بنگاه های کارآفرین انواع متنوع تری از فناوری را نسبت به بنگاه ها ی بزرگ مجوز می دهند.
بنگاه های کارآفرین اختراعات متنوع تری از انواع مخترعان را نسبت به بنگاه های بزرگ مجوز می دهند.

شرکت دانشگاهی^[۱۰۸] و شرکت های نوپای دانشگاهی^[۱۰۹]

شرکت های دانشگاهی متنوع هستند: برخی از آنها بوسیله دانشجویان و برخی دیگر بوسیله اساتید شکل می گیرند. برخی براساس پتنت دانشگاهی و برخی براساس انتقال دانش ضمنی ایجاد می شوند. برخی پروژه هایی با نرخ رشد بالا و نیازمند بودجه اولیه زیادی هستند در مقابل برخی کوچک می مانند (OECD, 2000a, 14).
سه دلیل وجود دارد که یک دانشگاه برروی ایجاد بنگاه ها به جای مشارکت با بنگاه های موجود تمرکز کند. اول اینکه شرکتهایی که از فعالیت هایی در دانشگاه ایجاد شده اند در بیشتر مواقع بصورت شراکتی ایجاد می شوند که قابلیت ها، شرایط مالی و ماموریت بلند مدت دانشگاه را درک می کنند. بنابراین این شرکت ها می توانند پیمانکاران آتی مهمی برای دانشگاه باشند. دوم اینکه همکاری بین صنعت موجود می تواند بسیار بر روی چرخه اقتصادی تاثیرگذار باشد. در دوران سخت اقتصادی، تلاش ها در جهت ایجاد بنگاه های جدید می تواند آسانتر بوده و توجه و حمایت دولت را جلب کند. بیشتر کشورها به دانشگاه هایی که در فعالیت های اقتصادی جدید مشارکت دارند علاقه مند هستند بخصوص اگر گزینه دیگر ورود به یک رابطه منفی یک طرفه با صنعت موجود باشد بطوریکه دانشگاه ها دیگر منبع دانش ها و نوآوری های بنیادی نباشند. سومین دلیل نمایان بودن شرکت های دانشگاهی است. اثر تعاملات مشارکتی با صنایع موجود از لحاظ ایجاد شغل یا نوآوری بسیار سخت اندازه گیری می شود. ایجاد یک بنگاه جدید خروجی نمایان تری از فعالیت های دانشگاه است و می تواند برای جلب بودجه دولتی توسط دانشگاه بکاررود(راسموسن و همکاران،۲۰۰۶)

رابرتز و مالون^[۱۱۰](۱۹۹۶،۱۸) بیان می کنند که سازمان های تحقیق و توسعه درگیر در ایجاد مخاطرات جدید می توانند انتظار داشته باشند که شرکت های دانشگاهی مزایای زیر را ایجاد کنند: تاثیرات مثبت بر تحقیق و تدریس، فضای هیجانی تر در سازمان به دلیل فرصتهای شغلی که آشکار هستند و شهرت و نقش بهتر در منطقه.
شرکت های دانشگاهی شرکت هایی هستند که هنگامیکه یک موجودیت از درون سازمان یک کسب و کار مستقل ایجاد نماید. طبق یونیکو شکل دهی شرکت ها که از موسسات آموزش عالی خارج شده اند مکانیزمی ضروری برای فعالیت های انتقال دانش از دانشگاه هاست بخصوص با توجه به بکارگیری مالکیت معنوی. شرکت های دانشگاهی روشی دیگر هستند که درآن دانشگاه می تواند ارزش اجتماعی ایجاد کند(جنسن و همکاران،۲۰۰۹).

