکت پرداختند. در این تحقیق انگیزه مدیریت سود، کاهش خطای پیش بینی سود در دوره­ های جاری و آتی بود. آزمون فرضیه ­ها با بهره گرفتن از رگرسیون چندگانه و آزمون­های آماری برای شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال­های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۵ انجام گرفت. نتایج تحقیق حاکی از تایید فرضیه ­های تحقیق بود، به طوری که شرکت­های دارای عملکرد جاری منفی (مثبت) و عملکرد آتی مثبت (منفی)، با بهره گرفتن از سود (زیان) فروش دارایی­ ها سود را مدیریت کرده ­اند. شایان ذکر است که این تحقیق در سال ۱۳۷۳ صورت گرفته است که استانداردهای ملی حسابداری در ایران وجود نداشته است و شرکت­ها از رویه­های متفاوتی برای ارائه صورت های ما لی بهره می­برده­اند.
۲-۴- خلاصه مطالب فصل
شرکت­ها می توانند برای نشان دادن تصویری بهینه و بهتراز آینده شرکت، قبل از مراجعه به بازار سرمایه برای تامین مالی، اقدام به مدیریت سود می­ کنند. با مدیریت سود افزاینده و هموارسازی سود شرکت­ها خواهند توانست ریسک سرمایه ­گذاری سرمایگذاران را کاهش داده و لذا سرمایگذاران به بازده کمتری قانع خواهند بود. بنابراین هزینه سرمایه شرکت کاهش خواهد یافت. به علاوه با مدیریت سود، تقاضا برای سرمایه گذاری در شرکت افزایش یافته و از یک طرف قیمت سهام یا اوراق بدهی افزایش یافته و از طرف دیگر هزینه انتشار، تبلیغات و غیره برای تامین مالی کاهش می­یابد. تحقیقات پیشین نشان می­دهد که شرکت­هایی با نیاز به تامین مالی، بیشتر احتمال دارد که اقدام به مدیریت سود کنند.
زمان­بندی تحصیل و فروش دارایی­ ها ومی­تواند بر سود حسابداری تأثیر بگذارد مدیریت می ­تواند زمان و مقدار سرمایه ­گذاری در هزینه­ های تحقیق و توسعه، تبلیغات و نگهداری را انتخاب نماید، هر سه مورد به عنوان هزینه­ دوره در دوره­ای که تحمل می شود، شناسایی می­شوند. مدیریت همچنین در مورد زمان­بندی فروش اموال، ماشین آلات و تجهیزات برای تسریع بخشیدن یا به تأخیر انداختن شناخت سود و زیان تصمیم می­گیرد .مدیریت اقلام تعهدی اختیاری از طریق تغییر فعالیت­های اقتصادی اساسی یک شرکت صورت نمی­گیرد بلکه از طریق انتخاب روش های حسابداری و برآوردهای حسابداری انجام می­ شود. این در حالی است که دستکاری فعالیت­های واقعی از طریق تغییر فعالیت­های اساسی یک شرکت صورت می­پذیرد. چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور در مورد مدیریت اقلام تعهدی اختیاری تحقیقات زیادی صورت گرفته است اما در داخل کشور تحقیقات بسیار کمی در حوزه­ دستکاری فعالیت­های واقعی انجام شده است.
شرکت­ها می توانند برای نشان دادن تصویری بهینه و بهتراز آینده شرکت، قبل از مراجعه به بازار سرمایه برای تامین مالی، اقدام به مدیریت سود می­ کنند. با مدیریت سود افزاینده و هموارسازی سود شرکت­ها خواهند توانست ریسک سرمایه ­گذاری سرمایگذاران را کاهش داده و لذا سرمایگذاران به بازده کمتری قانع خواهند بود. بنابراین هزینه سرمایه شرکت کاهش خواهد یافت. به علاوه با مدیریت سود، تقاضا برای سرمایه گذاری در شرکت افزایش یافته و از یک طرف قیمت سهام یا اوراق بدهی افزایش یافته و از طرف دیگر هزینه انتشار، تبلیغات و غیره برای تامین مالی کاهش می یابد. تحقیقات پیشین نشان می­دهد که شرکت­هایی با نیاز به تامین مالی، بیشتر احتمال دارد که اقدام به مدیریت سود کنند.
در این فصل به مطالعه مبانی نظری مرتبط با موضوع پژوهش و مروری بر تحقیقات انجام گرفته در زمینه پژوهش حاضر پرداخته شد. نخست، مطالعات و ادبیات نظری اندازه شرکت، زمان­بندی و مدیریت سود شرکت­ها مورد بحث قرار گرفت و در ادامه با ارائه نتایج پژوهش­های انجام شده در زمینه پژوهش حاضر، تحت عنوان مروری بر پیشینه پژوهش خاتمه‌ یافت.
فصل سوم

کشتی

14-13

16-15

28-24

تفاوت در بین ورزش­های مختلف از نکات مهم و اساسی در امر استعدادیابی است. در ورزشهای مهارتی در مقایسه با ورزشهایی که از نظر اجرا سنگین‌ترند ولی با مهارتهای ظریف زیادی درگیر نیستند عامل سن به عنوان یک عامل مهم در نظر می‌باشد، بطوریکه سن شروع برای ورزشهای با مهارتهای ظریف‌تر کمتر از سن شروع برای ورزشهای سنگین (قدرتی) است.

