ج) زمان بندی رویه­ی حسابداری: مدیریت همچنین اختیار دارد که چه موقع و چگونه رویدادها را شناسایی کند. هنگامی که رویدادهای حسابداری نیازمند افشا در صورت­های مالی هستند.
به عنوان مثال در مورد دارایی­ های معیوب و خراب این اختیار وجود دارد که چه مقدار از آن را مستهلک کنیم.
د) زمان­بندی فروش دارایی­ ها ثابت: زمان­بندی تحصیل و فروش دارایی­ ها ومی­تواند بر سود حسابداری تأثیر بگذارد. مدیریت می ­تواند زمان و مقدار سرمایه ­گذاری در هزینه­ های تحقیق و توسعه، تبلیغات و نگهداری را انتخاب نماید، هر سه مورد به عنوان هزینه­ دوره در دوره­ای که تحمل می­ شود، شناسایی می­شوند. مدیریت همچنین در مورد زمان­بندی فروش اموال، ماشین آلات و تجهیزات برای تسریع بخشیدن یا به تأخیر انداختن شناخت سود و زیان تصمیم می­گیرد . مدیریت اقلام تعهدی اختیاری از طریق تغییر فعالیت­های اقتصادی اساسی یک شرکت صورت نمی­گیرد بلکه از طریق انتخاب روش های حسابداری و برآوردهای حسابداری انجام می­ شود. این در حالی است که دستکاری فعالیت­های واقعی از طریق تغییر فعالیت­های اساسی یک شرکت صورت می­پذیرد. چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور در مورد مدیریت اقلام تعهدی اختیاری تحقیقات زیادی صورت گرفته است اما در داخل کشور تحقیقات بسیار کمی در حوزه­ دستکاری فعالیت­های واقعی انجام شده است.

حالت دوم : مدیریت واقعی سود (دستکاری فعالیتهای واقعی)
مدیریت سود می ­تواند فعالیت­های واقعی را نیز شامل گردد. این نوع مدیریت سود از طریق تغییر درفعالیت­های عملیاتی با هدف گمراه کردن ذینفع­ها انجام می­ شود(شیپر^[۴۲]، ۱۹۸۹).
دستکاری فعالیت­های واقعی بر جریانهای نقدی و در پاره­ی از موارد بر اقلام تعهدی تأثیر می­گذارند(ولی­زاده لاریجانی، ۱۳۸۷)، این گونه بیان می­ کند که اگرچه این گونه انحرافات در عملیات شرکت در رسیدن به اهداف گزارشگری مالی به مدیر کمک می­ کند، لیکن ارزش شرکت را افزایش نمی­دهد. روش­های دستکاری فعالیت­های واقعی مانند کاهش قیمت فروش محصولات به منظور افزایش فروش و یا کاهش مخارج اختیاری در بحرا ن­های اقتصادی، از جمله روش­های بهینه­ای هستند که به مدیران کمک می­ کند. ولی اگر مدیران به صورت گسترده و غیرعادی به استفاده از روش­های مذکور علاقه نشان دهند، در واقع آنها به مدیریت واقعی سود تمایل دارند و وجود سرمایه ­گذاران خبره و آگاه دستکاری‌ فعالیت­های واقعی را محدود می­ کند. بنابراین اگرچه مدیران با انجام چنین فعالیت­هایی می­توانند به سودهای موردنظرشان در کوتاه مدت دست یابند لیکن آنها در بلندمدت نخواهند توانست ارزش شرکت را افزایش دهند. پژوهشگران دستکاری در فعالیتهای واقعی را اعمالی می­دانند که مدیران انجام می دهند و ناشی از روند عادی فعالیتهای واحد تجاری است (کوهن و زارویین^[۴۳]، ۲۰۰۸)
این تعریف، مطابق تعریف روی چودهری است که دستکاری فعالیت­های واقعی را این گونه تعریف می­ کند:
اعمال مدیریتی که از فعالیت­های عادی تجاری ناشی می­شوند، و در رابطه با هدف اولیه­ برآورده سازی آستانه­های خاص سود انجام می­پذیرند(روی چودهر^[۴۴]، ۲۰۰۶).