طرح های تحقیقاتی مشارکتی و قراردادی

عموما، مقررات ویژه ای وجود دارد که به اسپانسر اجازه می دهد تا از نتایج بالقوه تحقیق مورد حمایت بهره مند گردد. این مقررات به محقق اجازه می دهد تا ریسک فرصت دانشگاهی از دست رفته را پوشش دهد، ریسکی که ناشی از عدم تطابق بین دستاورد های تجاری و دستاوردهای تحقیقاتی و زمان راه اندازی بنگاه جدید اختصاص می یابد کاهش دهد(گلدفراب و هنرکسن،۲۰۰۳).
تحقیق مشارکتی یک تحقیقی است که بطور مشترک بودجه دهی شده و شامل کمک بلاعوض دولت، شریک صنعتی و دانشگاه می شود. تحقیق مشارکتی معمولا بلند مدت تر از پروژه مشاوره یکباره یا تحقیق قراردادی است و معمولا پروژه های بزرگتری را شامل می شود که زمان بیشتری می برد. طبق یونیکو تحقیق مشارکتی بیشتر بر برآوردن نیاز های گروه های دخیل از طریق مشارکت(درمقایسه با تحقیق قراردادی) که تمرکز بر این دارد که شریک خارجی را اول و بیشتر راضی می کند. تحقیق مشارکتی مجرای مهمی برای انتقال دانش بین دانشگاه و صنعت، دولت و کسب و کار است(جنسن و همکاران،۲۰۰۹).
تحقیق قراردادی معمولا شامل پروژه های بزرگتر، تحقیقات اصیل و گزارشات مکتوب می شود. معمولا بوسیله یک سازمان خارجی مجوز داده می شود. این موضوع اثرات مهمی برای تملک مالکیت معنوی که درطی پروژه ایجاد می شود دارد اما این موضوع در اینجا مورد بحث قرار نمی گیرد. تحقیق قراردادی شاید بیشتر در موسسات تحقیقاتی غیرآموزشی مطرح شوند، زیرا چنین موسساتی بیشتر بر روی بودجه خارجی تکیه دارند. معمولا دانشگاهیان در این موسسات تحقیقاتی بطور فعال در جستجوی تحقیقات قراردادی(از طریق پاسخ به درخواست مناقصه) هستند یا درخواست مستقیم برای مشاوره ها(که ممکن است تبلیغ نشود) دارند. البته تمایز بین تحقیق دانشگاهی و مشاوره ها معمولا همیشه آنطور که باید باشد واضح نیست- یعنی هردو جفت متناقض نیستند(جنسن و همکاران،۲۰۰۹).
شین(۲۰۰۱) مطرح می نماید که تحقیقات دانشگاهی و انتقال فناوری به شرکت های کارآفرین بسیار مهم و در حال گسترش است. با این حال هیچ سندی تا کنون راه هایی که از طریق آنها تعاملات فناوری دانشگاه با بنگاه‎های کارآفرین از سازمان های بزرگ و تثبیت شده متفاوتند را خلاصه نکرده است. و در مقاله خود چهار بعد از همکاری بنگاه های کارآفرین دانشگاهی را بحث می کند و دلیل انتخاب این ۴ بعد که یکی از آنها تحقیقات قراردادی با حمایت مالی صنعتی است را انتخاب آنها از طرف کارورزان که تعامل آنها را بسیار مهم و برای بنگاه های کارآفرین به نسبت بنگاه های بزرگ اساسی تر تلقی می کنند می داند. همچنین تشریح می نماید که مشاهده گران شش روش مختلف که بوسیله آنها تعاملات بنگاه های کارآفرین با دانشگاه از تعاملات دانشگاه با بنگاه های بزرگ در تحقیقات قراردادی متفاوتند را شناسایی کردند.
نسبت به شرکت های تثبیت شده احتمال کمتری وجود دارد که شرکت های کارآفرین وارد تحقیقات قراردادی شوند.
نسبت به شرکت های تثبیت شده احتمال کمتری وجود دارد که شرکت های کارآفرین وارد شراکت در تحقیقات شوند.
شرکت های کارآفرین ترجیح می دهند که ویژگی های شخصی برای تحقیقات قراردادی با دانشگاه ها داشته باشند.
شرکت های کارآفرین بسیار برروی تحقیقات با بودجه دولتی تکیه دارند تا تحقیقات با حامیانی در صنعت.
تحقیقات قراردادی شرکت های کارآفرین ازلحاظ جغرافیایی بومی تر از شرکت های بزرگ است.
تحقیقات قراردادی شرکت های کارافرین معمولا به حق مجوز دادن انحصاری بستگی دارند.