در مورد ورزش فوتبال همانطور که در جدول فوق مشاهده می­ شود سن شروع تمرینات زودتر از ورزش­های قدرتی مانند کشتی و دیرتر از ورزش­هایی مانند تنیس و شنا است. بنابراین برای موفقیت در ورزش فوتبال سن 13-11 سالگی سن مناسبی برای شروع فرایند استعدادیابی است. البته لازم به ذکر است که این دوره سنی با دوره ای که در آن فرایند شناسایی استعداد (Talent detection) اتفاق می­افتد متفاوت است. در مرحله استعدادیابی به بازیکنانی پرداخته می­ شود که قبلا به ورزش فوتبال علاقه مند شده و آن را شروع کرده اند. اما شناسایی استعداد به چند سال زودتر یعنی زمانی مربوط می­ شود که افراد برای شروع تمرینات در ورزش فوتبال انتخاب می­شوند.
2-2-8 تعامل بین طبیعت و تربیت
با اینکه هر موجود زنده تأثیرات محیطی خود را ابتدا از محیط داخلی در دوران جنینی می‌پذیرد ولی به مجرد اینکه متولد می‌شود تحت تأثیر محیط خارجی که به مراتب وسیع‌تر از محیط داخلی است قرار می‌گیرد. فرد در یک محیط اجتماعی شامل زبان، آداب و رسوم و جنبه‌های دیگر فرهنگ که مجموعاً تشکیل «میراث اجتماعی» را می‌دهد رشد می‌کند و بطور کلی به این جمع‌بندی رسیده‌اند که عوامل محیطی می‌تواند بر هوش و شخصیت افراد تأثیر بسیار زیادی بگذارد (33).
قابلیت ­های ارثی، تعیین‌کنندۀ همه ویژگی­ها و توانایی‌های فرد نیستند، آنچه فرد را متفاوت از افراد دیگر بار می‌آورد توارث به همراه تجاربی است که افراد در طول زندگی با آنها برخورد می‌کنند و چنین به نظر می‌رسد که گرچه انسانها از نظر توارث تفاوتهای بالقوه چشمگیری دارند اما محیط و اطرافیان بر اساس نگرش­های مختلف، برخی رفتارها را ترغیب و برخی دیگر را منع می‌کند. یافته‌های علمی – پژوهشی مبین این حقیقت است که برخورداری از خصوصیات ارثی حتی اگر به طور مداوم در تعامل با محیط باشد صرفاً نمی‌تواند موجبات موفقیت را درسطح بالایی فراهم کند بلکه این خصوصیات ارثی باید به موقع شناسایی شده و پرورش یابند. بنابراین می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد که وراثت استعدادهای بالقوه را به ارمغان می‌آورد، ولی تنها محیط مناسب و کشف به موقع می‌تواند آنها را شکوفا کند (87).
اگر چه تعیین میانگین ظرفیت­های موروثی برای شناسایی استعدادهای ورزشی از یکسو و تعیین نقش عوامل محیطی برای پرورش استعدادها از سوی دیگر، در اکثر نهادهای آموزشی کاری پیچیده و مستلزم وقت بسیار است، لیکن نتایج بدست آمده از مسابقات مختلف نشان داده است که کشف به موقع استعدادهای ورزشی بر اساس خصوصیات ژنتیکی و پرورش به موقع این استعدادها می‌تواند افق جدیدی را همراه با موفقیت بیشتری در مقایسه با روش آزمایش و خطا در ورزش فراروی ما قرار دهد و لذا وظیفه ما به عنوان محقق یا مربی در راستای پیداکردن روش های استفاده از شناسایی استعدادهای ورزشی و پرورش بهینه آنها به قوت خود باقی خواهد ماند.
به طور کلی استعداد به ژنتیک، محیط، فرصت­ها، تشویق و تأثیر این متغیرها بر ویژگی­های جسمانی و روانی بستگی دارد. امروزه دیگر این سئوال مطرح نیست که آیا عوامل ژنتیکی تعیین کننده رفتار هستند یا عوامل محیطی، بلکه سئوال اینست که چگونه این عوامل با هم تعامل دارند. پژوهش­ها نشان داده­اند که عوامل ژنتیکی احتمالاً نه تنها بر توانایی­های ویژه بلکه همچنین بر ویژگی­هایی مانند ثبات، ظرفیت تمرکز و اعتماد به نفس تأثیر می­گذارند. عوامل ژنتیکی بر پاسخ فرد به تمرین و آموزش تأثیر می­ گذارد، زیرا ژنتیک می ­تواند قرار گرفتن در معرض تجارب غنی جسمانی و اجتماعی را افزایش دهد (87). با این حال، بدون محیط مناسب که فرد در آن تشویق و حمایت شود و فرصت برای تمرین و یادگیری داشته باشد عملکرد مطلوب هرگز حاصل نمی­ شود. در نتیجه، برنامه ­های استعدادیابی نه تنها باید قادر باشند تا ویژگی­های روانی، جسمانی و فیزیولوژیکی مناسب را شناسایی کنند بلکه باید بتوانند استعداد بالقوه و توسعه یافته را تشخیص دهند. این برنامه­ ها با حمایت پژوهش­های علمی می­توانند در شناسایی افرادی که هنوز در یک حیطۀ خاص تمرین ندیده­اند موثر باشند. تاکنون تلاش­ های بسیاری در جهت تحقق این برنامه­ ها صورت گرفته است.
زمانی که روش­های مختلف در قالب یک چارچوب و برای رسیدن به یک هدف بسیج می­شوند مدل­ها شکل پیدا می­ کنند. پژوهشگران برای موفقیت در امر استعدادیابی ناگذیر از انتخاب مدلی هستند که بتوان روش­ها و آزمون­های مختلف را به طور منظم و مدون در قالب آن به کار برد.
