- محمدی دینانی و همکاران(۱۳۹۲) به منظور بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات پیلاتس بر عملکرد حرکتی و افسردگی در بیماران مبتلا به ام. اس. نشان دادند که بین دو گروه تجربی و شاهد تفاوت معنی داری در آزمون ۳۰ ثانیه نشستن و برخاستن از روی صندلی و آزمون زمان دار برخاستن و برگشتن و نیز آزمون افسردگی مشاهده شد(۰۱/۰>P). در این تحقیق، که از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه شاهد بود، ۳۳ زن مبتلا با میانگین سنی ۳۶/۳۳ سال بودند که در سال ۱۳۹۰ به انجمن MS استان اصفهان مراجعه کرده بودند. شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه تجربی(۱۸ نفر) و شاهد(۱۵ نفر) تقسیم شدند. از پرسشنامه افسردگی بک به منظور ارزیابی افسردگی و از آزمون های ۳۰ ثانیه ای نشستن و برخاستن و نیز آزمون زمان دار برخاستن و برگشتن برای ارزیابی عملکرد حرکتی استفاده شد. سپس گروه تجربی به مدت ۸ هفته در تمرینات پیلاتس(۳ جلسه در هفته) شرکت کردند. در نتیجه گیری،محققان گزارش کردند که ورزش پیلاتس در کمک به کاهش افسردگی و بهبود عملکرد حرکتی مؤثر بوده است(۳۲).

۲-۳-۲. پیشینه­ی خارجی
- سگال و همکاران^[۸۱](۲۰۰۴) در تحقیقی مبنی بر اثر دوره های ۲ ماهه تمرینات پیلاتس که در هفته یک جلسه تشکیل می­شد بر روی قدرت انعطاف­پذیری و ترکیب بدنی شامل وزن بدن، توده بدون چربی، توده چربی، شاخص توده بدنی(BMI)، وضعیت سلامت و ساختار قامتی زن میانسال بررسی کردند. این محققان به این نتیجه رسیدند که این تمرینات باعث افزایش انعطاف پذیری در زنان میانسال شد، ولی تأثیر معنی داری بر روی ترکیب بدنی و وضعیت سلامتی و ساختار قامتی محدودتر بوده و تشخیص آن مشکل­تر می باشد. بدین معنی که هیچ تغییر معنی داری در توده بدون چربی بدن، قد، وزن، و یا دیگر پارامترهای ترکیب بدن مانند BMI مشاهده نشد. در این تحقیق تعداد ۴۷ فرد میانسال(۴۵ زن و ۲ مرد) انتخاب شدند که سی و دو نفر از ۴۷ نفر الزامات پروتکل را رعایت کردند و به مدت ۲ ماه و هر هفته یک جلسه ی یک ساعته در کلاس های پیلاتس شرکت کردند. در این تحقیق نتیجه گیری شد که آموزش پیلاتس ممکن است انعطاف­پذیری را در زنان میانسال بهبود بخشد. اما، اثرات آن بر ترکیب بدن و وضعیت سلامت محدودیت داشته است که نیازمند مطالعه­ بیشر است(۶۷).
- جاگو و همکاران^[۸۲](۲۰۰۶) در تحقیقی با عنوان تاثیر ۴ هفته تمرینات پیلاتس بر روی ترکیب بدنی دختران نوجوان به این نتیجه دست یافتند که شاخص توده­ی بدن پس از ۴ هفته تمرین کاهش چشمگیری یافته و از چاقی آن­ها کاسته شده بود. در این تحقیق که تعداد ۳۰ دختر ۱۱ ساله از دو مدرسه در هوستون تگزاس به طور تصادفی انتخاب شده بودند، ۱۶ شرکت کننده به عنوان گروه مداخله وارد تحقیق شدند و ۱۴ نفر به عنوان شاهد انتخاب شدند. شاخص توده ی بدن، ، درصد چربی، نسبت دور کم به لگن و فشار خون قبل و بعد از مداخله مورد بررسی قرار گرفتند. کلاس پیلاتس به صورت رایگان به مدت ۴ هفته و هفته ای یک ساعت در روز در محل تحقیق تشکیل شد. در این تحقیق نتیجه گیری شد که مشارکت دختران در کلاس های پیلاتس به مدت ۴ هفته ی تواند درصد چربی و BMI آنها را کاهش داده که چاقی را کنترل می­ کند(۴۸).
