۲۳۶

۰

هزینه حمل و نقل

۰

۲۷۷۰۰۰۰

کیفیت

۳۱۰

۰

۴-۶- خلاصه
در این فصل پس از شناسایی معیارهای موثر در انتخاب تامین کنندگان با بهره گرفتن از فرایند تحلیل سلسله مراتبی به وزن دهی آنها پرداخته شد که به ترتیب قیمت، کیفیت، هزینه حمل و نقل، تحویل به موقع و انعطاف پذیری با وزن های ۳۴۲/۰، ۲۳۶/۰، ۱۸۷/۰، ۱۱۸/۰ و ۱۱۸/۰ در اولویت اول تا پنجم قرار گرفتند سپس برای تخصیص مقدار سفارش بهینه به هر یک از تامین کنندگان از تلفیق برنامه ریزی آرمانی با فرایند تحلیل سلسله مراتبی استفاده شد و مشخص شد به منظور تامین ۱۲۰۰۰ تن ماده پلیمری ABS به کلیه تامین‌کنندگان با توجه به عملکردشان سفارش داده می شود.

فصل پنجم
نتیجه گیری و پیشنهادها
۵-۱- مقدمه
از فصول قبل کلییات موضوع پژوهش، زیر ساخت نظری، روش پژوهش و یافته های حاصل از آن به تفصیل شرح داده شد. در فصل حاضر ابتدا به سوالات مطرح شده در این پژوهش پاسخ داده می شود. سپس محدودیت هایی که پژوهش با آن مواجه شده است مورد بررسی قرار می گیرند. پس از آن بر مبنای نتایج حاصل از این پژوهش پیشنهادهایی برای شرکت اسنوا اصفهان و همچنین محققان آتی ارائه خواهد شد.
۵-۲- خلاصه پژوهش
این پژوهش با هدف ارزیابی و انتخاب تامین کنندگان مواد اولیه و تخصیص مقدار سفارش بهینه به هر یک از آنها در شرکت اسنوا اصفهان آغاز شد که پس از بررسی مواد اولیه بکار رفته در این شرکت، ماده پلیمری ABS به دلیل اهمیت این ماده مصرفی و همچنین تمرکز کامل بر همه جنبه های کمی و کیفی انتخاب تامین کنندگان، مورد توجه قرار گرفت.
برای دستیابی به هدف پژوهش ۵ سوال اصلی مطرح شد که عبارتند از:
۱) معیارهای موثر بر ارزیابی و انتخاب تامین کنندگان مواد اولیه چیست؟
۲) اولویت بندی معیارهای حاصل از روش AHP به چه صورت است؟
۳) اوزان نهایی تامین کنندگان مواد اولیه به چه صورت است؟
۴) چگونه می توان بکمک روش برنامه ریزی آرمانی میزان سفارش بهینه را به تامین کنندگان تخصیص داد؟
۵) چگونه می توان از رویکرد ترکیبی فرایند تحلیل سلسله مراتبی و برنامه ریزی آرمانی به عنوان ابزاری برای تحلیل و انتخاب تامین کنندگان مناسب و بالقوه بهره برد؟
در مرحله اول با بررسی ادبیات مرتبط با موضوع و تحقیقات صورت گرفته در داخل و خارج از کشور و همچنین نظر خواهی از کارشناسان بخش تامین مواد، بهره برداری و آزمایشگاه شرکت مهمترین معیارهای انتخاب تامین کنندگان ماده پلیمری ABS شناسایی شدند که عبارتند از: قیمت، کیفیت، تحویل به موقع، انعطاف پذیری، کیفیت و هزینه حمل و نقل، که معیار انعطاف پذیری خود به زیر معیارهایی تقسیم می شوند.
در مرحله بعد با کمک کارشناسان و خبرگان شرکت، پرسشنامه ای تدوین گشت که با بهره گرفتن از طیف ۹ تایی AHP به مقایسه زوجی این معیارها پرداخته شد. برای تلفیق مقایسات فردی به گروهی و تشکیل ماتریس مقایسات زوجی از تصمیم گیری گروهی استفاده شد و برای تعیین اهمیت معیارها و وزن نهایی تامین کنندگان از نرم افزار Expert choice بهره گرفته شد و در پایان با بهره گرفتن از نرم افزار Lingo 09 مقدار سفارش بهینه به هر یک از تامین کنندگان تخصیص داده شد.
۵-۳- نتایج پژوهش
پاسخ به سوالات پژوهش:
سوال اول: معیارهای موثر بر ارزیابی و انتخاب تامین کنندگان مواد اولیه چیست؟
فهرستی از معیارهای موثر بر ارزیابی و انتخاب تامین کنندگان در شرکت اسنوا اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند و در نهایت پس از مصاحبه با کارشناسان بخش تامین مواد اولیه و همچنین کارشناسان بخش بهره برداری و آزمایشگاه شرکت، پنج معیار اصلی قیمت، تحویل به موقع، انعطاف پذیری، هزینه حمل و نقل و کیفیت شناسایی شدند که معیار انعطاف پذیری به زیر معیارهای انعطاف پذیری در حجم و انعطاف پذیری در بهبود کیفیت تقسیم می شود.
سوال دوم: اولویت بندی معیارهای حاصل از روش AHP به چه صورت است؟
پس از مقایسه زوجی معیارهای اصلی داده ها وارد نرم افزار Expert choice شدند و وزن های هر یک از معیارها به گونه ای که در زیر نشان داده شده اند، بدست آمد. همان گونه که در جدول ۵-۱ آورده شده است، در این مقایسه زوجی (دو به دو) بیشترین وزن مربوط به معیار قیمت با مقدار۳۴۲/۰ می باشد و بعد از آن به ترتیب معیارکیفیت با وزن ۲۳۶/۰ ، معیار هزینه حمل و نقل با وزن ۱۸۷/۰ و معیارهای تحویل به موقع و انعطاف پذیری با وزن ۱۱۸/۰ در اولویت های بعدی قرار دارند.
جدول ۵-۱- اولویت بندی معیارهای اصلی با بهره گرفتن از روش AHP