۲-۲-۳-۷- پیامدهای مربوط به دستکاری فعالیت­های واقعی(مدیریت سود
واقعی):
معمولاً هنگامی که مدیران یک شرکت سود را دستکاری می­ کنند، شرکت متضرر می­ شود. قبل از هر چیز اول اینکه، هنگامی که مدیران، سود را در جهت اهداف مورد نظر سود خود دستکاری می­ کنند، قراردهای منعقدشده، شرکت را ملزم به دادن پاداش­های مالی بیشتری به مدیر می­نماید. دوم اینکه، وقت هزینه­ای است که می ­تواند صرف فعالیت­های مولد شود. از این­رو، دستکاری فعالیت­های واقعی به طور همزمان هم می ­تواند منجر به کاهش عملکرد گردد و هم تعهدات مالی بیشتری را بر شرکت تحمیل نماید. علاوه بر هزینه­ های بالا که به دلیل مدیریت سود روی می­دهد(هم مدیریت اقلام تعهدی اختیاری و هم مدیریت واقعی سود(،دستکاری فعالیت­های واقعی، هزینه­ های اقتصادی واقعی به همراه دارد. اگر یک مدیر از سطح بهینه­ فعالیت­های عملیاتی واقعی منحرف گردد و درگیر دستکاری فعالیت­های واقعی شود، احتمالاً شرکت دچار پیامدهای اقتصادی در بلندمدت خواهد شد(دمسکی^[۴۵]: ۲۰۰۴).
دستکاری فعالیت های واقعی به طور غیرمستقیم بر عملکرد عملیاتی آتی شرکت تأثیر می­ گذارد زیرا مدیر تمایل دارد جریان­های نقدی آتی را قربانی سود دوره­ جاری سازد. با در نظر گرفتن تنها یک دوره، اعداد و نسبت­های حسابداری مبتنی بر درآمد یا سود می ­تواند مدیران را به داشتن دیدی کوتاه مدت تحریک سازد. برای مثال، مخارج جاری مثل هزینه­ های تحقیق و توسعه را در نظر بگیرید که سود جاری را کاهش می­دهد و ممکن است منجر به ایجاد درآمد تا چند دوره­ آتی نگردد. اگر پاداش یک مدیر بر اساس سود جاری باشد، او تمایلی به متحمل شدن چنین هزینه­هایی ندارد.
(روی چودهری^[۴۶]، ۲۰۰۶)، اخیراً به استناد هزینه­ های عملیات و عملکرد کارآمد را که شرکت­ها به منظور گزارش سود بالا متحمل می­شوند، بررسی می­ کند. هزینه­ های دستکاری فعالیت­های واقعی شامل این امکان می­ شود که جریان­های نقدی در دوره­ های آتی به طور غیرمستقیم تحت تأثیر اعمالی باشد که در این دوره در جهت افزایش سود صورت گرفته است. برای مثال، تخفیفات قیمتی که در هر دوره به منظور افزایش سود کل و برآورده ساختن برخی اهداف کوتاه مدت ارائه می­ شود، می ­تواند به این مساله منجر شود که مشتریان چنین تخفیفاتی را در دوره­ های آتی نیز انتظار داشته باشند، که این خود منجر به کاهش جریان­های نقدی ورودی حاصل از فروش در آینده خواهد شد. روی چودهری، همچنین نتیجه می­گیرد که شرکت­هایی که سود سالانه ی مثبت کم گزارش می­ کنند، دارای جریان نقدی عملیاتی پایین غیرعادی و همچنین هزینه­ های تولید بالای غیرعادی هستند، که حاکی از وجود شواهدی مبنی بر دستکاری از طریق فعالیت­های واقعی است.
نوع دیگر دستکاری فعالیت­های واقعی، کاهش هزینه­ های اختیاری است. اگر مدیران، برای بالا بردن سود به اهداف موردنظر، به طور غیرعادی، مخارج اختیاری را کاهش دهند(به عنوان مثال هزینه­ تحقیق و توسعه، تبلیغات و هزینه­ های اداری، تشکیلاتی و فروش)، انتظار می­رود هزینه­ های اختیاری پایین باشد.