2-2-9 مدل­های استعدادیابی
استعداد ورزشی تحت تأثیر شرایط محیطی و ژنتیکی و به روشی بی­نهایت پیچیده تعیین می­ شود (57). در نتیجه هنوز هیچ توافق بین ­المللی یا حتی ملی در رابطه با تئوری و روش کشف، انتخاب و تمرین ورزشکاران مستعد وجود ندارد. در اغلب کشورها هنوز این مربی یا متخصص ورزشی است که به جستجو و انتخاب ورزشکاران مستعد می ­پردازد. با این حال، در تعدادی از کشورها که در ورزش موفق هستند توجه زیادی بر توسعه و کاربرد مدل­های سیستماتیک استعدادیابی معطوف شده است (103، 87). از جمله این کشورها می­توان کشورهای بلوک شرق اروپا، چین و استرالیا را نام برد که همگی از روش­های توسعه یکسانی برای مدل­های استعدادیابی استفاده می­ کنند (165، 87). نخست اینکه همه آنها از مدل انتخاب مرحله به مرحله استفاده می­ کنند. بدین معنی که در فرایند جستجوی اولیه تمرکز بر توانایی عمومی در ورزش­ها قرار دارد و در مرحله پیشرفته­تر استانداردها دقیق­تر می­شوند و به طور فزاینده­ای بر ورزش­های خاصی معطوف می­شوند. با ارزیابی و تأیید این عوامل و تولید نورم­های ارزیابی است که مدل­ها بوجود می­آیند. این امر با جمع­آوری انبوهی از اطلاعات بوسیله ارزیابی ورزشکاران با توجه به سن و با اتخاذ رویکردهای مختلف امکان پذیر است. به عنوان نمونه آلمان شرقی برای توسعۀ یک نیمرخ، رشد جثۀ 2000 کودک را در طی یک بازۀ زمانی 6 ساله اندازه ­گیری کرد که بر اساس آن یک پروژۀ استاندارد که 25 سال طول کشید بنا شد.
پژوهش برای توسعه مدل­های استعدادیابی نوعاً شامل فرایندهای ذیل می­ شود: 1) تعیین عوامل مرتبط با موفقیت در ورزش، 2) تعیین روش­های ایجاد تمایز بین ورزشکاران نخبه و ورزشکاران متوسط، 3) تکمیل یک مدل استعدادیابی با تهیه معیار یا استاندارد­های ارزیابی (76). برای دستیابی به موارد فوق لازم است که نوع آزمون­های مورد استفاده برای اندازه ­گیری و چگونگی ارزیابی مشخص شود. بنابراین، باید تعیین شود که چه چیزی اندازه ­گیری می­ شود و استاندارد­های ارزیابی تدوین گردند. نیازهای هر رشته ورزشی باید تعیین شوند تا آنچه که باید اندازه ­گیری کرد مشخص گردد و روش مورد استفاده برای تدوین استانداردهای ارزیابی باید قبل از شروع فرایند ارزیابی تعیین شود.
استعدادیابی در فوتبال به بیان ویلیامز و ریلی (2000) عبارت است از فرایند شناسایی شرکت کنندگان فعلی که پتانسیل تبدیل شدن به بازیکنان نخبه را دارند. رگنیر و همکاران (1993) اظهار می­ کنند که این فرایند به ما این امکان را می­دهد که با اندازه ­گیری ویژگی­های جسمانی، فیزیولوژیکی، روانی و اجتماعی به همراه توانایی­های تکنیکی، عملکرد را پیش بینی کنیم (به نقل از ویلیامز و ریلی، 2000). با این حال، در رابطه با اعتبار و کارایی تکنیک­های استعدادیابی که بوسیله باشگاه­ها استفاده می­شوند مشکلاتی وجود دارد. فرایند شناسایی فوتبالیست­های مستعد کاملاً واضح و روشن نیست زیرا در ورزش­های تیمی مانند فوتبال متغیرهای متعددی در استعدادیابی ورزشکاران نا­بالغ وجود دارد. علی رغم مشکلاتی که در پیش بینی موفقیت­های دراز مدت ورزشکاران جوان وجود دارد، برنامه ­های استعدادیابی در حال حاضر در سطح جهان در حال گسترش هستند. اما اثربخشی این برنامه­ ها به شدت نامعلوم و کارایی آنها متغیر است (134). بنابراین تهیه و تدارک مشاهدات علمی در رابطه با استعداد ورزشکاران جوان حائز اهمیت است. پایه علمی مورد نیاز شامل شناسایی ویژگی­های مورد نیاز برای بازی در سطح نخبه و نیمرخ فردی افراد موفق می­ شود.
اولین پژوهش در ایران که به استعدادیابی ورزشی با روش علمی پرداخته و الگویی برای استعدادیابی در ورزشکاران ایرانی ارائه کرد، توسط هادوی (1378) در قالب رساله دکتری در دانشگاه تربیت معلم انجام شد. این الگوی نظری مشتمل بر سه مرحله است: در مرحله اول که افراد بین 6 تا 10 سال وارد آن می­شوند، فعالیت­های عمومی تربیت بدنی مدرسه کماکان ادامه می­یابد و در طول آن از این افراد آزمون­های سلامتی عمومی پزشکی، بررسی­های پیکرسنجی و اندازه گیری­های حرکتی انجام می­ شود.
مرحله دوم استعدادیابی بین سنین 11 تا 16 سالگی پیشنهاد شده است و در این مدت طی تمرینات تیم­های آموزشگاهی و باشگاهی افراد بر اساس آزمون­های پزشکی، پیکرسنجی، فیزیولوژیکی و روانشناختی برای ورزش­های مختلف طبقه بندی می­شوند. در پایان این مرحله، گروهی که به آزمون­ها جواب مثبت داده اند به مرحله سوم می­روند و گروهی که نیاز به تمرینات و بررسی­های بیشتر دارند در یک نظام جبرانی و انتخاب مجدد وارد خواهند شد.