اولویت

معیار

وزن

۱
۲
۳

در سال ۹۰، فقر آموزشی ۳۴۲۱۷/۰ و دارای رتبه ۲۷ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. ازلحاظ مسکن با ۲۰۰۷۶/۰ فقر، دارای رتبه ۲۴ فقر مسکن است و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. اما ازلحاظ درآمدی با ۷۹۲۹۳/۰ فقر در جایگاه ۸، در بین استان­ها قرار دارد و جزء ده استان اول فقیر در این بعد قرارگرفته است. بر اساس سه بعد فقر مذکور، این استان با ۴۴۵۲۹/۰ فقر، دارای رتبه ۲۷ فقر چندبعدی در سال ۹۰ است و وضعیت مطلوبی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.
در مقایسه سال ۹۰ با سال ۸۸ شاهد آن هستیم که فقر آموزشی از ۳۷۸۷۲/۰ به ۳۴۲۱۷ /۰ کاهش‌یافته و از رتبه ۲۳ به ۲۷ در بین استان­ها تنزل داشته است.
فقر مسکن از ۲۵۸۱۶/۰ به ۲۰۰۷۶/۰ کاهش‌یافته و در رتبه ۲۴ ثابت باقی‌مانده است. فقر درآمدی ۷۵۸۸۷/۰ به ۷۹۲۹۳/۰ افزایش و از رتبه ۱۰ به ۸ در بین استان­ها صعود کرده است. فقر چندبعدی از ۴۶۵۲۵/۰ به ۴۴۵۲۹/۰ کاهش‌یافته و از رتبه ۲۳ به ۲۷ در بین استان­ها تنزل داشته است.
در مقایسه ۳ بعد فقر مذکور با یکدیگر مشاهده می­ شود که در هر دو سال ۸۸ و ۹۰ به ترتیب بیشترین فقر مربوط به درآمد، آموزش و مسکن است.
استان اردبیل:
این استان در سال ۸۸، با ۳۷۶/۰ فقر آموزشی دارای رتبه ۲۴ فقر در بین استان­ها است و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. همچنین با دارا بودن ۳۵۶/۰ فقر مسکن، رتبه ۱۶ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان رده متوسط در این بعد قرارگرفته است؛ اما با ۶۸/۰ فقر درآمدی، رتبه ۲۵ فقر در بین استان­ها را داراست و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است بنابراین، این استان، با دارا بودن ۴۷۰۶۷/۰ فقر، رتبه ۲۲ فقر چندبعدی در بین استان­ها در سال ۸۸ را نیز به خود اختصاص داده است و وضعیت مطلوبی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.