مخارج اختیاری مانند تحقیق و توسعه، تبلیغات و مخارج نگهداری، معمولاً در دوره­ وقوع به هزینه منظور می شوند. از این­رو، شرکت­ها می­توانند با بهره گرفتن از کاهش مخارج اختیاری، هزینه­ های گزارش شده را کاهش و سود را افزایش دهند. این عمل، به ویژه زمانی که مدیران صرف دستکاری فعالیت­های واقعی می­ کنند اغلب همان وقت و هزینه­ای است که می ­تواند صرف فعالیت­های مولد شود. از این­رو، دستکاری فعالیت­های واقعی به طور همزمان هم متواند منجر به کاهش عملکرد گردد و هم تعهدات مالی بیش تری را بر شرکت تحمیل نماید. علاوه بر هزینه­ های بالا که به دلیل مدیریت سود روی می­دهد(هم مدیریت اقلام تعهدی اختیاری و هم مدیریت واقعی سود(، دستکاری فعالیت­های واقعی، هزینه­ های اقتصادی واقعی به همراه دارد. اگر یک مدیر از سطح بهینه­ فعالیت­های عملیاتی واقعی منحرف گردد و درگیر دستکاری فعالیت­های واقعی شود، احتمالاً شرکت دچار پیامدهای اقتصادی در بلندمدت خواهد شد(دمسکی^[۴۷]: ۲۰۰۴).
دستکاری فعالیت­های واقعی به طور غیرمستقیم بر عملکرد عملیاتی آتی شرکت تأثیر می­ گذارد زیرا مدیر تمایل دارد جریان­های نقدی آتی را قربانی سود دوره ی جاری سازد. با در نظر گرفتن تنها یک دوره، اعداد و نسبت­های حسابداری مبتنی بر درآمد یا سود می ­تواند مدیران را به داشتن دیدی کوتاه مدت تحریک سازد. برای مثال، مخارج جاری مثل هزینه­ های تحقیق و توسعه را در نظر بگیرید که سود جاری را کاهش می­دهد و ممکن است منجر به ایجاد درآمد تا چند دوره­­ی آتی نگردد. گر پاداش یک مدیر بر اساس سود جاری باشد، او تمایلی به متحمل شدن چنین هزینه هایی ندارد.
اگر مدیران مخارج اختیاری را به منظور کسب اهداف سودآوری کاهش دهند، مجبورند که این مخارج را به صورت غیرعادی در سطح پایین نشان دهند. مجموع هزینه­ تبلیغات و هزینه­ های اداری، عمومی و فروش به عنوان مخارج اختیاری تعریف می­ شود.(گاروی و همکاران^[۴۸]، ۱۹۹۶).
نوع سوم دستکاری فعالیت­های واقعی، تولید کالاهای مازاد بر میزان لازم برای برآورده ساختن تقاضای مورد انتظار(از جمله اضافه تولید)، است، اضافه تولید، بهای تمام شده ی کالاهای فروش رفته( COGS)، را کاهش می­دهد، که منجر به حاشیه­ عملیاتی بالاتر می­ شود. به هرحال، هزینه­ های تولید و نگهداری اضافی ممکن است تحمل شود و به احتمال زیاد باعث افزایش هزینه­ های نهایی می­ شود، که در نهایت منجر به هزینه­ های تولید سالانه ی بالاتر نسبت به فروش می­ شود. مدیران شرکت­های تولیدی به منظور بالا نشان دادن سود می­توانند اقدام به تولید بیش از حد محصولات کنند. چنانچه سطح تولید افزایش یابد، هزینه­ های سربار تولید به تعداد محصول بیشتری سرشکن شده و درنتیجه هزینه­ ثابت هر واحد کالا کاهش می یابد. اگر کاهش هزینه­ ثابت هر واحد تولید شده با افزایش هزینه­ نهایی در تولید آن تهاتر نشود، هزینه­ کل هر واحد محصول کم می شود. درنتیجه، بهای تمام شده کالای فروش رفته پایین­تر و حاشیه­ سود عملیاتی شرکت بهتر نشان داده می­ شود. با این حال، مدیران زمانی تمایل به تولید بیش از حد دارند که کاهش در هزینه­ های تولید بیشتر از هزینه­ های نگهداری موجودی کالا در آن دوره باشد.(گاروی و همکاران^[۴۹]، ۱۹۹۶).