مرحله سوم از 16 سال به بعد آغاز می­ شود و تا انتخاب نهایی برای پرداختن به تمرینات تخصصی ورزشی و جذب در تیم­های ملی ادامه پیدا می­ کند. در مرحله سوم نیز یک دوره جبرانی و انتخاب مجدد بر اساس آزمون­های پزشکی، فیزیولوژیکی و روانشناختی وجود دارد تا تنها افراد شایسته بتوانند در آن شناسایی شوند. گروه منتخب برای رسیدن به اوج عملکرد ورزشی در تمرینات تیم­های ملی حضور پیدا می­ کنند و در مسابقات ملی، قاره ای و جهانی شرکت می­ کنند.
2-2-10 معیارهای استعدادیابی
بلوم فیلد (1995) معیارهای استعدادیابی را به ظرفیت­های بدنی، ظرفیت­های حرکتی، ظرفیت­های فیزیولوژیکی و ظرفیت­های روانی طبقه بندی کرده است. بورگس^[83] (2001) آزمون­های لازم برای شناخت افراد مستعد را از نوع فیزیولوژیکی، پیکرسنجی، روانی، مواد قابل اندازه گیری ارثی و جامعه شناسی معرفی می­ کند که اولویت بر حسب ورزش متفاوت است. همچنین هادوی و امیرتاش (1378) عوامل موثر در استعداد را تفاوت­های فردی مشتمل بر عوامل محیطی و ارثی، آمادگی­های جسمانی و حرکتی، ویژگی­های روانی و اختصاصات اجتماعی می­دانند. به طور کلی با توجه به نظر محققان مختلف، معيارهای استعداد یابی در اکثر ورزش­ها به چهار دسته تقسيم می­شوند: ويژگي‌هاي آنتروپومتریکی، فيزيولوژيكی، روان‌شناختي و مهارتی (134). بنابراین، در مطالعه حاضر آزمون­هایی به منظور سنجش این معیار­ها بر روی ورزشکاران نخبه و زیر نخبه انجام می­ شود.
یکی از دشوارترین مسائل پیرامون استعدادیابی تعیین سهم هر یک از عوامل فوق الذکر برای موفقیت در ورزشی خاص است (3). بدیهی است پیشاپیش مساوی لحاظ کردن سهم همه این عوامل در کلیۀ ورزش­ها و حتی در ورزشی خاص کار درستی نخواهد بود. به علاوه، اندازه گیری بعضی عوامل مانند عوامل جسمانی و فیزیولوژیکی آسان­تر از اندازه گیری عوامل روانی و مهارتی است. بنابراین، پیش بینی اجرای موفقیت آمیز ورزشکار در ورزش­هایی که عوامل جسمانی و فیزیولوژیکی سهم زیادی در آنها دارند (مانند قایقرانی و وزنه­برداری) چندان دشوار نخواهد بود. بر عکس، پیش بینی در ورزشهای پیچیده که علاوه بر عوامل جسمانی و فیزیولوژیکی بر روی مهارت و تصمیم گیری نیز تکیه دارند، دشوارتر خواهد بود (3).
پینار و همکارانش (1998) نشان دادند که می­توان با بهره گرفتن از یک رویکرد چند متغیره به طور موفقیت آمیزی به استعدادیابی در ورزش­های تیمی پرداخت. آنها در پژوهشی که روی بازیکنان راگبی زیر 11 سال انجام دادند از یک مجموعه آزمون استفاده کردند که شامل 21 متغیر آنتروپومتریک، هشت متغیر مربوط به توانایی­های جسمانی و حرکتی و شش اندازه گیری مهارت­ های بازی می­شد. این پژوهشگران هشت متغیر را برای پیش بینی استعداد مجزا نمودند اما اذعان داشتند که این نتایج در ورزش راگبی مورد تأیید است و نیاز به پالایش بیشتری دارد. ریلی و همکاران (2000) در پژوهش خود روی بازیکنان فوتبال جوان، با توسعه دادن مدل­های گذشته، چهار دسته متغیر را به عنوان پیش ­بینی­کننده­ های موفقیت در فوتبال معرفی کردند که در این پژوهش اتخاذ شدند. در ادامه توضیحات بیشتری در مورد این عوامل ارائه می­ شود.
2-2-10-1 ویژگی­های روانی
از جمله ویژگی­های روانی لازم برای بازیکنان فوتبال عبارتند از: تحمل فشارهای روانی و مقابله با استرس، انگیزش، اعتماد به نفس، توانائی کنترل افسردگی، اضطراب، تمرکز و دقت، مسئولیت پذیری، قدرت پیش بینی، تفکر خلاق و غیره (132).
پژوهش­های اخیر در سطوح مختلف رقابت نشان داده­اند که ویژگی­های روانی نقش حیاتی و یا حتی سببی بر روی عملکرد دارند (114). پژوهش­ها به طور متفق القولی، عوامل روانی تعیین کننده در عملکرد ورزشی را شناسایی کرده ­اند. به عنوان مثال، گولد و همکاران در بررسی ورزشکاران مدال­آور و غیر مدال­آور در بازی­های المپیک 1988 تفاوت­های روانی معنی داری یافتند (79). همچنین تالبوت و اورلیک (1998) ترکیبی از ویژگی­های روانی را شناسایی کردند که می­­تواند بین عملکرد ورزشکاران نخبه و زیر نخبه تمایز ایجاد کند. این ویژگی­ها عبارت بودند از: تعهد^[84]، کیفیت تمرین^[85]، هدف گذاری^[86]، تصویر سازی^[87]، طرح ریزی تمرین^[88]، راهبردهای کنترل هواسپرتی^[89]، درک فشار^[90] و ارزیابی عملکرد^[91]. در نتیجه به نظر ضروری می­رسد که همۀ مدل­های استعدادیابی باید ویژگی­های روانی مرتبط با موفقیت را لحاظ کنند.