در سال ۹۰، فقر آموزشی ۳۶۶۸/۰ و دارای رتبه ۲۶ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. ازلحاظ مسکن با ۳۵۲۴۶/۰ فقر، دارای رتبه ۱۳ فقر مسکن است و جزء ده استان رده متوسط در این بعد قرارگرفته است. اما ازلحاظ درآمدی با ۶۹۲۶۲/۰ فقر در جایگاه ۲۷، در بین استان­ها قرار دارد و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. بر اساس سه بعد فقر مذکور، این استان با ۴۷۰۶۳/۰ فقر، دارای رتبه ۱۹ فقر چندبعدی در سال ۹۰ است و وضعیت متوسطی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.
در مقایسه سال ۹۰ با سال ۸۸ شاهد آن هستیم که فقر آموزشی از ۳۷۶/۰ به ۳۶۶۸ /۰ کاهش‌یافته و از رتبه ۲۴ به ۲۶ در بین استان­ها تنزل داشته است.
فقر مسکن از ۳۵۶ /۰ به ۳۵۲۴۶/۰ کاهش‌یافته و از رتبه ۱۶ به ۱۳ در بین استان­ها صعود کرده است. فقر درآمدی ۶۸/۰ به ۶۹۲۶۲/۰ افزایش و از رتبه ۲۵ به ۲۷ در بین استان­ها تنزل داشته است. فقر چندبعدی از ۴۷۰۶۷/۰ به ۴۷۰۶۳/۰ کاهش‌یافته و از رتبه ۲۲ به ۱۹ در بین استان­ها صعود کرده است.
در مقایسه ۳ بعد فقر مذکور با یکدیگر مشاهده می­ شود که در هر دو سال ۸۸ و ۹۰ به ترتیب بیشترین فقر مربوط به درآمد، آموزش و مسکن است.
استان قم:
این استان در سال ۸۸، با ۴۹۰۱۶/۰ فقر آموزشی دارای رتبه ۵ فقر در بین استان­ها است و جزء ده استان اول فقیر در این بعد قرارگرفته است. همچنین با دارا بودن ۲۶۲۳/۰ فقر مسکن، رتبه ۲۳ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است؛ اما با ۶۸۵۲۵/۰ فقر درآمدی، رتبه ۲۴ فقر در بین استان­ها را داراست و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است بنابراین، این استان، با دارا بودن ۴۷۹۲۴/۰ فقر، رتبه ۲۰ فقر چندبعدی در بین استان­ها در سال ۸۸ را نیز به خود اختصاص داده است و وضعیت متوسطی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.
در سال ۹۰، فقر آموزشی ۴۰۲۶۴/۰ و دارای رتبه ۲۰ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان رده متوسط در این بعد قرارگرفته است. ازلحاظ مسکن با ۲۱۴۵۲/۰ فقر، دارای رتبه ۲۲ فقر مسکن است و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. اما ازلحاظ درآمدی با ۷۷۸۸۸/۰ فقر در جایگاه ۱۳، در بین استان­ها قرار دارد و جزء ده استان رده متوسط در این بعد قرارگرفته است. بر اساس سه بعد فقر مذکور، این استان با ۴۶۵۳۵/۰ فقر، دارای رتبه ۲۴ فقر چندبعدی در سال ۹۰ است و وضعیت مطلوبی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.
در مقایسه سال ۹۰ با سال ۸۸ شاهد آن هستیم که فقر آموزشی از ۴۹۰۱۶ /۰ به ۴۰۲۶۴ /۰ کاهش‌یافته و از رتبه ۵ به ۲۰ در بین استان­ها تنزل داشته است.
فقر مسکن از ۲۶۲۳ /۰ به ۲۱۴۵۲/۰ کاهش‌یافته و از رتبه ۲۳ به ۲۲ در بین استان­ها صعود کرده است. فقر درآمدی ۶۸۵۲۵/۰ به ۷۷۸۸۸/۰ افزایش و از رتبه ۲۴ به ۱۳ در بین استان­ها صعود کرده است. فقر چندبعدی از ۴۷۹۲۴/۰ به ۴۶۵۳۵/۰ کاهش‌یافته و از رتبه ۲۰ به ۲۴ در بین استان­ها تنزل داشته است.
در مقایسه ۳ بعد فقر مذکور با یکدیگر مشاهده می­ شود که در هر دو سال ۸۸ و ۹۰ به ترتیب بیشترین فقر مربوط به درآمد، آموزش و مسکن است.
استان کهکیلویه و بویراحمد
این استان در سال ۸۸، با ۴۵۶۱۲/۰ فقر آموزشی دارای رتبه ۱۰ فقر در بین استان­ها است و جزء ده استان اول فقیر در این بعد قرارگرفته است. همچنین با دارا بودن ۲۸۰۵۸/۰ فقر مسکن، رتبه ۲۰ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان رده متوسط در این بعد قرارگرفته است؛ اما با ۷۲۵۱۸/۰ فقر درآمدی، رتبه ۱۴ فقر در بین استان­ها را داراست و جزء ده استان رده متوسط در این بعد قرارگرفته است بنابراین، این استان، با دارا بودن ۴۸۷۲۹/۰ فقر، رتبه ۱۹ فقر چندبعدی در بین استان­ها در سال ۸۸ را نیز به خود اختصاص داده است و وضعیت متوسطی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.
در سال ۹۰، فقر آموزشی ۴۹۲۸۵۷/۰ و دارای رتبه ۵ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان
اول فقیر در این بعد قرارگرفته است. ازلحاظ مسکن با ۴۰۱۴۳/۰ فقر، دارای رتبه ۸ فقر مسکن است و جزء ده استان اول فقیر در این بعد قرارگرفته است. اما ازلحاظ درآمدی با ۷۹۲۸۶/۰ فقر در جایگاه ۹، در بین استان­ها قرار دارد و جزء ده استان اول فقیر در این بعد قرارگرفته است. بر اساس سه بعد فقر مذکور، این استان با ۵۶۲۳۸/۰ فقر، دارای رتبه ۴ فقر چندبعدی در سال ۹۰ است و وضعیت نامطلوبی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.
در مقایسه سال ۹۰ با سال ۸۸ شاهد آن هستیم که فقر آموزشی از ۴۵۶۱۲ /۰ به ۴۹۲۸۵۷ /۰ افزایش‌یافته و از رتبه ۱۰ به ۵ در بین استان­ها صعود کرده است.
فقر مسکن از ۲۸۰۵۸ /۰ به ۴۰۱۴۳/۰ افزایش‌یافته و از رتبه ۲۰ به ۸ در بین استان­ها صعود کرده است. فقر درآمدی ۷۲۵۱۸/۰ به ۷۹۲۸۶/۰ افزایش و از رتبه ۱۴ به ۹ در بین استان­ها صعود کرده است. فقر چندبعدی از ۴۸۷۲۹/۰ به ۵۶۲۳۸/۰ افزایش‌یافته و از رتبه ۱۹ به ۴ در بین استان­ها صعود کرده است.
در مقایسه ۳ بعد فقر مذکور با یکدیگر مشاهده می­ شود که در هر دو سال ۸۸ و ۹۰ به ترتیب بیشترین فقر مربوط به درآمد، آموزش و مسکن است.
استان اصفهان
این استان در سال ۸۸، با ۳۵۶۳۴/۰ فقر آموزشی دارای رتبه ۲۶ فقر در بین استان­ها است و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. همچنین با دارا بودن ۱۷۶۰۶/۰ فقر مسکن، رتبه ۲۸ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است؛ اما با ۶۸۷۳۲/۰ فقر درآمدی، رتبه ۲۳ فقر در بین استان­ها را داراست و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است بنابراین، این استان، با دارا بودن ۴۰۶۵۷/۰ فقر، رتبه ۲۸ فقر چندبعدی در بین استان­ها در سال ۸۸ را نیز به خود اختصاص داده است و وضعیت مطلوبی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.
در سال ۹۰، فقر آموزشی ۳۸۳۶۴/۰ و دارای رتبه ۲۳ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. ازلحاظ مسکن با ۱۱۵۶۶/۰ فقر، دارای رتبه ۲۹ فقر مسکن است و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. اما ازلحاظ درآمدی با ۷۰۵۲۲/۰ فقر در جایگاه ۲۴، در بین استان­ها قرار دارد و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. بر اساس سه بعد فقر مذکور، این استان با ۴۰۱۵/۰ فقر، دارای رتبه ۲۸ فقر چندبعدی در سال ۹۰ است و وضعیت مطلوبی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.
در مقایسه سال ۹۰ با سال ۸۸ شاهد آن هستیم که فقر آموزشی از ۳۵۶۳۴ /۰ به ۳۸۳۶۴ /۰ افزایش‌یافته و از رتبه ۲۶ به ۲۳ در بین استان­ها صعود کرده است.
فقر مسکن از ۱۷۶۰۶ /۰ به ۱۱۵۶۶/۰ کاهش‌یافته و از رتبه ۲۸ به ۲۹ در بین استان­ها تنزل یافته است. فقر درآمدی ۶۸۷۳۲/۰ به ۷۰۵۲۲/۰ افزایش و از رتبه ۲۳ به ۲۴ در بین استان­ها تنزل یافته است. فقر چندبعدی از ۴۰۶۵۷/۰ به ۴۰۱۵/۰ کاهش‌یافته اما جایگاه آن در رتبه ۲۸ در بین استان­ها ثابت باقی‌مانده است.
در مقایسه ۳ بعد فقر مذکور با یکدیگر مشاهده می­ شود که در هر دو سال ۸۸ و ۹۰ به ترتیب بیشترین فقر مربوط به درآمد، آموزش و مسکن است.
استان خراسان رضوی:
این استان در سال ۸۸، با ۴۱۱۳۵/۰ فقر آموزشی دارای رتبه ۱۷ فقر در بین استان­ها است و جزء ده استان رده متوسط در این بعد قرارگرفته است. همچنین با دارا بودن ۳۱۰۶۴/۰ فقر مسکن، رتبه ۱۹ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان رده متوسط در این بعد قرارگرفته است؛ اما با ۶۴۹۶۵/۰ فقر درآمدی، رتبه ۲۹ فقر در بین استان­ها را داراست و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است بنابراین، این استان، با دارا بودن ۴۵۷۲۱/۰ فقر، رتبه ۲۵ فقر چندبعدی در بین استان­ها در سال ۸۸ را نیز به خود اختصاص داده است و وضعیت مطلوبی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.
در سال ۹۰، فقر آموزشی ۴۳۵۵۸/۰ و دارای رتبه ۱۳ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان رده متوسط در این بعد قرارگرفته است. ازلحاظ مسکن با ۳۰۰۶۱/۰ فقر، دارای رتبه ۱۵ فقر مسکن است و جزء ده استان رده متوسط در این بعد قرارگرفته است. اما ازلحاظ درآمدی با ۶۵۶۴۴/۰ فقر در جایگاه ۲۸، در بین استان­ها قرار دارد و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. بر اساس سه بعد فقر مذکور، این استان با ۴۶۴۲۱/۰ فقر، دارای رتبه ۲۵ فقر چندبعدی در سال ۹۰ است و وضعیت مطلوبی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.
در مقایسه سال ۹۰ با سال ۸۸ شاهد آن هستیم که فقر آموزشی از ۴۱۱۳۵ /۰ به ۴۳۵۵۸ /۰ افزایش‌یافته و از رتبه ۱۷ به ۱۳ در بین استان­ها صعود کرده است.
فقر مسکن از ۳۱۰۶۴ /۰ به ۳۰۰۶۱/۰ کاهش‌یافته و از رتبه ۱۹ به ۱۵ در بین استان­ها صعود کرده است. فقر درآمدی ۶۴۹۶۵/۰ به ۶۵۶۴۴/۰ افزایش و از رتبه ۲۹ به ۲۸ در بین استان­ها صعود کرده است. فقر چندبعدی از ۴۵۷۲۱/۰ به ۴۶۴۲۱/۰ افزایش‌یافته اما جایگاه آن در رتبه ۲۵ در بین استان­ها ثابت باقی‌مانده است.
در مقایسه ۳ بعد فقر مذکور با یکدیگر مشاهده می­ شود که در هر دو سال ۸۸ و ۹۰ به ترتیب بیشترین فقر مربوط به درآمد، آموزش و مسکن است.
استان مرکزی:
این استان در سال ۸۸، با ۴۵۸۹/۰ فقر آموزشی دارای رتبه ۸ فقر در بین استان­ها است و جزء ده استان اول فقیر در این بعد قرارگرفته است. همچنین با دارا بودن ۲۵۲۰۵/۰ فقر مسکن، رتبه ۲۵ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است؛ اما با ۶۵۲۰۵/۰ فقر درآمدی، رتبه ۲۸ فقر در بین استان­ها را داراست و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است بنابراین، این استان، با دارا بودن ۴۵۴۳۴/۰ فقر، رتبه ۲۶ فقر چندبعدی در بین استان­ها در سال ۸۸ را نیز به خود اختصاص داده است و وضعیت مطلوبی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.
در سال ۹۰، فقر آموزشی ۴۳۷۸/۰ و دارای رتبه ۱۱ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان رده متوسط در این بعد قرارگرفته است. ازلحاظ مسکن با ۲۲۵۶۱/۰ فقر، دارای رتبه ۲۱ فقر مسکن است و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. اما ازلحاظ درآمدی با ۷۳۹۰۲/۰ فقر در جایگاه ۱۷، در بین استان­ها قرار دارد و جزء ده استان رده متوسط در این بعد قرارگرفته است. بر اساس سه بعد فقر مذکور، این استان با ۴۶۷۴۸/۰ فقر، دارای رتبه ۲۲ فقر چندبعدی در سال ۹۰ است و وضعیت مطلوبی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.
در مقایسه سال ۹۰ با سال ۸۸ شاهد آن هستیم که فقر آموزشی از ۴۵۸۹ /۰ به ۴۳۷۸ /۰ کاهش‌یافته و از رتبه ۸ به ۱۱ در بین استان­ها تنزل یافته است.
فقر مسکن از ۲۵۲۰۵ /۰ به ۲۲۵۶۱/۰ کاهش‌یافته و از رتبه ۲۵ به ۲۱ در بین استان­ها صعود کرده است. فقر درآمدی ۶۵۲۰۵/۰ به ۷۳۹۰۲/۰ افزایش و از رتبه ۲۸ به ۱۷ در بین استان­ها صعود کرده است. فقر چندبعدی از ۴۵۴۳۴/۰ به ۴۶۷۴۸/۰ افزایش‌یافته و از رتبه ۲۶ به ۲۲ در بین استان­ها صعود کرده است.
در مقایسه ۳ بعد فقر مذکور با یکدیگر مشاهده می­ شود که در هر دو سال ۸۸ و ۹۰ به ترتیب بیشترین فقر مربوط به درآمد، آموزش و مسکن است.
استان خراسان جنوبی:
این استان در سال ۸۸، با ۶۵۴۲۴/۰ فقر آموزشی دارای رتبه ۱ فقر در بین استان­ها است و جزء ده استان اول فقیر در این بعد قرارگرفته است. همچنین با دارا بودن ۲۲۰۳۴/۰ فقر مسکن، رتبه ۲۶ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است؛ اما با ۶۶۷۸/۰ فقر درآمدی، رتبه ۲۶ فقر در بین استان­ها را داراست و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است بنابراین، این استان، با دارا بودن ۵۱۴۱۲/۰ فقر، رتبه ۱۴ فقر چندبعدی در بین استان­ها در سال ۸۸ را نیز به خود اختصاص داده است و وضعیت متوسطی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.
در سال ۹۰، فقر آموزشی ۵۵۹۴۸۶/۰ و دارای رتبه ۲ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان اول فقیر در این بعد قرارگرفته است. ازلحاظ مسکن با ۲۰۵۷۹/۰ فقر، دارای رتبه ۲۳ فقر مسکن است و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. اما ازلحاظ درآمدی با ۶۹۴۵۳/۰ فقر در جایگاه ۲۶، در بین استان­ها قرار دارد و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. بر اساس سه بعد فقر مذکور، این استان با ۴۸۶۶/۰ فقر، دارای رتبه ۱۵ فقر چندبعدی در سال ۹۰ است و وضعیت متوسطی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.
در مقایسه سال ۹۰ با سال ۸۸ شاهد آن هستیم که فقر آموزشی از ۶۵۴۲۴ /۰ به ۵۵۹۴۸۶ /۰ کاهش‌یافته و از رتبه ۱ به ۲ در بین استان­ها تنزل یافته است.
فقر مسکن از ۲۲۰۳۴ /۰ به ۲۰۵۷۹/۰ کاهش‌یافته و از رتبه ۲۶ به ۲۳ در بین استان­ها صعود کرده است. فقر درآمدی ۶۶۷۸/۰ به ۶۹۴۵۳/۰ افزایش و در رتبه ۲۶ در بین استان­ها ثابت باقی‌مانده است. فقر چندبعدی از ۵۱۴۱۲/۰ به ۴۸۶۶/۰ کاهش‌یافته و از رتبه ۱۴ به ۱۵ در بین استان­ها تنزل یافته است.
در مقایسه ۳ بعد فقر مذکور با یکدیگر مشاهده می­ شود که در هر دو سال ۸۸ و ۹۰ به ترتیب بیشترین فقر مربوط به درآمد، آموزش و مسکن است.
استان یزد:
این استان در سال ۸۸، با ۳۵۴۴۹/۰ فقر آموزشی دارای رتبه ۲۷ فقر در بین استان­ها است و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. همچنین با دارا بودن ۰۹۴۶۱/۰ فقر مسکن، رتبه ۳۰ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و با دارا بودن این رتبه عنوان “استان دارنده کمترین فقر مسکن” را نیز به خود اختصاص داده است و غنی‌ترین استان در بعد مسکن نیز به شمار می ­آید؛ اما با ۷۲۹۳۴/۰ فقر درآمدی، رتبه ۱۳ فقر در بین استان­ها را داراست و جزء ده استان رده متوسط در این بعد قرارگرفته است بنابراین، این استان، با دارا بودن ۳۹۲۸۱/۰ فقر، رتبه ۳۰ فقر چندبعدی در بین استان­ها در سال ۸۸ را نیز به خود اختصاص داده است و وضعیت مطلوبی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.
در سال ۹۰، فقر آموزشی ۳۷۳۷/۰ و دارای رتبه ۲۵ فقر در این بعد در بین استان­ها را نیز داراست و جزء ده استان رده مطلوب در این بعد قرارگرفته است. ازلحاظ مسکن با ۰۵۳۳۹/۰ فقر، دارای رتبه ۳۰ فقر مسکن است و با دارا بودن این رتبه عنوان “استان دارنده کمترین فقر مسکن” را نیز به خود اختصاص داده است و غنی‌ترین استان در بعد مسکن نیز به شمار می ­آید؛ اما ازلحاظ درآمدی با ۷۲۷۸۶/۰ فقر در جایگاه ۱۹، در بین استان­ها قرار دارد و جزء ده استان رده متوسط در این بعد قرارگرفته است. بر اساس سه بعد فقر مذکور، این استان با ۳۸۴۹۸/۰ فقر، دارای رتبه ۲۹ فقر چندبعدی در سال ۹۰ است و وضعیت مطلوبی را در مقایسه با سایر استان­ها داراست.