۲-۳- پیشینه پژوهش
۲-۳-۱ پژوهش­های خارجی
(هرمن و همکاران^[۵۰]، ۲۰۰۳)، تحقیقی با عنوان مدیریت سود از طریق فروش دارایی­ ها در کشور ژاپن انجام دادند. در این تحقیق هدف مدیریت سود کاهش خطای پیش ­بینی سود در دوره های جاری و آتی بود. طبق فرضیه ­های این تحقیق، شرکت­هایی که دارای عملکرد جاری منفی(مثبت)، هستند انتظار می­رود سودها را با بیشتر(کمتر)، گزارش نمودن مبلغ فروش دارایی­ های شرکت، به سمت بالا (پایین)، هموار سازند. در ارتباط با عملکرد آتی، شرکت­هایی که دارای عملکرد آتی مثبت (منفی) هستند، به احتمال فراوان سودهای تحقق نیافته دارایی­ ها را شناسایی (حفظ) می­ کنند. نتایج تحقیق حاکی از تأیید فرضیه ­های تحقیق بود، به طوری که مدیران ژاپنی آثار عملکرد آتی و جاری را در شناخت درآمد حاصل از فروش دارایی­ ها در نظر می­گرفتند.
(اسکات^[۵۱]، ۲۰۰۰)، به مدیریت سود به عنوان اختیار شرکت در انتخاب سیاست­های حسابداری برای دستیابی به برخی اهداف خاص مدیر می­نگرد. حال پرسش این است که(اهداف خاص مدیر)، از مدیریت سود چه می­باشد.
(دی جورج ^[۵۲] و همکاران، ۱۹۹۹)، مدیریت سود را به عنوان نوعی دستکاری مصنوعی سود توسط مدیریت جهت حصول به سطوح مورد انتظار سود برای برخی مقاصد خاص(از جمله حصول پیش بینی تحلیل گران، ویا برآورد روند سودهای قبلی برای پیش بینی سودهای آتی)، تعریف کرده ­اند.
(هلی و والن^[۵۳]، ۱۹۹۹)، تعریف ذیل را برای مدیریت سود ارائه کردند: مدیریت سود هنگامی رخ می­دهد که مدیران از قضاوت­های شخصی خود در گزارشگری مالی استفاده کنند. و ساختار معاملات را جهت تغییر گزارشگری مالی دستکاری می­نماید. این هدف یا به قصد گمراه نمودن برخی از صاحبان سهام در خصوص عملکرد اقتصادی شرکت صورت می­گیرد، یا به منطور تاثیر بر نتایج قراردادهای است که انعقاد آنها منوط به دستیابی به سود مشخصی می­باشد.
(گاردون و همکارانش^[۵۴]، ۱۹۶۶)، نیز نوشتند، اگر روش خاصی از روش­های حسابداری را برگزیدند و نوسانات سود گزارش شده کاهش یابد، نتیجه هموارسازی یا مدیریت سود است. آن­ها همچنین متذکر شدند که مدیران در حدود قدرتشان که ناشی از آزادی عمل در چهارچوب اصول و روش­های پذیرفته شده حسابداری است می­توانند:
الف) روی سود گزارش شده اثرگذارند.
ب) روی نرخ سود شرکت اثر گذارند.
پژوهشگرانی مثل (برک^[۵۵]، ۱۹۹۷) و (بمبر، ۱۹۸۶) طی سال­های پژوهش به این نتیجه رسیده ­اند که هرچه اندازه شرکت بزرگتر باشد فعالیت آن بیشتر است که این امر به سودآوری کمک می­ کند. همچنین شرکت­های بزرگتر از اعتبار بیشتری در بازارهای جهانی سرمایه برخوردارند و می­توانند وام­هایی با بهره کمتر اخذ کنند.
(مایکلسون و واگنر^[۵۶]، ۲۰۱۳)، در تحقیقی به بررسی واکنش بازار سرمایه در برابر مدیریت سود با در نظر گرفتن زمان­بندی فروش دارای­ها و اندازه شرکت پرداختند و نتایج این تحقیق حاکی از آن بود که:
الف - شرکت هایی که به مدیریت سود اقدام کرده اند نسبت به شرکت های
مشابه بازدهی بیشتری دارند.
ب- بازدهی غیرعادی شرکت­های کوچک از بازدهی غیرعادی شرکت های بزرگ
بیشتر است.
ج- بین نوع صنعت ومدیریت سود رابطه با اهمیتی وجود دارد.
(مونز^[۵۷]، ۱۹۸۷)، معتقد است که هرچه اندازه شرکت بزرگتر باشد مدیران شرکت انگیزه و تمایل قوی­تری جهت دستکاری سود خواهند داشت. به عقیده او با بزرگتر شدن شرکت­ها مسئولیت پاسخگویی آنها بیشتر می­ شود و مدیران شرکت در معرض پاسخگویی به طیف وسیعی از مدعیان قرار می­گیرند .
