هیترهای نوع باز
هیترهای نوع بخار (ظرفیت بالا)

مایع

هیترهای نوع تانک
هیترهای جت آب

۲-۵ آرایش اجکتورها
برای ایجاد خلأهای نسبتاً بالا و یا زمانی که میزان بار مکش یافته زیاد و متغیر است از چندین اجکتور با آرایش سری یا موازی استفاده می­ شود. آرایش موازی برای مواقعی که میزان بار مکش یافته زیاد و متغیر است، بکار می­رود. بدین منظور، سیال مکش یافته به چند قسمت تقسیم شده و هر قسمت وارد یک اجکتور می­گردد. استفاده از آرایش موازی امکان تعمیرات در خط اجکتورها را نیز فراهم می­نماید.

آرایش سری، برای مواقعی که خلأ بالایی مورد نیاز است، بکار می­رود. بدین منظور، سیال خروجی از اجکتور اول، سیال مکش یافته اجکتور دوم و سیال خروجی از اجکتور دوم نیز سیال مکش یافته اجکتور سوم می­باشد و به همین ترتیب اجکتورها به هم ارتباط دارند.
جهت بررسی تغییرات سرعت، فشار و دبی در یک اجکتور، از رابطه ۲-۴ که ترکیب معادله مومنتوم و معادله پیوستگی می­باشد، استفاده می­ شود.

۲-۴

اندیس۲ مربوط به جریان خروجی، اندیس S، مربوط به سیال محرک و اندیس P، مربوط به سیال مکش یافته می­باشد. اندیس۱ نیز مربوط به فشار و سطح مقطع بخش مکش است.
با بهره گرفتن از این معادله می­توان نتیجه ­گیری نمود که برای افزایش میزان خلأیی که در بخش مکش ایجاد می­ شود، سه روش وجود دارد که یکی از این روش­ها کاهش نسبت فشار خروجی به فشار ورودی و یا به عبارت دیگر کاهش نسبت تراکم است. در معادله مذکور، فرض می­کنیم همه پارامترها به جز فشار خروجی و فشار در بخش مکش، ثابت هستند. چنانچه دیده می­ شود، با کاهش میزان فشار خروجی دیفیوزر یعنی ، فشار در بخش مکش یعنی نیز کاهش یافته و در نتیجه میزان خلأ ایجاد شده بیشتر خواهد بود. از این خصوصیت در آرایش سری استفاده می­ شود تا خروجی هر اجکتور به مکش اجکتور بعدی متصل شده و به این ترتیب نهایتاً خلأ بیشتر در مرحله اول ایجاد شود.
روش دیگر جهت افزایش خلأ در بخش مکش ، افزایش دبی سیال محرک می­باشد. از روی معادله مشاهده می­ شود که با افزایش دبی سیال محرک ، جمله در عبارت سمت چپ معادله و نیز جمله در سمت راست معادله، افزایش خواهد یافت. اما از آنجا که سرعت سیال در خروجی یعنی از سرعت سیال محرک یعنی بیشتر می­باشد، لذا میزان افزایش در سمت راست معادله بیشتر خواهد بود. بنابراین باید در سمت راست معادله کاهش یابد تا رابطه برقرار گردد. کاهش به معنی کاهش فشار و افزایش خلأ در بخش مکش است.
روش سوم جهت افزایش خلأ بخش مکش، افزایش فشار سیال محرک می­باشد.
استفاده از هر یک از روش­های مذکور به شرایط و امکانات موجود و همچنین شرایط طراحی بستگی دارد. در مواردی که بخار با دبی یا فشار زیاد در دسترس است، از روش­های دوم و سوم استفاده می­ شود. بدیهی است که با افزایش دبی سیال محرک، به اجکتور بزرگتری نیاز است. اما چنانچه با محدودیت میزان بخار مواجه باشیم، از اجکتورهای چندمرحله­ استفاده می­ شود.
بطور مثال چنانچه در شکل ۲-۵ ملاحظه می­ شود، برای ایجاد فشار mmHg 600 در بخش مکش، میزان مصرف بخار برای اجکتور یک مرحله­ ای، ۲۵ پوند به ازای هر پوند هوای موجود در بار مکش خواهد بود. در صورتیکه اگر از اجکتور دو مرحله­ ای استفاده شود، میزان مصرف بخار ۸ پوند به ازای هر پوند هوای موجود در بار مکش می­باشد و این نشان می­دهد که استفاده از اجکتور چند مرحله­ ای مزیت بیشتری دارد.
در استفاده از اجکتورها بصورت چند مرحله­ ای، در ابتدای مراحل، بین اجکتورها و یا در پایان مراحل می­توان از کندانسور استفاده شود. از آنجا که فشار در اجکتورهای چند مرحله­ ای بسیار پایین می­باشد، لذا بخارات قابل کندانس، کندانس نشده و در نتیجه میزان بار ورودی به اجکتورها، زیاد خواهد بود. وجود یک کندانسور سبب می­ شود، بخارات قابل کندانس، کندانس شده و علاوه بر اینکه از ابعاد اجکتور کاسته می­ شود، با کاهش بار سیال ورودی به اجکتور، از میزان سیال محرک مورد نیاز نیز کاسته می­ شود. بدیهی است که فشار موجود در کندانسورها همان فشار خروجی اجکتور قبلی و یا فشار مکش اجکتورر بعدی است. در اشکال ۲-۶ تا ۸ اجکتور یک و دو مرحله ای نمایش داده شده است.

شکل ۲-۵ منحنی محاسبه مقدار بخار مورد نیاز بر حسب فشار مکش اجکتور[۶]

شکل ۲-۶ اجکتور تک مرحله ای [۷]

شکل۲-۷ اجکتور دو مرحله ای با کندانسورهای داخلی بارومتریک[۷]

شکل ۲-۸ اجکتور دو مرحله ای با کندانسور سطحی[۷]
در شکل ۲-۹ مشاهده می­ شود که چنانچه سیستم از دو مرحله اجکتور بدون کندانسور تشکیل شده باشد، برای ایجاد فشار mmHg 100 در بخش مکش، میزان مصرف بخار ۷ پوند به ازای هر پوند هوای موجود در بار مکش خواهد بود. اما در صورتیکه سیستم از دو مرحله اجکتور و یک کندانسور میانی تشکیل شده باشد، میزان مصرف بخار ۳ پوند به ازای هر پوند هوای موجود در بار مکش خواهد بود.

شکل ۲-۹ منحنی محاسبه مقدار بخار مورد نیاز بر حسب فشار مکش اجکتور [۶]