شبکه ها

شبکه بندی شامل تماس ها و ارتباطهای غیررسمی بین گروه های مردم می شود. طبق گزارش یونیکو، شبکه ها ابزار بسیار مهمی برای فعالیت های انتقال دانش دانشگاه ها هستند به این دلیل که بطور مستقیم تبادل دانش بین افراد را تسهیل می کنند. مهمتر آنکه آنها منجر به جریان های دیگر انتقال دانش مانند تحقیق مشارکتی^[۱۱۱] می شوند(جنسن و همکاران،۲۰۰۹).

مکانیزم های تبادل^[۱۱۲]

تبادل پرسنل به صورت مستقیم بین سازمان های تحقیقاتی و سازمان های تجاری می تواند بر توسعه کانال های غیر رسمی ارتباطات که منجر به موفقیت انتقال تکنولوژی شوندمنجر شود. اساتید، روزهای آخر هفته را در آزمایشگاه شرکت می گذرانند تا چالش های فنی را به کمک دانشی که همراهشان هست تشریح نموده و در جهت حل بسیاری از مشکلات فوری گام بردارند. دانشی را که آنها با خود به آزمایشگاه ها می آورند زمینه ی گسترده ای را برای کار و پرورش دانشجویان ارائه خواهند داد که به نوبه خود اطلاعاتی را به آنها که به نیروی کار پیوسته اند، می دهد. دوره انترنی دانشجویان در کمپانی ها اهداف مشابهی دارد. کمپانی ها نیز معمولا گروه‎های تحقیقاتی ویژه ای را تعیین کنند که کار آنها مرتبط با علایق آنهاست و پرسنل فنی را به کار درآزمایشگاه های پروژه ی توسعه مشارکتی و همکاری های رسمی ارسال می کنند (RAND, 2003, 47).

مکانیزم های نهادی (پارک‎های علم و فناوری، مراکز رشد، انکوباتورها، دفاتر انتقال فناوری)