(پویتراز و همکاران^[۵۸]، ۲۰۱۰) تحقیقی را با این موضوع در کشور سنگاپور انجام دادند. این تحقیق نشان داد در شرکت­هایی که تغییرات سود هر سهم(به استثنای فروش دارایی­ ها)، منفی است، رابطه منفی بین سود حاصل از فروش دارایی و سود هر سهم(به استثنا ی فروش دارایی­ ها)، وجود دارد و در شرکت­هایی که تغییرات سود هر سهم(به استثنای فروش دارایی­ ها) مثبت است، این رابطه مثبت است. این بدان معنی است که شرکت­ها انگیزه کمی برای هموارسازی سود دارند. همچنین شرکت­های سنگاپوری مجاز به تجدید ارزیابی دارایی­ ها هستند و می­توانند با این کار نسبت بدهی را کاهش دهند. از این رو، نتا یج این تحقیق فرضیه نسبت بدهی را پشتیبانی نمی­کرد.
۲-۳-۲ پژوهش­های داخلی
(پور حیدری و همتی، ۱۳۸۳)، با افزایش اندازه شرکت مدیریت انگیزه بیشتری جهت افزایش سود در جهت ارائه تصویری بهتر از عملکرد خود به سهامداران و مسئولین دارند .
( نوروش و همکاران، ۱۳۸۴)، یافته­های این پژوهش نشان می­دهد که با بزرگتر شدن شرکت­ها، تمایل مدیران به مدیریت سودشان بیشتر خواهد شد.
(مدرس و همکاران، ۱۳۸۸)، نتایج حاصل از این پژوهش نشان می­دهد اندازه شرکت محرکی برای مدیریت سود در شرکت­های هر دو گروه مورد بررسی(صنایع نفتی، شیمیایی و فلزی) می­باشد. همچنین نتایج حاکی از آن است که انگیزه اندازه شرکت در گروه صنعت فلزات اساسی و معدنی نسبت به گروه صنعت فراوردههای نفتی و شیمیایی برای انجام مدیریت سود از قدرت بیشتری برخوردار است. هدف بعضی از مدیران از تغییر دادن سود حسابداری، به حداقل رسانیدن هزینه­ های سیاسی شرکت می­باشد. هر چه اندازه شرکت بزرگتر باشد، مدیران شرکت انگیزه و تمایل بیشتری برای دستکاری سود خواهند داشت. با بزرگتر شدن شرکتها مسئولیت پاسخگویی آنها بیشتر می­ شود و مدیران شرکتها در معرض پاسخگویی طیف وسیع تری از مدعیان قرار میگیرند.
(کوچکی، ۱۳۷۳) به بررسی هموارسازی سود از طریق زمان بندی فروش دارایی­ ها پرداخته است. یافته­های حاصل از آزمون تجربی با زمان­بندی فروش دارایی­ ها توسط مدیریت سازگار نیستند، بدین معنی که سود حاصل از این فروش­ها، تغییرات موقتی سود را هموار نساخته است. برخلاف اقتضای فرضیه هموارسازی سود، یافته­ ها نشان می­دادند مبلغ سود حاصل از فروش دارایی در شرکت­هایی که کاهش سود سالانه(به­استثنای آثار فروش دارایی­ ها)، داشتند، عمدتاً زیادتر از شرکت­های دارای افزایش سود سالانه نیست. همچنین شرکت­های بزرگتر از اعتبار بیشتری در بازارهای جهانی سرمایه برخوردارند و می­توانند وام­هایی با بهره کمتر اخذ کنند.
(کردلر و ذاکری، ۱۳۸۵) به بررسی مدیریت سود با بهره گرفتن از فروش دارایی­ های شرکت پرداختند. در این تحقیق انگیزه مدیریت سود، کاهش خطای پیش بینی سود در دوره­ های جاری و آتی بود. آزمون فرضیه ­ها با بهره گرفتن از رگرسیون چندگانه و آزمون­های آماری برای شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال­های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۵ انجام گرفت. نتایج تحقیق حاکی از تایید فرضیه ­های تحقیق بود، به طوری که شرکت­های دارای عملکرد جاری منفی (مثبت) و عملکرد آتی مثبت (منفی)، با بهره گرفتن از سود (زیان) فروش دارایی­ ها سود را مدیریت کرده ­اند. شایان ذکر است که این تحقیق در سال ۱۳۷۳ صورت گرفته است که استانداردهای ملی حسابداری در ایران وجود نداشته است و شرکت­ها از رویه­های متفاوتی برای ارائه صورت های ما لی بهره می­برده­اند.