صورتجلسه دفاع از پایان نامه کارشناسی ارشد(M.A)
نام و نام خانوادگی دانشجو: محمد جواد تورجی‌پور درتاریخ: ۲۹/۱۱/۸۸ رشته: مدیریت آموزشـی
از پایان نامه خود با عنوان: بررسی تأثیر سبک‌های مدیریت مشارکتی و سنتی بر خلاقیت دبیران مطالعه موردی دبیرستان‌های ناحیه‌ ۱و۲ شهر شیراز
با درجه عالی و نمره ۵/۱۸ دفاع نموده است.
نام و نام خانوادگی اعضاء هیئت علمی داوری سمت امضاءاعضای هیأت داوری

مراتب فوق مورد تأیید است. مدیر/معاونت پژوهشی
مهر و امضاء
دانشگاه آزاد اسلامی
واحد مرودشت
دانشکده علوم تربیتی وروانشناسی-مدیریت آموزشی
پایان نامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد

گرایش:مدیریت آموزشی
عنوان:
بررسی تاثیرسبک های مدیریت مشارکتی وسنتی برخلاقیت دبیران
مطالعه موردی دبیرستانهای ناحیه ۱و۲شهرشیراز
استادراهنما:
دکترعبدالمحمدطاهری
استادمشاور:
دکترعباداله احمدی
نگارش:
محمدجوادتورجی پور
زمستان۱۳۸۸
تقدیم به:
پدر و مادرم که رنج تحصیل مرا به جان خریدند
و
همسر مهربانم که مسیر تحصیل را بر من هموار ساختند.
سپاسگزاری
حمد و سپاس بیکران پروردگار یکتا را که ابتدا نعمت حیات و سپس توفیق گام نهادن در راه کسب معرفت را به من ارزانی داشت و در همه حال باران رحمت لایزال خویش را شامل حالم نمود.اکنون که به یاری خداوند متعال انجام این پژوهش به پایان رسیده است بر خود واجب می دانم تا از زحمات تمام کسانی که در این راه یار و همراه من بوده اند و زحمات بسیار کشیده اند، تشکّر و قدردانی نماییم. استاد ارجمندم جناب آقای دکتر عبدالمحمدطاهری که با صبر وحوصله تمام، این کار را راهنمایی نمودند . استاد بزرگوار و مشاورمحترم دکتر احمدی که با نظرات ارزشمند خود یار و یاور من بوده اند.
چکیده
بررسی تاثیر سبکهای مدیریت (مشارکتی و سنتی) بر خلاقیت دبیران: مطالعه موردی دبیرستانهای شهر شیرازناحیه ۱و۲
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر سبکهای مدیریت (مشارکتی و سنتی) بر خلاقیت دبیران در مدارس متوسطه دولتی شهر شیراز بوده است.جامعه آماری۹۶۱ نفرو گروه نمونه تحقیق شامل۲۷۵ نفر از دبیران (زن۱۲۹ و مرد۱۴۶) مدارس متوسطه می با شد که در سال تحصیلی۸۹-۸۸ مشغول کار بوده اند و با روش تصادفی سهمیه ای انتخاب گردیده اند. از دو ابزار، مقیاس افتراق مفهومی مدیریت و پرسشنامه خلاقیت دبیران برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد.پرسشنامه ازدبیران نواحی۱و۲ازنواحی چهارگانه شهرشیراز می باشد.روش تحقیق حاضرازنوع پیمایشی همبستگی است. روایی وپایایی ابزار ها با بهره گرفتن از روش تحلیل گزینه و آلفای کرونباخ بدست آمد. نتایج به دست آمده از پژوهش عبارتند از:
۱- ضرایب همبستگی بین سبکهای مدیریت (سنتی، متعادل و مشارکتی) و خلاقیت نشان داد که رابطه بین هر سه سبک مدیریت (سنتی، متعادل و مشارکتی) با خلاقیت دبیران مثبت و در سطح ۰۱/ ۰معنی دار است
۲-ضرایب تعیین بدست آمده از رگرسیون بین سبکهای مدیریت (سنتی، متعادل و مشارکتی) و خلاقیت نشان می دهد سبک مدیریت مشارکتی نسبت به سایر سبکها (سنتی و متعادل)پیش بینی دقیق تری برای خلاقیت دبیران ارائه می دهد. وهمچنین رگرسیون بین سبک مدیریت و خلاقیت نیز (۵۵/۰R²=) است.
۳- تفاوت بین ضرایب همبستگی بدست آمده از سبک مدیریت مشارکتی و خلاقیت با سبک مدیریت سنتی و خلاقیت در سطح ۰۱/۰ معنی داراست.
۴- بین سبک مدیریت مدیران زن و مرد تفاوت معنی داری در سطح ۰۱/۰ وجود دارد.

استراتژی ­های برنامه ­ریزی تولید ادغامی
تغییر در میزان نیروی کار، از طریق استخدام و یا اخراج که منجر به تغییر در نرخ تولید می­گردد. این استراتژی معمولاً در شرکت هایی که نرخ تولید، مبتنی بر نیروی کار است مورد استفاده قرار می­گیرد. اخراج بی رویه معمولاً توسط قوانین دولتی محدود می­ شود و ممکن است تبعات منفی زیادی برای کارکنان به همراه داشته باشد. آموزش کارکنان می ­تواند یک استراتژی مناسب برای افزایش بهره­وری کارکنان برای جبران نرخ تولید اضافی مورد نیاز در پیک تقاضا باشد. استفاده از نیروی کار پاره وقت نیز از جمله استراتژی­ های مرسوم در این حوزه قلمداد می­ شود.