مکانیزم های نهادی در تسهیل تجاری سازی مالکیت معنوی نقش تخصصی دارند. ازجمله این مکانیزم ها می‎توان به پارک های علم و انکوباتورهای تجاری که سازمان های مالکیت محوری هستند که هدفشان شتاب دادن به کسب و کارها از طریق تجمیع و اشتراک منابع است اشاره نمود(فان و همکاران^[۱۱۳]،۲۰۰۵).
راسموسن و همکاران (۲۰۰۶) انکوباتورها را یک ابزار رایج برای حمایت از مخاطرات جدید برای کسب وکارهای نوپا طی سالهای اولیه می دانند؛ جاییکه در آنها فضای اداری و دیگر اشکال حمایت فیزیکی و غیرمادی فراهم می شوند.
میان^[۱۱۴] (۱۹۹۶) در تحقیقاتش به این نتیجه رسید که انکوباتورهای دانشگاهی ارزش افزوده ای به کسب وکارهای مستاجر^[۱۱۵] از طریق ورودی های مربوط به دانشگاه مانند ایجاد تصویری در عموم از دانشگاه، لابراتورها، تجهیزات، دانشجویان کارمند می دهند. پارک های علمی و انکوباتورها شبکه ای از منافع را برای بنگاه های فناوری بالا ایجاد می نمایند که در صورتی که این بنگاه ها از پارک ها دور بودند از این منافع نمی توانستند استفاده نمایند. همچنین در ذات پارک های علمی و انکوباتورها تنوع قابل توجهی از لحاظ حمایتی برای کسب و کارهای مخاطره جو در حال رشد فراهم می کنند(سیگل و رایت،۲۰۰۷).
لینک و اسکات^[۱۱۶] (۲۰۰۷) بحث می کنند که نیازی به در نظر گرفتن اثرات حمایتی دولت بر پارک های تحقیقاتی دانشگاهی وجود ندارد. آنها پیشنهاد می کنند که اگر فقط منافع تحقیقاتی پارک های علمی و نه سرمایه گذاری در تحقیقات به مصرف کنندگان و بنگاه ها سرریز شوند، نرخ بازگشت اجتماعی بیش از حد نرخ مرسوم دانشگاه ها و کسب وکارها می شود حتی اگر نرخ شخصی بازگشت به دلیل این حد نرخ کمتر شود. همچنین تشریح می نمایند که پارک های تحقیقاتی دانشگاهی نقش مهمی در جریان دانش بین دانشگاه ها و صنعت ایفا می کنند.
دفاتر انتقال فناوری برای مدیریت و حفاظت از مالکیت معنوی در بسیاری از دانشگاه ها بعد از قانون بیه دول در سال ۱۹۸۰ ایجاد شد. نقش این دفاتر (که در برخی مواقع دفاتر مجوز دهی فناوری نیز نامیده می شدند) تسهیل انتقال تجاری دانش(اشاعه فناوری) از طریق مجوزدهی به صنایع برای اختراع ها یا دیگر اشکال مالکیت معنوی که از تحقیقات دانشگاهی حاصل می شدند بود (سیگل و همکاران،۲۰۰۳).
شین(۲۰۰۱) مطرح می نماید که تحقیقات دانشگاهی و انتقال فناوری به شرکت های کارآفرین بسیار مهم و در حال گسترش است. با این حال هیچ سندی تا کنون راه هایی که از طریق آنها تعاملات فناوری دانشگاه با بنگاه‎های کارآفرین از سازمان های بزرگ و تثبیت شده متفاوتند را خلاصه نکرده است. و در مقاله خود چهار بعد از همکاری بنگاه های کارآفرین دانشگاهی را بحث می کند و دلیل انتخاب این ۴ بعد که یکی از آنها توسعه فناوری و تجاری سازی است را انتخاب آنها از طرف کارورزان که تعامل آنها را بسیار مهم و برای بنگاه های کارآفرین به نسبت بنگاه های بزرگ اساسی تر تلقی می کنند می داند. همچنین تشریح می نماید تا به امروز مشاهده گران سه روش مختلف که بوسیله آنها تعاملات بنگاه های کارآفرین با دانشگاه از تعاملات دانشگاه با بنگاه های بزرگ در توسعه فناوری متفاوتند را شناسایی کردند.
پارک های علم و فناوری تاثیر بزرگتری بر تعامل دانشگاه-صنعت برای بنگاه های کارآفرین به نسبت بنگاه های بزرگ دارند.
برنامه های اهدا سوبسید تاثیر بیشتری بر تعامل دانشگاه-صنعت برای بنگاه های کارآفرین نسبت به بنگاه های بزرگ دارد.
نهاد های تقویت کننده تاثیر بزرگتری بر شرکت های کارآفرین نسبت به شرکت های بزرگ دارند.