۲-۴- خلاصه مطالب فصل
شرکت­ها می توانند برای نشان دادن تصویری بهینه و بهتراز آینده شرکت، قبل از مراجعه به بازار سرمایه برای تامین مالی، اقدام به مدیریت سود می­ کنند. با مدیریت سود افزاینده و هموارسازی سود شرکت­ها خواهند توانست ریسک سرمایه ­گذاری سرمایگذاران را کاهش داده و لذا سرمایگذاران به بازده کمتری قانع خواهند بود. بنابراین هزینه سرمایه شرکت کاهش خواهد یافت. به علاوه با مدیریت سود، تقاضا برای سرمایه گذاری در شرکت افزایش یافته و از یک طرف قیمت سهام یا اوراق بدهی افزایش یافته و از طرف دیگر هزینه انتشار، تبلیغات و غیره برای تامین مالی کاهش می­یابد. تحقیقات پیشین نشان می­دهد که شرکت­هایی با نیاز به تامین مالی، بیشتر احتمال دارد که اقدام به مدیریت سود کنند.
زمان­بندی تحصیل و فروش دارایی­ ها ومی­تواند بر سود حسابداری تأثیر بگذارد مدیریت می ­تواند زمان و مقدار سرمایه ­گذاری در هزینه­ های تحقیق و توسعه، تبلیغات و نگهداری را انتخاب نماید، هر سه مورد به عنوان هزینه­ دوره در دوره­ای که تحمل می شود، شناسایی می­شوند. مدیریت همچنین در مورد زمان­بندی فروش اموال، ماشین آلات و تجهیزات برای تسریع بخشیدن یا به تأخیر انداختن شناخت سود و زیان تصمیم می­گیرد .مدیریت اقلام تعهدی اختیاری از طریق تغییر فعالیت­های اقتصادی اساسی یک شرکت صورت نمی­گیرد بلکه از طریق انتخاب روش های حسابداری و برآوردهای حسابداری انجام می­ شود. این در حالی است که دستکاری فعالیت­های واقعی از طریق تغییر فعالیت­های اساسی یک شرکت صورت می­پذیرد. چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور در مورد مدیریت اقلام تعهدی اختیاری تحقیقات زیادی صورت گرفته است اما در داخل کشور تحقیقات بسیار کمی در حوزه­ دستکاری فعالیت­های واقعی انجام شده است.
شرکت­ها می توانند برای نشان دادن تصویری بهینه و بهتراز آینده شرکت، قبل از مراجعه به بازار سرمایه برای تامین مالی، اقدام به مدیریت سود می­ کنند. با مدیریت سود افزاینده و هموارسازی سود شرکت­ها خواهند توانست ریسک سرمایه ­گذاری سرمایگذاران را کاهش داده و لذا سرمایگذاران به بازده کمتری قانع خواهند بود. بنابراین هزینه سرمایه شرکت کاهش خواهد یافت. به علاوه با مدیریت سود، تقاضا برای سرمایه گذاری در شرکت افزایش یافته و از یک طرف قیمت سهام یا اوراق بدهی افزایش یافته و از طرف دیگر هزینه انتشار، تبلیغات و غیره برای تامین مالی کاهش می یابد. تحقیقات پیشین نشان می­دهد که شرکت­هایی با نیاز به تامین مالی، بیشتر احتمال دارد که اقدام به مدیریت سود کنند.
در این فصل به مطالعه مبانی نظری مرتبط با موضوع پژوهش و مروری بر تحقیقات انجام گرفته در زمینه پژوهش حاضر پرداخته شد. نخست، مطالعات و ادبیات نظری اندازه شرکت، زمان­بندی و مدیریت سود شرکت­ها مورد بحث قرار گرفت و در ادامه با ارائه نتایج پژوهش­های انجام شده در زمینه پژوهش حاضر، تحت عنوان مروری بر پیشینه پژوهش خاتمه‌ یافت.
فصل سوم