2-2-10-2 ویژگی­های تکنیکی
هر رشته ورزشی نیاز به توانایی فنی و مهارتی خاص خود دارد. مهارت­ های پایه متنوعی برای رشته فوتبال نیز وجود دارد. آنچه در اکثر تحقیقات مورد توجه بوده است مهارت دویدن با توپ و بدون توپ، برگشت و چرخش با توپ، سرعت حمل توپ، دریبل کردن، ضربه زدن و کنترل کردن می­باشد (26). مهارت­ های فوتبال را می­توان به طور کیفی و از طریق مشاهده ارزیابی کرد. در این روش به مشاهده­گرهای متبحری نیاز است که قادر باشند بین سطوح مهارت­ های تکنیکی تمایز ایجاد کنند و جنبه­هایی از مهارت را که نیاز به بهبود دارند شناسایی کنند. اما برای اندازه ­گیری کمّی مهارت ­ها اغلب از روش­های بیومکانیکی استفاده می­ شود (95).
2-2-10-3 ویژگی­­های فیزیولوژیکی
ظرفیت و توان بی­هوازی، ظرفیت و توان هوازی، انعطاف پذیری، زمان عمل و عکس العمل، استقامت عضلانی، قدرت عضلانی، چابکی و سرعت از جمله توانایی­های فیزیولوژیکی مورد نیاز فوتبال هستند. با این حال داشتن توانایی بالا در هر یک از شاخص­ های فوق به تنهایی ملاک موفقیت نخواهد بود (26).
اندازه ­گیری­های فیزیولوژیکی به کرّات برای پیش بینی عملکرد به کار رفته­اند (به عنوان نمونه: ریلی و همکاران، 2000: جانسنس^[92] و همکاران، 1998؛ جانکوویچ و همکاران، 1997؛ پانفیل و همکاران، 1997) و یافته­های آنها نشان داده است که اندازه ­گیری­های فیزیولوژیکی می­توانند در پیش بینی موفقیت در فوتبال مفید باشند. با این حال، این احتمال به قوت خود باقی است که برتری فیزیولوژیکی بازیکنان موفق در تحقیقات مذکور ناشی از تمرینات نظام مند آنها در مسیر رسیدن به جایگاه فعلی شان بوده است. با وجود اینکه پژوهش بر روی دوقلو­ها نشان داده است که ویژگی­های فیزیولوژیکی به میزان زیادی به طور ژنتیکی تعیین می­شوند، تمرینات مناسب می ­تواند آثار بلند مدتی روی آنها بگذارد (60). اگرچه برخی از افراد ممکن است از نظر ژنتیکی در تمرین پذیری برتری داشته باشند، پاسخ­های فیزیولوژیکی به تمرین به میزان زیادی به تمرینات منظم وابسته است (134).
2-2-10-4 ویژگی­های آنتروپومتریکی
بر اساس پژوهش­های قبلی معمولاً داشتن قد بلندتر و توده عضلانی بیشتر و اندازه­ های بدنی بزرگتر برای ایفای نقش در بعضی از پست­های بازی فوتبال مانند دفاع و حمله توصیه می­ شود (130). درصد چربی مناسب برای رشته فوتبال بر اساس پژوهش­های گذشته بین 12 تا 15 درصد است. نشان داده شده است که عوامل جسمانی و آنتروپومتریکی ورزشکاران موفق را در ورزش­های مختلف متمایز می­ کنند. با این حال، کار با ورزشکاران کم سن و سال به وضوح نشان داده است که شناسایی ورزشکاران مستعد با سنجش­های جسمانی و آنتروپومتریکی قبل از دوره رشد نوجوانی به علت عدم ثبات این دوره امکان پذیر نیست (128).
مدل­های استعدادیابی و شناسایی استعداد که بر اندازه ­گیری­های جسمانی و آنتروپومتریکی متکی هستند فقط زمانی کار می­ کنند که متغیرهای کلیدی که اندازه ­گیری می­شوند دارای ارزش­های نسبی ثابتی باشند. ضمناً فیزیک ورزشکار بیشتر در ورزش­های با مهارت بسته (محیط ثابت) تأثیر گذار است. اما در ورزشهای با مهارت باز عوامل دیگری مانند تصمیم گیری، اهمیت بیشتری نسبت به فیزیک ورزشکار دارند.
2-2-11 رویکرد چندبعدی
متخصصین علوم ورزشی اعتقاد دارند که عملکرد سطح جهانی در نتیجه عوامل متعددی به دست می ­آید که این امر آنها را بر آن داشته است تا از رویکردی چندبعدی در پژوهش­های خود روی بازیکنان مستعد استفاده کنند (برای مثال رگنیر و همکاران، 1993). در پژوهشی که ریلی و همکاران (2000) روی بازیکنان مستعد فوتبال انجام دادند نشان داده شد که اتخاذ یک رویکرد چندبعدی با بهره گرفتن از آزمون­های آنتروپومتریکی، فیزیولوژیکی، روانی و عملکردی می ­تواند در تمایز بین بازیکنان نخبه و زیرنخبه به طور موفقیت آمیزی کاربرد داشته باشد.
بورویتز^[93] و همکاران (1994) پیشنهاد می­ کنند که عواملی که در رویکرد چند بعدی لحاظ می­شوند باید مختص ورزش مورد نظر باشند. بازیکنان مستعدی که در یک سطح فعالیت می­ کنند ویژگی­های مشابهی در عملکرد خود دارند، بنابراین معمولاً اندازه ­گیری ویژگی­های عملکردی عمومی (مانند آزمون­های آمادگی جسمانی عمومی) نمی­تواند در تشخیص بازیکنان نخبه از زیر نخبه دارای حساسیت کافی باشد (51، 97). لذا آزمون­ها باید شامل متغیرهای خاص ورزش مورد نظر باشند تا نیازهای ویژه آن را برآورده سازند (46).