تغییر در نرخ تولید از طریق افزایش شیفت­های کاری، اضافه کاری و یا برونسپاری بخشی از تولید به خارج از شرکت.
تجمیع موجودی­های فصلی؛ معمولاً بالانس بین هزینه­ های نگهداری موجودی و هزینه­ های تغییر نرخ تولید از جمله سوالات اساسی است که در بسیاری از موردهای واقعی بایستی بدان پاسخ داده شود. تلفیق موجودی­های فصلی محصولاتی که دارای بازه زمانی پیک تقاضای متفاوتی هستند می ­تواند در تنظیم نرخ تولید مؤثر باشد.
برنامه­ ریزی سفارشات عقب افتاده؛ از جمله استراتژی­ های مورد استفاده در تنظیم نرخ تولید بویژه در زمان­های پیک تقاضا است و معمولا بایستی یک بالانس بین هزینه­ های ناشی از تأخیر در تحویل سفارشات و هزینه­ های تغییر نرخ تولید و یا نگهداری موجودی صورت پذیرد.
تحت تأثیر قرار دادن تقاضا از طریق تبلیغات، ترویج محصول و تخفیف قیمت
هزینه ­های مرتبط با برنامه ­ریزی تولید ادغامی در زنجیره تأمین
هزینه­ های اساسی تولید؛ شامل هزینه خرید مواد اولیه از تأمین کنندگان، هزینه مستقیم نیروی کار، هزینه راه اندازی و سربار تولید می­گردد. این هزینه ها معمولاً به دو دسته هزینه ثابت و متغیر تقسیم می­شوند.
هزینه­ های مرتبط با تغییر در نرخ تولید؛ هزینه­ های مرتبط با استخدام، اخراج و یا آموزش کارکنان از یک طرف و نیز هزینه­ های جبرانی مرتبط با اضافه کاری و برونسپاری از طرف دیگر در این حوزه قرار می­گیرند.
هزینه­ های مرتبط با نگهداری موجودی و سفارشات عقب افتاده.
هزینه­ های توزیع و حمل و نقل؛ هزینه­ های حمل و نقل مواد اولیه از تأمین کنندگان به کارخانجات و نیز هزینه­ های حمل و نقل محصولات نهائی از کارخانجات به نقاط مشتری. این هزینه ها نیز معمولاً به دو دسته هزینه­ های ثابت و متغیر تقسیم می­گردند.
روش­ های حل مسائل برنامه ­ریزی تولید ادغامی
به طور کلی روش­های حل برنامه­ ریزی ادغامی به دو دسته کلی زیر تقسیم می­شوند:
روش­های گرافیکی و مبتنی بر جدول؛ در رویکردهای مبتنی بر جدول، سعی می­ شود بطور ابتکاری با تلفیقی از استراتژی­ های مرسوم در برنامه­ ریزی تولید ادغامی یک برنامه شدنی مناسب تهیه گردد. طبیعتاً این روش ها، جواب بهینه را ارائه نمی دهند.
رویکردهای ریاضی؛ رویکردهای ریاضی خود به دسته­های زیر قابل تقسیم می­باشد:
رویکردهای مبتنی بر برنامه­ ریزی ریاضی
قوانین تصمیم خطی
مدل ضرایب مدیریت
شبیه سازی
قوانین جستجوی تصمیم
در تحقیق حاضر از رویکرد برنامه­ ریزی ریاضی استفاده شده است و در فصل مرور ادبیات، تحقیقاتی که در این حوزه ها صورت پذیرفته است مرور خواهد شد.
عدم قطعیت و انواع آن
عدم قطعیت^[۸] به معنی حالتی است که اطلاعات کافی در مورد یک واقعه یا نتایج آن وجود ندارد بنحویکه نتوان وضعیت واقعه یا نتایج آتی حاصل از آن را بطور دقیق توضیح داد.
گالبریث^[۹](۱۹۷۳) عدم قطعیت را به عنوان تفاوت بین حجم اطلاعات مورد نیاز برای انجام یک کار و حجم اطلاعاتی که قبلاً بدست آمده، تعریف می­نماید.
در دنیای واقعی در یک زنجیره تأمین انواع مختلفی از عدم قطعیت­ها وجود دارند که فرآیندهای تولیدی و غیر تولیدی را تحت تأثیر قرار می­ دهند. برای مثال هو^[۱۰] (۱۹۸۹) عدم قطعیت را به دو دسته کلی طبقه بندی نموده است:
۱- عدم قطعیت محیطی^[۱۱](EU)
۲- عدم قطعیت سیستم تولیدی^[۱۲](SU)
عدم قطعیت محیطی، شامل عدم قطعیت­هایی است که در ورای فرایند تولید وجود دارند، نظیر عدم قطعیت موجود در عرضه^[۱۳](SLU) و تقاضا^[۱۴] (DU).
عدم قطعیت سیستم، مربوط به عدم قطعیت موجود در فرایند تولید نظیر عدم قطعیت بازدهِ عملیات ^[۱۵](OYU)، عدم قطعیت زمان تدارک^[۱۶] تولید (LTU)، عدم قطعیت کیفیت ^[۱۷](QU)، خرابی سیستم تولیدی و تغییرات در ساختار محصول می­گردد.
بیان مساله
برنامه­ ریزی تولید ادغامی یکی از ارکان مهم تولید است و قدمت آن به آغاز کار شرکت­های تولیدی باز می­گردد، جائی که شرکت ها می­بایستی برنامه­ ریزی تولید و فروش یکسال خود را انجام می­دادند و ناگزیر بودند که بر اساس هزینه­ های مرسوم در بخش تولید، مثل هزینه­ های تولید، نگهداری موجودی، هزینه­ های پرسنلی، استخدام و اخراج، هزینه­ های راه اندازی، هزینه­ های سفارشات عقب افتاده و محدودیت هایی نظیر ظرفیت تولید، ظرفیت انبار و غیره تصمیم گیری نمایند و برنامه تدوین شده را در افق برنامه­ ریزی مربوطه اساس کار خود قرار دهند. در این حوزه مدل سازی­های متنوعی صورت پذیرفته و به تدریج فضای واقعی محیط­های تولیدی وارد مدل سازی گشته و مدل­های پیچیده­تری ارائه گردیده است. یکی از واقعیت­های غیرقابل انکار محیط­های تولیدی، عدم قطعیت است.
عدم قطعیت در همه ارکان تولید از جمله زمان فرآیندهای تولیدی، میزان تقاضا، زمان تدارک تولید، زمان تدارک در زنجیره تأمین، کیفیت محصول، بهره­وری و بازده تولید، خرابی سیستم تولیدی و غیره وجود دارد. اولین و مهمترین تأثیری که این عدم قطعیت­ها در سیستم­های تولیدی می­گذارند، برنامه­ ریزی است. برنامه­ ریزی قرار است تقاضا، فروش، ظرفیت و بطور کلی رفتار عرضه و تقاضا را در سال آتی پیش بینی نماید و بر اساس این پیش بینی ها راهکارهایی را پیش روی تولیدکننده قرار دهد. چنانچه برنامه­ ریزی نتواند عدم قطعیت ها را پیش بینی نماید برنامه قابل اطمینانی نخواهد بود.
مهمترین چالش رو در روی برنامه­ ریزی تولید، شناسایی عدم قطعیت­ها و انتخاب رویکرد مناسب در مواجهه با این پدیده است. با گسترش شرکت­های تولیدی و متنوع تر شدن محصولات به مرور زمان شرکت­های تولیدی از حالت منفرد خارج شده و به زنجیره ای از عرضه کنندگان و مصرف کنندگان تبدیل گشته که گاهاً در سرتاسر دنیا پراکنده شده اند و تحت عنوان زنجیره تأمین چند ملیتی شناخته می­شوند. برنامه­ ریزی تولید در چنین وضعیتی دیگر منحصر به یک شرکت منفرد و یا حتی یک مجموعه واحد از قوانین و مقررات نیست و بایستی یک برنامه­ ریزی تولید ادغامی برای کل زنجیره و بالاخص توسط رهبر و شرکت اصلی این زنجیره بصورت متمرکز صورت پذیرد تا چنین برنامه ای با در نظر گرفتن شرایط تمام حلقه ها، برنامه­ای واقع­بینانه و قابل اجرا باشد.
