1. 1. – Action-omission ↑

 

1. 1. – Advisorv opinion of 11 July 1949. op. cit. pp. 181-182. ↑

 

1. 1. – Article 4 of I.L.C. Draft Articles on State Responsibility, I.L.C.s 1996 Report. ↑

 

1. 1. – W.K.Geck, op.cit ↑

 

1. 1. – Starke J.C., “Imputability in International Delinquences”, B.Y.I.L., 1938. P.106. ↑

 

1. 1. – ورود خسارت معنوی به شخص حقوقی نظیر لطمه به حیثیت و اعتبارات تجاری یک شرکت و ایراد خسارت مادی ناشی از آن. ↑

   

 

1. 1. – Proved ↑

 

1. 1. – Plaintiff ↑

 

1. 1. – هرچند در برخی موارد حق مراجعه مستقیم اشخاص به برخی مراجع بین‌المللی بر مبنای موافقتنامه هایی به طور استثنایی شناسایی گردیده است. ↑

 

1. 1. – Advisory Opinion of 11 July 1949.op.cit. ↑

 

1. 1. – Co claiment ↑

 

1. 1. – Report of The I.L.C., op.cit. 1997, p.137. ↑

 

1. 1. – Defendant ↑

 

1. 1. – Report of The I.L.C. op. cit. 1997. Loc. Cit. ↑

 

1. 1. – Draft Article on State Responsibility, I.L.C.s 1980 Report. ↑

 

1. 1. – عده ای از علمای حقوق بین الملل بر این اعتقادند که چنانچه فعل یا ترک فعل ذیربط کاملاً با وظایف ارگان دولتی بیگانه باشد یا فقدان صلاحیت آن ارگان واضح باشد دولت مسئول نیست.Wolfum.R. Internationally Wrongful Acts, E.p.I.L, 1987, Col.10,P.274. ↑

 

1. 1. – اعمال رسمی، اقداماتی هستند که با خدمت اداری و وظیفه ای که به شخص محول شده است مرتبط می‌باشند. اعمال رسمی صرفاً ‌در مورد کارکنان بین‌المللی (اعم از کارمندان و کارشناسان) سازمان مصداق دارد نه اقدامات ارگان سازمان. بدین لحاظ که: اولاً کارکنان بین‌المللی سازمان تنها بخشی از زمان خود را در اختیار سازمان به خدمت می پردازند و امکان اقدام به اشتغالات غیر مرتبط با وظایف رسمی محوله نیز وجود دارد. ثانیاض از ارگان هر سازمان بین‌المللی فقط اعمال رسمی صادر می‌گردد و این ارگان به عنوان نهادهای حقوقی ماهیتاً فاقد قابلیت اقدام در سمت خصوصی و غیر سازمانی هستند.Schermers.H.G. “Official Acts of Civitservants”, Inschermers. H.G.Heukels. T. and Mead. PH. (eds). Non- Contractual Liability of the European Communities, Martinus Nijhoff, The Netherland 1988.p.75. ↑

 

1. 1. – Gaja. G., “Some Reflections on The European Community’s International Responsibility”, In Sghermers and others, op. cit., pp. 170-171. ↑

 

1. 1. – فیوضی رضا: مسئولیت بین‌المللی و نظریه حمایت سیاسی، چاپ ۲۵۳۶، مأخذ پیشین. ص۳٫ ↑

 

1. 1. – آقا حسینی محسن، بررسی مواضع جمهوری اسلامی ایران و دولت آمریکا در پرونده الف/۱۸، مجله حقوقی شماره۴، انتشارات دفتر خدمات حقوقی بین‌المللی، ۱۳۶۴، ص۶۳٫ ↑

 

1. 1. – قیوضی رضا: مسئولیت بین‌المللی و نظریه حمایت سیاسی اتباع، مأخذ پیشین، چاپ ۱۳۷۹٫ ص۲۹۰٫ ↑

 

1. 1. – F.V.Garcia Amador, First Report on D.P to I.L.C.Doc, A/CN. 4/96, in B.Y.I.L. 1956, Vol. 11.p.29. ↑

 

1. 1. – حکمت محمدعلی: مأخذ پیشین، ص۲۰۰٫ ↑

 

1. 1. – John R.Dugard. Report to I.L.C.(2000) note 62, p 22. Doc A/CN. 4/506 ↑

 

1. 1. – Mavrommatis Palestine Concessions, P.C.I.J, Serries A,no.2,p.12.(1924) ↑

 

1. 1. – The P.S. Railway (Estonia v.Lithuania) P.C.I.J.Reports, Series A/B, No 70, P. 24. ↑

 

1. 1. – J.L. Brierly, The Law of Nations, 6 th ed, (1963)p.276. in John R.Dugard, Report to I.L.C.(2000) notes 67, p25, Doc A/CN 4/506. ↑

 

1. 1. -G.Ress and T.Stein, Der diplomatische Schutz im Volker-and Europarecht: Aktuelle Probleme und Entwicklung Stendezen(1996) 13.pp.18-20 in John R Dugurd, Report to I.L.C (2000) note 71,,p.26, Doc A/NC 4/506. ↑

 

1. 1. – E.M.Brochard, The Diplomatic, op. cit (1915)pp.7-8. in John R Dugurd, Report to I.L.C(2000) note 69,p.25. ↑

 

1. 1. – تقی زاده انصاری مصطفی: مأخذ پیشین، ص۳۶۷٫ ↑

 

1. 1. – John R. Dugard, Report To I.L.C.(2000). Note 61.p.22.Doc A/CN 4/506. ↑

 

1. 1. – حکمت محمدعلی: مأخذ پیشین، ص۲۰۰٫ ↑

 

1. 1. – J.L. Brierly., op. cit. p. 276. John R.Dugard, Report to I.L.C.(2000) notes 67,p25. Doc A/CN 4/506. ↑

 

1. 1. – Moral. ↑

 

1. 1. – بدیهی است بر فرض اعمال حمایت دیپلماتیک توسط دولت متبوع شخص متضرر، تأخیر و تعلل غیر متعارف در اعلام پیدایش خسارت، نیز می‌تواند حسب مورد از موارد اسقاط دعوی یا ازعلل رد آن از دیدگاه مراجع بین‌المللی محسوب گردد. ↑

 

1. 1. – W.K. Geck, op. cit, p 116. ↑

 

1. 1. – A.V.Freeman, “Recent Aspects of the Calvo Doctorine And The Challenge To Intemational Law”, (1946) 40 A.J.I.L.121, at p. 130. also D.R.Shea, the Calvo Clause: A Problem of International Law and Diplomacy(1955), p.6.in John R Dugard to I.L.C(2002) p.2, Doc A/CN. 4/523/Add. I.also John R. Dugard, Report To I.L.C.(2002) op.cit. note 6.p.4. Doc A/CN. 4/523/Add. 1.همچنین آقای بهمن: مأخذ پیشین، صص۱۷۸-۱۷۷٫ ↑

 

1. 1. – I.L.C.Report, op. cit. 1998, pl. ↑

 

1. 1. – A.S. Hersly, “The Calvo and Drago Doctrines” (1907) l A.J.I.L. 26. ↑

 

1. 1. – مخالفین این نظریه که اغلب کشورهای پیشرفته غربی بودند معتقد هستند که «یک معیار بین‌المللی حداقل» جهت حمایت از اتباع خارجی وجود دارد که باید صرفنظر از نحوه رفتار آن دولت با اتباعش رعایت شود. ↑

 

1. 1. – E.M.Brochard, The Diplomatic, op. cit (1915)p.805. In John R Dugard, Report to I.L.C(2002) note 20, p.9.Doc A/CN 4/523/ Add.1. ↑

 

1. 1. – فیوضی رضا: مسئولیت بین‌المللی و نظریه حمایت سیاسی، چاپ ۲۵۳۶، مأخذ پیشین، ص۴۶٫ ↑

 

1. 1. – W.K.Geck,op. cit, p 112. ↑

 

1. 1. – فیوضی رضا: مسئولیت بین‌المللی و نظریه حمایت سیاسی اتباع، مأخذ پیشین، چاپ ۱۳۷۹، ص۴۷۶٫ ↑

 

1. 1. – Mexican Union Railway Creat Britain v. United Mexican States (1930). And North American Dredging Co. Claim (1926). ↑

 

1. 1. – North American Dredging Co. Claim (1926), 4. U.N.R.J.A.A. 26; reproduced in (1926) 20A.J.I.L.800. ↑

 

1. 1. – آقایی بهمن: مأخذ پیشین، صص۱۷۹٫ ↑