بر این اساس باید آزمون­های روانی، تکنیکی، آنتروپومتریکی و فیزیولوژیکی که در فرایند شناسایی فوتبالیست­های مستعد مورد استفاده قرار می­گیرند به طور ویژه برای فوتبال طراحی شده باشند. با توجه به موارد فوق الذکر، در پژوهش حاضر از رویکردی چند بعدی همراه با آزمون­های مختص فوتبال استفاده شد. در رابطه با کلیه آزمون­ها در فصل سوم (روش شناسی) به طور کامل توضیح داده شده است.
2-3 پیشینه تحقیق
در این بخش مطالعاتی را که تا کنون در داخل و خارج از کشور با بهره­ گیری از آزمون­های روانی، تکنیکی، فیزیولوژیکی و آنتروپومتریکی روی بازیکنان فوتبال انجام شده ­اند به اختصار مرور می­کنیم. با توجه به تعداد زیاد مطالعاتی که هر کدام به یک دسته از عوامل فوق پرداخته اند (و نه همه عوامل) در این بخش تنها مطالعاتی بررسی می­شوند که روش پژوهش آنها از دیدگاه چند بعدی پیروی ­کند. یعنی متغیرهای مورد بررسی آنها از دو یا بیشتر از دو دسته از عوامل روانی، تکنیکی، فیزیولوژیکی و آنتروپومتریکی انتخاب شده باشد. همچنین در هر دو بخش تحقیقات داخلی و خارجی ابتدا چند نمونه از مطالعات انجام شده در رشته­ های مختلف ورزشی (عمدتا رشته­ های تیمی) شرح داده می­شوند و سپس مطالعات انجام شده روی فوتبال بررسی می­شوند.
2-3-1 تحقیقات داخلی
الف) سایر رشته­ های ورزشی:
با مرور تحقیقات انجام شده در داخل کشور مشاهده شد که هر چند تا کنون پژوهش­های محدودی بر روی بازیکنان فوتبال انجام شده است اما در سایر رشته­ های ورزشی مطالعات متعددی با هدف معرفی شاخص­ های استعدادیابی به ارزیابی ویژگی­های چند بعدی ورزشکاران پرداخته­اند. بسیاری از این مطالعات در غالب طرح­های پژوهشی در پژوهشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری انجام شده ­اند. ابزار اصلی این تحقیقات پرسشنامه ­های محقق ساخته و نظر خواهی از متخصصان در مورد شاخص­ های استعدادیابی بوده و کمتر از آزمون­های علمی معتبر استفاده شده است. به گفته شریف نژاد (1387) یافته­هایی که از طریق نظر سنجی به دست آمده است را باید با احتیاط گزارش نمود و از این یافته­ ها بیشتر در جهت حمایت و تأیید نتایج کسب شده در فعالیت­های میدانی استفاده نمود. طرح­های پژوهشی مذکور با هدف شناسایی شاخص­ های استعدادیابی روی 4 رشته­ ورزشی تیمی و 9 رشته انفرادی انجام شده است که اسامی رشته­ها و مجریان طرح­ها به شرح زیر است:
دو و میدانی (علیجانی، 1380)، فوتبال (قراخانلو، 1381)، والیبال (ابراهیم، 1381)، وزنه برداری (رواسی، 1381)، بسکتبال (نمازی زاده، 1382)، شنا (گائینی، 1382)، کشتی (یوسفی، 1382)، هندبال (امیرتاش، 1382)، بدمینتون (فرخی، 1384)، کاراته (شیخ، 1385)، دوچرخه سواری (شریف نژاد، 1387)، تکواندو (عرب عامری، 1388) و جودو (تجاری، 1388).

شکل (۵-۲۱): کنترل­ کننده جبران­ساز موازی توزیع یافته نوع ۲، زاویه بار با سرجرثقیل به ازای مسافت ۵/۰و جرم بار ۱ و طول کابل ۵/ ۰ متر
با مشاهده شکل­ها می­توان نتیجه ­گیری نمود، زمان نشست در کنترل موقیعت سر جرثقیل با بهره گرفتن از کنترل کننده فازی نوع ۲ پیشنهادی تقریباٌ برابر است با وقتی که از کنترل کننده تناسبی-انتگرالی-مشتقی بر اساس الگوریتم ژنتیک استفاده می­ شود. درصد فراجهش صفر در کنترل موقعیت، تعداد نوسانات و زمان نشست کمتر در کنترل نوسان بار را می­توان از مزایای کنترل کننده فازی نوع ۲ پیشنهادی نسبت به کنترل کننده کننده تناسبی-انتگرالی-مشتقی بر اساس الگوریتم ژنتیک نام برد. و مزیت کنترل کننده تناسبی-انتگرالی-مشتقی بر اساس الگوریتم ژنتیک نسبت به کنترل کننده فازی پیشنهادی کمتر بودن حداکثر زاویه نوسان بار در آن می­باشد. همچنین می توان نتیجه گرفت که کنترل کننده فازی نوع ۲ در کنترل زاویه نوسان تا حدودی نسبت به کنترل کننده فازی نوع ۱ عملکرد بهتری داشته است.
۵-۴-۳- مقایسه کنترل کننده جبران­ساز موازی توزیع یافته نوع ۲ با کنترل کننده تناسبی-انتگرالی-مشتقی با تنظیم کننده فازی
شکل (۵-۲۲): کنترل کننده تناسبی-انتگرالی-مشتقی با تنظیم کننده فازی، کنترل موقعیت سر جرثقیل به ازای جرم بار ۵/۰ و طول کابل ۷۵/۰ و مسافت ۵/۰
شکل (۵-۲۳): کنترل­ کننده جبران­ساز موازی توزیع یافته نوع ۲، کنترل موقعیت سرجرثقیل به ازای جرم بار ۵/۰ و طول کابل ۷۵/۰ و مسافت ۵/۰
شکل (۵-۲۴): کنترل­ کننده تناسبی-انتگرالی-مشتقی با تنظیم کننده فازی، کنترل زاویه بار با سر جرثقیل به ازای جرم بار ۵/۰ و طول کابل ۷۵/۰ و مسافت ۵/۰
شکل (۵-۲۵): کنترل­ کننده جبران­ساز موازی توزیع یافته نوع ۲، کنترل زاویه بار به ازای جرم بار ۵/۰ و طول کابل ۷۵/۰ و مسافت ۵/ متر
با دقت در شکل­های فوق می­توان دریافت که در کنترل موقعیت، کنترل کننده فازی نوع ۲ نسبت به کنترل کننده تناسبی- انتگرالی-مشتقی دارای درصد فراجهش کمتر (صفر) و همچنین زمان نشست کمتری می­باشد از اینرو در کنترل موقعیت از هر لحاظ برتری کنترل کننده فازی نوع ۲ مشاهده می­ شود. در بخش کنترل نوسان بار، کنترل کننده فازی نوع ۲ دارای تعداد نوسان کمتر و زمان نشست کمتری می­باشد و مشاهده می­ شود که حداکثر زاویه نوسان در این کنترل کننده نسبت به کنترل کننده فازی نوع ۱ تا حدودی بهبود یافته است.
۵-۴-۴: مقایسه کنترل کننده جبران­ساز موازی توزیع یافته نوع ۲ با کنترل کننده تناسبی- انتگرالی- مشتقی بر اساس الگوریتم PSO
شکل (۵-۲۶): کنترل کننده تناسبی-انتگرالی-مشتقی بر اساس الگوریتم PSO، موقعیت سر جرثقیل به ازای مسافت­های متفاوت
شکل (۵-۲۷): کنترل کننده جبران­ساز موازی توزیع شده نوع ۲، موقعیت سر جرثقیل به ازای مسافت­های متفاوت
شکل (۵-۲۸): کنترل کننده تناسبی-انتگرالی-مشتقی بر اساس الگوریتم PSO، زاویه نوسان بار به ازای مسافت­های متفاوت
شکل (۵-۲۹): کنترل کننده جبران­ساز موازی توزیع یافته نوع ۲، زاویه نوسان بار به ازای مسافت­های متفاوت
از شکل­های فوق نتیجه می­گیریم که کنترل کننده جبران­ساز موازی توزیع یافته نوع ۲ در کنترل موقعیت دارای درصد فراجهش کمتر (درصد فراجهش در این کنترل کننده صفر است) نسبت به کنترل کننده تناسبی-انتگرالی-مشتقی بر اساس الگوریتم PSO می باشد و زاویه نوسان کمتری نسبت به کنترل کننده تناسبی-انتگرالی-مشتقی بر اساس الگوریتم PSO و که کنترل کننده جبران­ساز موازی توزیع یافته نوع ۱ می­باشد. اما زمان نشست طولانی­تری نسبت به روش اخیر دارد که در این مورد کنترل کننده تناسبی-انتگرالی-مشتقی بر اساس الگوریتم PSO سریع­تر به موقعیت مطلوب می­رسد.
فصل ششم
۶- نتیجه گیری و پیشنهادات
۶-۱- نتیجه گیری
در این پایان نامه ابتدا در فصل اول مدل غیرخطی جرثقیل با کابل کششی مورد بررسی قرارگرفت. روش­های کنترلی مختلف برای رسانیدن سر جرثقیل به هدف مورد نظر با کم ترین زمان و کم ترین میزان نوسانات بررسی و ارائه شد. در فصل دوم پس از ارائه مقدماتی بر منطق فازی، رهیافت مدل سازی تاکاگی سوگنو فازی نوع ۱ مورد مطالعه قرار گرفت. چگونگی طراحی کنترل کننده تاکاگی – سوگنو و شرایط مربوط به پایداری حلقه باز و حلقه بسته با فیدبک حالت بحث و بررسی شد. در انتها نحوه طراحی ردیاب فیدبک حالت با پیش جبران ساز استاتیکی معرفی شد.

فصل سوم با نگرشی به فصول قبلی سیستم غیرخطی جرثقیل را بر اساس رهیافت تاکاگی سوگنو فازی نوع ۱ مدل سازی نمود و براساس طراحی کنترل فیدبک حالت و پیش جبران ساز استاتیکی نتایج حاصل از بکارگیری این نوع کنترل کننده را با روش های دیگر یررسی نمود. در فصل چهارم پس از ارائه مقدماتی بر مجموعه های فازی نوع ۲، رهیافت تاکاگی – سوگنو فازی نوع ۲ همراه با ارائه شرایط پایداری و چگونگی تعیین بهره های فیدبک حالت مربوط به جبران سازی موازی توزیع یافته نوع ۲ مورد مطالعه قرار گرفت و مشابه آنچه که در فصل سوم انجام شده بود عملکرد این نوع کنترل کننده در مقایسه با روش های دیگر بررسی شد.