به عنوان مثال یکی از تأمین کنندگان ممکن است در یک کشور و تأمین کننده دیگر در یک کشور دیگر باشد، مسافت بین کارخانه­های تولیدی تا تأمین کنندگان و همینطور مسافت بین تولید کنندگان تا نقاط تقاضا که مستقیماً در زمان تدارک اثر می­ گذارد، نوع وسیله حمل و نقل و ارتباط تنگاتنگ آن با زمان تدارک و آلودگی­های محیطی، قیمت مواد اولیه نزد عرضه کنندگان مختلف و قیمت فروش متفاوت محصولات در نقاط مشتری، ظرفیت­ و محدودیت­های تولیدی کارخانجات، قوانین و مقررات حاکم بر کشورها و مناطق خاص نظیر قوانین زیست محیطی و گمرکی متفاوت، کیفیت و نوع استانداردهای کیفی قابل قبول در مناطق جغرافیایی مختلف، تحریم­های سیاسی و غیره همگی فاکتورهایی هستند که در برنامه ریزی، اثر مستقیم می­گذارند ضمن اینکه اطلاعات مربوط به همه این فاکتورها دارای نوعی از عدم قطعیت نیز هست. مسئله مهم بعدی نحوه مواجهه با عدم قطعیت است.
اینکه چگونه عدم قطعیت را در برنامه­ ریزی لحاظ کنیم در برنامه تدوین شده تأثیر مستقیم می­ گذارد. گاهی می­توان با فرضی ساده عامل عدم قطعیت را نادیده گرفت و مسئله را کاملاً قطعی حل نمود. گاهی می­توان عدم قطعیت را تنها در یکی از فاکتورها لحاظ نمود مثل عدم قطعیت در تقاضا، هرچقدر عدم قطعیت فاکتورهای بیشتری در مدل سازی لحاظ شود واقعیات محیط تولید با دقت بیشتری وارد مدل سازی می­گردد و در عین حال پیچیدگی محاسباتی مسئله افزایش می­یابد که این امر نیز می ­تواند در کاربردپذیری مدل در محیط­های واقعی تولید اثر گذار باشد. بنابراین می­توان نتیجه گیری کرد استفاده از رویکردی که بتواند ضمن حفظ پیچیدگی مسئله در حدی قابل قبول و کاربردپذیر، فاکتورهای بیشتری از عدم قطعیت را لحاظ کند بسیار مطلوب خواهد بود. نتیجه چنین برنامه ای حداقل انحراف از واقعیات است و انتظارات از یک برنامه خوب را ارضا می­نماید.
در تحقیق حاضر با بهره گرفتن از رویکرد برنامه­ ریزی تصادفی پایدار، مدل­های چند هدفه، چند محصولی، چند دوره­ای و چندسایتی برنامه­ ریزی تولید ادغامی در زنجیره­های تأمین چند ملیتی (یا گسترده) و چند سطحی به گونه ای توسعه یافته است تا در شرایط عدم قطعیت در تقاضا، زمان تدارک و پارامترهای هزینه­ای، ضمن ارائه یک برنامه جامع برای کل موجودیت­های زنجیره تأمین یک برنامه انعطاف­پذیر و مقاوم در برابر نوسانات و خطاهای غیر قابل اجتناب در تخمین پارامترها ارائه دهد. ضمن آنکه در نظر گرفتن تخفیف مقداری در سفارشات، ارتباط غیر خطی و معکوس بین زمان تدارک و هزینه حمل و نقل، ارتباط بین وسایل حمل و نقل در مسائل زیست محیطی، آموزش کارکنان به عنوان راهکار افزایش بهره­وری و در نهایت در نظر گرفتن توابع غیرخطی برای هزینه­ های کمبود از دیگر ویژگی­های مدل­های ارائه شده می­باشد.
ضرورت انجام تحقیق
امروزه با گسترش شرکت­های تولیدی، تغییر سریع سلیقه مشتریان، کاهش عمر محصولات، کیفیت محور شدن تولید و فضای رقابتی بسیار نزدیک، سبب گشته شرکت هایی که برنامه­ ریزی دقیق­تر و همه جانبه تری را دارند و در آن همه انواع احتمالات و اختلالات را در نظر گرفته اند گوی سبقت را از دیگر شرکت ها ربوده اند.
برنامه ریزی تولید ادغامی پایدار تحت شرایط عدم قطعیت پاسخی است به نیاز شرکت­های بزرگ تولیدی با زنجیره­های بزرگ تأمین که برنامه­ ریزی جزء لاینفک فعالیت آنهاست. از این­رو تلاش در جهت توسعه مدل­های برنامه­ ریزی ادغامی در زنجیره تأمین و وارد کردن پارامترهایی که امروزه اهمیت بیشتری یافته اند و کمتر در مدل­های برنامه­ ریزی تولید لحاظ شده اند نظیر فاکتورهای زیست محیطی، بهره­وری، خرابی سیستم تولیدی، نیاز به طراحی مجدد محصولات، افزایش ظرفیت تولیدی، منحنی یادگیری و غیره می ­تواند راهگشا باشد.
ضمن اینکه از ضروریات محیط­های تولیدی امروز، مواجهه با عامل عدم قطعیت است که به شدت برنامه­ ریزی را تحت تأثیر قرار می­دهد. بنابراین ارائه مدل هایی که ضمن توسعه همه جانبه و ترجمه دقیق تری از واقعیات بتواند عامل اغتشاش را خنثی نماید و ارائه برنامه هایی که در عین جامعیت قابلیت مقابله و پایداری در برابر تغییرات غیرقابل پیش بینی در مقادیر پارامترهای ورودی را دشته باشد از ضروریات برنامه­ ریزی تولید خواهد بود. چراکه برنامه­ ریزی تولید قلب تپنده شرکت تولیدی است.
کاربردهای تحقیق
برنامه­ ریزی کلی تولید در زنجیره تامین یکی از مباحث جدید در نظام‌های مدیریت نوین است که توسط بسیاری از صاحبنظران حتی با نظام‌های لجستیک و پشتیبانی در مجتمع‌های بزرگ صنعتی و تولیدی مترادف تلقی می‌شود. لیکن با طرح نظریه‌های جدید در ارتباط با رضایت مشتریان، تولید براساس در خواست‌ها و نیازهای مشتریان و مسائل رقابتی در بازار از یک سو و سودآوری برای تولیدکنندگان اصلی همانند شرکت‌های بزرگ خودروسازی، فروشگاه‌های بزرگ زنجیره‌ای که از نظر فیزیکی و جغرافیایی گستردگی پیچیده‌ای دارند، از سوی دیگر و همچنین تاثیر و گسترش نفوذ تکنولوژی‌های اطلاعاتی ^[۱۸]و ارتباطی و نوع همبستگی‌هایی‌که بین تأمین­‌‌کنندگان و تولیدکنندگان بزرگ را در بر می‌گیرد، این بحث به بحثی جامع تبدیل شده است.
شرکت­های تولیدی بزرگ با زنجیره­های تأمین گسترده، شرکت­های پیشرو^[۱۹]، همگی به برنامه­ ریزی تولید ادغامی جامع و کامل نیاز دارند تا آن ها را در جایگاه فعلی­شان تثبیت نماید. غفلت از برنامه­ ریزی جامع منجر به غفلت در گزینش راهکارهای مناسب در خروج از بحران­های احتمالی می­گردد. در شرایط کنونی جهان امروز که بحران­های اقتصادی دامن گیر شرکت­های بزرگ شده است، نقش برنامه­ ریزی پر رنگ تر از پیش احساس می­ شود. ظهور شرکت­های چند ملیتی با زنجیره­های تأمینی به گستردگی جغرافیای زمین، برنامه ریزی­های تولید بسیار دقیق تر، جامع تر با پارامترهای بیشتر و لحاظ اختلالات و اغتشاشات در ورودی ها را می­طلبد.
گستردگی زنجیره­های تأمین اهمیت عامل اغتشاش در ورودی ها را که تحت عنوان عدم قطعیت از آن نام برده می­ شود را دوچندان می­نماید. بروز و ظهور عوامل عدم قطعیت و وابستگی برخی از عوامل برنامه­ ریزی به موقعیت جغرافیایی و سیاسی شرکت­های تأمین کننده لزوم نگاهی جامع و کامل به همگی عوامل موثر بر اجرائی بودن برنامه را طلب می­ کند که این امر از سوی شرکت­های بزرگ تولیدی جزء ضروری ترین اقدامات به حساب می ­آید. ضمن اینکه ارائه یک مدل جامع می ­تواند بستر جدیدی را جهت تحقیقات بیشتر از نظر آکادمیکی فراهم آورد در عین حال با ساده سازی آن قابلیت بکارگیری در شرکت­های کوچک تر فراهم می­گردد.
اهداف تحقیق