- سکندیس و همکاران^[۸۳](۲۰۰۶) در تحقیقی با عنوان اثرات ورزش پیلاتس برقدرت تنه، استقامت و انعطاف پذیری در زنان بزرگسال کم تحرک به این نتیجه دست یافت که اثر مثبت تمرینات پیلاتس مدرن بر روی قدرت و استقامت عضلانی، عضلات شکم و کمر و انعطاف پذیری تنه خلفی در زنان بزرگسال کم تحرک انکار ناپذیر بوده، اما وزن بدن و درصد چربی تفاوت معنی­داری بر اثر تمرینات پیلاتس نداشته
است. در این تحقیق درصد چربی بدن و شاخص توده بدن قبل و بعد از آزمون به عنوان نتایج ثانویه مورد بررسی قرار گرفتند. برای ارزیابی قدرت شکم و کمر، خم شدن تنه و گسترش خلفی از دینامومتر ایزوکنتیک با سرعت ۶۰۱ و ۱۲۰۱ در ثانیه استفاده شد. استقامت عضلانی شکم و تنه خلفی با بهره گرفتن از آزمون صدای خرد کردن یا خرد شدن چیزی زیر دندان یا زیر چرخ و … مورد بررسی قرار گرفت. انعطاف­پذیری با بهره گرفتن از آزمون نشستن و رسیدن اندازه گیری شد. در این پژوهش نتیجه گیری شد که ورزش پیلاتس مدرن یک اثر مثبت در عضلات شکم و قدرت کمر، استقامت عضلانی شکم و انعطاف پذیری تنه خلفی در زنان بزرگسال کم تحرک می گذارد. با در نظر گرفتن این واقعیت که در وزن بدن و درصد چربی نمونه تفاوت معنی داری مشاهده نگردید(۶۸).
- فریرا و کاریو^[۸۴] (۲۰۰۹) طی­تحقیقی اثر تمرینات پیلاتس را بر روی ترکیب بدنی(وزن، توده بدون چربی، توده چربی، درصد چربی) زنان بررسی کردند. تمرینات پیلاتس ۱۲ هفته، ۲ جلسه در هفته و هر جلسه یک ساعت برگزار شد. نتایج تحقیق نشان داد که تمرینات پیلاتس باعث کاهش توده چربی و درصد چربی و هم چنین افزایش توده بدون چربی و تقریباً بدون تغییر در وزن کل بدن بوده است(۴۵).
- راجرز^[۸۵](۲۰۰۹) در تحقیقی با عنوان تاثیر ۸ هفته تمرینات پیلاتس بر روی خصوصیات فیزیکی بزرگسالان به این نتیجه دست یافتند­که: چربی بدن آزمودنی های گروه تجربی۲/۱ درصد کاهش یافته و در آزمون انعطاف پذیری، ۵/۷ سانتی متر پیشرفت کرده بودند. وی به این نتیجه رسید که ترکیب بدن و انعطاف پذیری پس از ۸ هفته تمرینات پیلاتس به طور معنی­داری پیشرفت می کند. اما در شاخص توده بدن نیاز به مطالعات بیشتری می باشد(۶۴).
- کلوبک^[۸۶](۲۰۱۰) در تحقیقی با عنوان اثرات ورزش پیلاتس بر استقامت عضلانی شکم، انعطاف ­پذیری همسترینگ، استقامت عضلانی بالاتنه، هماهنگی، تعادل و ساختار قامتی به این نتیجه رسید که شرکت­ کنندگان در تمرینات پیلاتس در مقایسه با گروه کنترل در هماهنگی و تعادل پیشرفت نکردند،. ولی در استقامت عضلانی، انعطاف پذیری عضلات شکم و پایین کمر و باسن به طورمعنی داری پیشرفت نشان دادند. در این تحقیق تعداد ۵۰ نفر شرکت داشتند که به طور تصادفی به دو گروه تجربی( ۲۵ نفر) و گروه کنترل (۲۵ نفر) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی به مدت ۱۲ هفته و هفته ای دو جلسه­ ۶۰ دقیقه­ای انجام شد. از نظر این محققان، این مطالعه نشان می دهد که افراد (زن و مرد فعال) می توانند استقامت عضلانی و انعطاف پذیری خود را با بهره گرفتن از تمرینات پیلاتس با شدت نسبتاً کم و بدون تجهیزات بالا برده و تناسب اندام شخصی خود را بهبود بخشند(۵۰).
- اسکاچ و همکاران^[۸۷](۲۰۱۱) با هدف بررسی تأثیر ورزش پیلاتس بر افسردگی و مطالعه­ دانش ­آموزان به این نتیجه رسیدند که تمرین بدنی پیلاتس می تواند علائم افسردگی هر چند شدید را بهبود بخشد. در این تحقیق، که یک کارآزمایی کنترل شده بود تعداد ۲۰ نفر به طور داوطلبانه انتخاب شدند و به طور تصادفی و مساوی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. این کارآزمایی هفته ای سه جلسه بر روی ۱۰ نفر شرکت کننده انجام شد. از نتایج اولیه­ تحقیق این بود که تمرینات منظم پیلاتس می ­تواند به طور مؤثر و استراتژیک در درمان بیماران با افسردگی شدید بکار رود و علائم افسردگی آنها را بهبود دهد(۶۶).
- آلادرو و همکاران^[۸۸](۲۰۱۱) با هدف بررسی تحقیقات نظام مند پیلاتس بر تمرینات ترکیب بدن مانند اضافه وزن، چاقی، وزن مناسب، کم وزنی و ترکیب بدن آنها در جمعیت انتخاب شده، نشان دادند که در حال حاضر شواهد کمّی و تجربی ضعیفی نشان دهنده ی اثر مثبت تمرین پیلاتس بر BC وجود دارد و چندین نقص روش شناختی از جمله عدم طرح­های درست تحقیق تجربی استاندارد، محدودیت در روش­های اندازه ­گیری، عدم کنترل کافی و نیز محدودیت هایی در وضعیت تغذیه و شرایط مربی در مطالعات مورد تجزیه و تحلیل مشاهده گردید. در این تحقیق نتیجه گیری شد که برای اثرگذاری تمرینات پیلاتس، پژوهش های به خوبی طراحی شده برای هر جمعیت انتخاب شده، مورد نیاز است(۳۹).
- تودور و همکاران^[۸۹](۲۰۱۳) در پژوهشی تحت عنوان نقش تکنیک­های پیلاتس در بهبود مؤلفه­ های ظرفیت تعادل، هماهنگی و چابکی در کودکان و با هدف بررسی تاثیر آموزش روش­های پیلاتس به برخی از جنبه­ های خاص ظرفیت هماهنگ در روند توسعه و پیاده­سازی برنامه های نگهداری ژیمناستیک، به این نتیجه رسیدند که استفاده از روش پیلاتس استاندارد در برنامه های نگهداری ژیمناستیک به بهبود قابل توجهی در تعادل، هماهنگی و چابکی در اجرای اعمال حرکتی منجر می­ شود. مطالعه حاضر شامل یک مداخله ی شش ماهه در دو گروه از افراد ژیمناستیک کار بود که هر گروه تجربی در برنامه ی تمرینات سنگین عضلات با بهره گرفتن از وزنه، باند الاستیک و توپ ژیمناستیک شرکت داشتند. جربیاشتندوپ ژیمناستیک به دنبالتخاب شدند و به طور تصادفی خوشه ای به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم تست اولیه و نهایی در مورد دو جزء از ظرفیت هماهنگ استفاده شد. متغیر مستقل در آموزش، اجرای عملی تکنیک های انقباض شکم و ستون فقرات در موقعیت های مختلف برای گروه تجربی و آزمون های چابکی، تعادل و هماهنگی برای هر دو گروه بود(۷۱).
- کروز و همکاران(۲۰۱۴) در کارآزمایی خود مبنی بر تأثیر آموزش تمرینات پیلاتس در تغییر تناسب اندام ورزشکاران جوان بسکتبالیست نشان دادند که انجام تمرینات ورزشی پیلاتس بر آمادگی جسمانی و ترکیب بدن مانند استقامت، قدرت اندام تحتانی، انعطاف­پذیری، چابکی، توان ­بی­هوازی تأثیرگذار است(۰۵/۰>P). در این کارآزمایی که در مدت ۶ هفته انجام شد، تحلیل نتایج حاصل از آزمون آمادگی جسمانی و ترکیب بدنی مانند شاخص توده بدن، درصد چربی ، آزمون وینگت، آزمون شاتل ران، نشستن و رسیدن و غیره نشان داد که تمرینات ورزشی پیلاتس بر فاکتورهای آمادگی جسمانی و ترکیب بدن اثر گذار هست، ولی برنامه­ی ۶ هفته ای برای معناداری این نتایج کافی نیست(۴۳).
جدول شماره­ ۲-۲. خلاصه پیشینه­ی تحقیقات