با مشاهده نتایج مربوط به استفاده از کنترل کننده­ های مختلف بر روی سیستم جرثقیل در مقایسه با خروجی­های حاصل از کنترل کننده فازی تاکاگی- سوگنو نوع ۱ و نوع ۲ می­توان نتیجه گیری نمود که کنترل کننده فازی نوع ۲ پیشنهاد شده در این پایان نامه نسبت به کنترل کننده­ های دیگر مزایای زیر را دارد:

1. 1. زمان نشست کمتر در کنترل موقعیت سر جرثقیل

1. 1. درصد فراجهش صفر در کنترل موقعیت سر جرثقیل

1. 1. زمان نشست کمتر در کنترل زاویه نوسان بار نسبت به سه کنترل کننده مقاوم تناسبی انتگرالی مشتقی،تناسبی- انتگرالی- مشتقی بر اساس الگوریتم ژنتیک و تناسبی- انتگرالی- مشتقی با تنظیم کننده فازی

1. 1. کاهش تعداد نوسان بار

ضعف کنترل کننده فازی نوع ۱ پیشنهاد شده نسبت به کنترل کننده های دیگر آن است که حداکثر زاویه نوسان بار در آن بیشتر از سایر کنترل کننده­ها مشاهده شده است. البته با توجه به آنکه تعداد نوسانات بار بسیار کاهش یافته است و زمان نشست نیزکم شده است و از طرفی میزان حداکثر زاویه نوسان بار تنها در یک فروجهش مشاهده می­ شود که می­توان در کل به این نتیجه رسید که ایده استفاده از این نوع کنترل کننده در مقایسه با کنترل کننده­ های دیگر موفقیت آمیز برآورد می­ شود.
۶-۲- پیشنهادات
در انتها پیشنهاد می­گردد برای کارهای آتی می­توان:
تعیین مسیرهایی به عنوان مسیرهای مرجع برای موقعیت سر جرثقیل و یا زاویه نوسان بار و تعریف یک تابع خطا و بازنویسی معادلات حالت بر اساس این تابع(معادلات حالت خطا) و در نهایت استفاده از جبران سازی موازی توزیعی به منظور عدم استفاده از پیش جبران ساز استاتیکی
استفاده از پیش جبران ساز دینامیکی
می‌توان در این کار از مدل سه بعدی استفاده نمود.
می‌توان ورزش باد را بعنوان عامل اغتشاش در نظر گرفت.
فهرست منابع
Kong, D. H. (2011).“The Control System Model of Gantry Crane for Preventing Swing,” Applied Mechanics and Materials ,1013-1019.
Bulter, H., Hondred, G., Amerongen, van “ Model refrence adaptive control of a gantry crane scale model” J.control systems,IEEE
Arpacı, H., Özgüven,Ö. F.(2011). “ANFIS & controller design and comparison for overhead cranes,” Indian Journal of Engineering & Materials Sciences Vol. 18, pp. 191-203.
Solihin, M. I., Wahyudi, Kamal, M.A.S. and A. Legowo,(2008). “Objective Function Selection of GA-Based PID Control Optimization for Automatic Gantry Crane,” Proceedings of the International Conference on Computer and Communication Engineering.
Jaafar, H. I., Mohamed, Z. (2012). “PSO-Tuned PID Controller for a Nonlinear GantryCrane System,” IEEE International Conference on Control System, Computing and Engineering, 23 - 25.
Asad, S., Salahat, M., Zalata, M. A., Alia, M, and Al Rawashdeh, A.(2011). “Design of Fuzzy PD-Controlled Overhead Crane System with Anti-Swing Compensation,” Engineering, 3, 755-762.
Solihin, M. I., Wahyudi, Legowo, A. and Akmeliawati, R. (2009).“Robust PID Anti-swing Control of Automatic Gantry Crane based on Kharitonov’s Stability,” ICIEA 2009.
Solihin, M. I., and Wahyudi,(2007). “Fuzzy-tuned PID Control Design for Automatic Gantry Crane,” International Conference on Intelligent and Advanced Systems.
L.A. Zadeh ,(1965). Fuzzy sets, Information and Control,8,338-352.
Dubios, D., Prade, H.(1980) Fuzzy sets and systems: theory and application, Orlando , FL:academic press, inc.
Takagi T., and Sugeno, M. (1985). Fuzzy identification of systems and its applications to modeling and control, IEEE Trans. Sys. Man. Cyber. Vol.15,1,116-132,1985.
Kazuo Tanaka, Hua O. Wang,(2001). Fuzzy Control Systems Design and Analysis: A Linear Matrix Inequality Approach, John Wiley & Sons, Inc.
Kawamoto, S. (1992). ‘‘An Approach to Stability Analysis of Second Order Fuzzy Systems,’’ Proceedings of First IEEE International Conference on Fuzzy Systems, Vol. 1, pp. 1427_1434.
Sugeno, M. and Kang, G. T. (1986)‘‘Fuzzy Modeling and Control of Multilayer Incinerator,’’ Fuzzy Sets Syst., No. 18, pp. 329_346.
Wang, H. O., Tanaka, K. and Griffin, M. F. (1995). ‘‘Parallel Distributed Compensation of Nonlinear Systems by Takagi Sugeno Fuzzy Model,’’ Proc. FUZZIEEErIFES’ ۹۵, pp. 531_538.
Wang, H. O., Tanaka, K. and Griffin, M. F.(1995). ‘‘An Analytical Framework of Fuzzy Modeling and Control of Nonlinear Systems: Stability and Design Issues,’’ Proc. American Control Conference, Seattle, pp. 2272_2276.
Wang, H., Tanaka, O. K. and Griffin, M. (1996).‘‘An Approach to Fuzzy Control of Nonlinear Systems: Stability and Design Issues,’’ IEEE Trans. Fuzzy Syst., Vol. 4, No. 1, pp.14_23.
Tanaka K,. and Sugeno, M.(1990) ‘‘Stability Analysis of Fuzzy Systems Using Lyapunov’s Direct Method,’’ Proc. of NAFIPS’۹۰, pp. 133_136.
Tanaka, K., and Sugeno, M.(1992). ‘‘Stability Analysis and Design of Fuzzy Control Systems,’’ Fuzzy Sets Systs. Vol. 45, No. 2, pp. 135_156 Ž.