۱. مشاوره

مشاوره حالتی است که محقق بصورت محدود با موسسه همکاری داشته و یا در یکی از واحد های مجموعه صاحب سمت می شود. مشورت یکی از الگوهای پذیرفته شده برای مدیران است که از سوی آنها بسیار حمایت می شود. اگرچه قوانین زیادی برای ترویج و سازماندهی این امر در امریکا موجود است ولی همواره ترویج این موضوع با دشواری های زیادی روبروست (کنی^[۱۱۷]،۱۹۸۶).
در نهایت در برخی مواقع محققین آکادمیک یک شرکت تاسیس می کنند. ایجاد شرکت به معنی ترک همیشگی منسب قبلی و یا پر کردن جای خالی های بوجود آمده نیست. اکثر افراد دانشگاهی پست مشاوره ای در شرکت تاسیس شده برای خود اتخاذ نموده و غالب کارهای جاری شرکت را دانشجوی دوره دکترا و یا همکاران تحقیقاتی به عهده خواهند داشت. با این وجود این سمت مشاوره که توسط دانشگاهیان پذیرفته می شود با مشاوره ای که آنها به دیگر شرکت ها خواهند داد ماهیتا متفاوت است)کنی،۱۹۸۶).
یکی از خصوصیات مشاوره که آن را از تحقیق قراردادی متمایز می کند این است که شامل توصیه ها می شود و نه تنها گزارشات مکتوب یا تحقیقات اولیه و اصیل. برای مثال دانشگاهیان حوزه مدیریت به کسب و کارها توصیه هایی برای ساختاردهی مجدد عملیات می دهند یا دانشگاهیان در میان هیئت مشاوره یک صنعت یا اتحادیه قرار می گیرند. این فعالیت ها شامل چندین روز کار دانشگاهیان می شود اما نیاز ندارند که هیچ گزارش مکتوبی یا تحلیل رسمی از فعالیت های تولیدشان بدهند. بسیاری از دانشگاهیان در ارائه خدمات مشاوره درگیر هستند- در واقع اکثر مدرسان دانشگاهی بند هایی در قراردادشان دارند که به آنها اجازه می‎دهد یک روز در هفته را خدمات مشاوره ای بدهند. این یکی از مهمترین اجزا فعالیت های دانشگاهی است زیرا تعامل مستقیم دانشگاهیان با غیر دانشگاهیان را ممکن می سازد. از آنجاییکه چنین مشاوره هایی اصولا بوسیله افراد حرفه ای خارجی پایه گذاری می شود، کاملا مشخص است که دانشگاهیان بطور بالقوه توانایی حل مشکلی را دارد(فرد حرفه ای نیز آماده پرداخت هزینه آن است). بعبارت دیگر دانشگاهیان مهارت هایی دارند که در دسترس شخص خارجی(فرد حرفه ای) نیست. این به این معنی است که دانشگاهیان یک خدمت مهمی را به اجتماع ارائه می دهند. بعلاوه چنین مشاوره هایی می تواند منجر به ایجاد روابط بلند مدت و شکل دهی انواع دیگر توافقات تحقیق مشارکتی شود (جنسن و همکاران،۲۰۰۹).
شین(۲۰۰۱) مطرح می نماید که تحقیقات دانشگاهی و انتقال فناوری به شرکت های کارآفرین بسیار مهم و در حال گسترش است. با این حال هیچ سندی تا کنون راه هایی که از طریق آنها تعاملات فناوری دانشگاه با بنگاه‎های کارآفرین از سازمان های بزرگ و تثبیت شده متفاوتند را خلاصه نکرده است. و در مقاله خود چهار بعد از همکاری بنگاه های کارآفرین دانشگاهی را بحث می کند و دلیل انتخاب این ۴ بعد که یکی از آنها مشاوره است را انتخاب آنها از طرف کارورزان که تعامل آنها را بسیار مهم و برای بنگاه های کارآفرین به نسبت بنگاه های بزرگ اساسی تر تلقی می کنند می داند. همچنین تشریح می نماید که تا به امروز مشاهده گران چهار روش مختلف که بوسیله آنها تعاملات بنگاه های کارآفرین با دانشگاه از تعاملات دانشگاه با بنگاه های بزرگ در مشاوره متفاوتند را شناسایی کردند.
قرارداد مشاوره با بنگاه های کارآفرین درگیری شدیدتری با دانشکده نیاز دارد تا با بنگاه های بزرگ