۵- مستندسازی و آموزش کم و نامناسب می تواند به کارگیری سیستم را کاهش دهد و به جای آن مقاومت در برابر این سیستم را دقیقا از سوی کارمندان و مدیرانی افزایش دهد که قرار بوده است از آن حمایت نمایند.
همان طور که مشاهده می شود، مقاومت به دلایل مختلف بزرگ ترین علت چالش های مرتبط با E- HRM است.
جدول (۲-۴ )درصد چالش های مرتبط با HR

همان گونه که مشاهده می شود ۶۲ درصد چالش ها به مقاومت و دلایل مختلف آن وابسته است. این آمار نشان می دهد که به هنگام پیاده سازی E- HRM در سازمان، توجه به مفاهیم و تجربیات در خصوص مدیریت مقاومت از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.
۲-۳۹ نکات اساسی در موفقیت E- HRM
توجه به سه نکته اساسی زیر نیز برای موفقیت در پیاده سازی E- HRM تاثیر به سزایی دارد:
درک عملکرد سیستم به شکل کامل
پذیرش سیستم باعث نفوذ آن در سازمان می شود
جایگزینی سیستم قبلی توسط تکنولوژی جدید به شکل کامل
مدیریت منابع انسانی الکترونیکی برای مدیریت منابع انسانی یک نوآوری است. در وهله اول به خاطر فرصت هایی است برای قرار دادن روابط مدیریت-کارکنان در دست مدیران و کارکنان فراهم می کند و در وهله دوم به خاطر قابلیت هایی است که فن آوری اطلاعات در طراحی ابزارهای منابع انسانی دارد که بدون فن آوری اطلاعات میسر نیست. یک نمونه بسیار خوب از این موضوع ابزارهای سنجش و اندازه گیری پیشرفته است که استفاده از آن در هر زمانی از روز و در هر مکانی ممکن است.
معرفی ابزارهای مدیریت منابع انسانی الکترونیکی کارکنان را قادر می سازد که در پویایی های سازمانی و بحث های هم زمان بیشتر درگیر شوند. اما بهره برداری از این فرصت ها ممکن است به دلیل نداشتن زمان کافی و عدم تمایل عملی نشود.
تجربیات و مشاهدات نگارنده از به کارگیری فن آوری اطلاعات در شرکت های مختلف حاکی از این است که در ایران نیز هم زمان با گسترش به کارگیری فن آوری اطلاعات، در حوزه منابع انسانی اقداماتی صورت گرفته است که از اینها می توان به طراحی وب سایت ها و اینترنت اشاره نمود. در اکثر وب سایت ها به طور خاص بخشی در خصوص منابع انسانی دیده می شود و در اغلب آنها ضمن اعلام فرصت های شغلی، امکان تکمیل فرم درخواست همکاری و ارسال رزومه وجود دارد. در حوزه های داخل سازمان نیز می توان به مکانیزه شدن فرآیندهای اجرایی منابع انسانی از جمله استخدام، ارتقاء حقوق و دستمزد، مدیریت سفر، حضور و غیاب، ارزیابی عملکرد، سنجش رضایت کارکنان از خدمات منابع انسانی، آموزش الکترونیکی و.. اشاره نمود. پرواضح است که این گونه اقدامات نقش بسیار زیادی در سرعت بخشیدن به انجام کارها، کاهش هزینه ها، کارآمد کردن وظایف منابع انسانی، بهبود خدمت به کارکنان و افزایش رضایت آنان داشته است. ولی پاسخ به این موضوع که این اقدامات تا چه میزان در راستای ایفای نقش استراتژیک منابع انسانی و با هدف افزایش اثر بخشی اقدامات منابع انسانی بوده و به عملکرد کلی و بهبود کسب و کار سازمان کمک نموده است، نیازمند انجام پژوهش های میدانی است.
واقعیت این است که با فراگیر شدن تب استفاده از فن آوری و قابلیت های کاربردی آن، منابع انسانی نیز می بایست خود را با این تحولات همگام و همراه نماید. ولی استفاده آگاهانه و عاری از تقلید، درک رسالت منابع انسانی، آگاهی از چالش های به کارگیری فن آوری در سازمان و توجه به میزان تاثیرگذاری آن در عملکرد کسب و کار یا ضرورت به شمار می رود. چرا که اقدامات شتاب زده می تواند اعتماد مدیران ارشد سازمان نسبت به قابلیت های واحد منابع انسانی در ارزش آفرینی برای کسب و کار را سست نماید.
۲-۴۰ نتایج بحث تاثیر فناوری اطلاعات برHR
تاثیر IT را می توان در سه مرحله از کاربرد آن )خودکار شدن، اطلاع رسانی و تحول آفرینی( مورد بررسی قرار داد:
۲-۴۰-۱ اتوماسیون یا خودکار شدن: در این مرحله، از ITبه منظور اتوماتیک کردن سیستم های دستی و کاهش نیاز به افراد برای انجام کارهای روزمره استفاده میشود که حجم کارهای روتین اداری را کاهش میدهد. افراد فرصت بیشتری برای فکر کردن پیدا کرده ومیتوانند قابلیت‌های شناختی خود را به کار بگیرند و بیشتر به تفسیر اطلاعات بپردازند (گاردنر،۲۰۰۳). در این حالت IT میتواند از طریق به جریان انداختن امور عملیاتی و کاهش بار اداری ، بر جنبه های عملیاتی HRتاثیر بگذارد و ساختار آن را تغییر دهد. مثلا پیشرف تهای IT موجب شده که سازمان ها از طریق واگذاری ، برخی فعالی تها به متخصصان خدمات ، IT این خدمات را به نحوی کارامدتر و اثربخشتر از داخل سازمان تامین کنند. حتی اگر این خدمات در داخل سازمان تامین شود، با مکانیزه شدن وظایف و اقدامات با هزینهای بسیار کمتر و بهره وری بالاتر اینخدمات تامین میشود(لیپک و اسنل،۱۹۹۸).
۲-۴۰-۲ اطلاع رسانی و اطلاعات: وقتی IT “اطلاعات” می دهد، فراتر از مرحله خودکار شدن و اتوماسیون می رود تا اثربخشی را افزایش دهد. اطلاع رسانی IT سطح شفافیت فعالیت ها، حوادث و اهداف را بالا می برد. زیرا افراد اطلاعات بیشتر و عمیق تری درباره فرایندهای اساسی تولیدی و اداری سازمان کسب می کنند و در مورد آنچه در سازمان یا واحدشان اتفاق می افتد، بیشتر می دانند. در این حالت IT با افزایش سطح کیفیت خدمات و کاهش زمان دسترسی می تواند بر جنبه های ارتباطی HR تاثیر بگذارد (لیپک و اسنل،۱۹۹۸)
۲-۴۰-۳ تحول آفرینی: IT شرکت را به عملیات و اقدامات جاری جدید مجهز میکند و تحول آفرینی، خلاقیت، دانش و اطلاعات، منابع عمده و اصلی سازمان میشود. در این بعد، ITدر ابداع محصول، خدمت و استراتژی مشارکت میکند؛ همانگونه که در افزایش انعطاف پذیری و مزیت رقابتی مشارکت دارد. در این حالت IT امکان برقراری ارتباط با فراسوی مرزهای جغرافیایی و سهیم شدن در اطلاعات آنها را فراهم میکند . به عبارتی محدودی تهای زمان و مکان حذف میشود. در نتیجه مدیران HR با یک فرهنگ جدید مواجه می شوند و خارج از چارچوب کنونی فکر میکنند و نوآور یهای جدیدی را شکل میدهند(همان،۱۹۹۸)
۲-۴۱ انواع فعالیت های HR: