1. 1. ذکر جلال خداوند: عهد جدید نیز تأکید دارد تا افراد جلال خدا را آشکار کرده و او را در جماعت قوم خدا سپاس گویند: «چنانکه می‌گوید، اسم تو را به برادران خود اعلام می‌کنم و در میان کلیسا تو را تسبیح خواهم خواند. » (عبرانیان۲: ۱۲). پطرس برگزیدگان خدا را دعوت می­ کند تا «فضایل او را که شما را از ظلمت به نور عجیب خود خوانده است، اعلام نمایید. » (اول پطرس۲: ۹). به عبارت دیگر کار بشارت به نوعی حمد و ستایش خداست (محمدیان، ۱۳۸۱: ۴۱۳).

1. 1. 1. زیستن برای خدا: زندگی کردن برای جلال خدا راهی برای شکر و ستایش خداست. عیسی یادآوری می­ کند که اگر اجازه دهیم تا نور ما بتابد مردم اعمال نیک ما را خواهند دید، خدا را جلال داده و او را سپاس خواهند گفت: «بگذارید نور شما بر مردم بتابد تا اعمال نیکوی شما را دیده، پدر شما را که در آسمان است تمجید نمایند» (متی۵: ۱۶؛ یوحنا۱۵: ۸). به همین صورت پولس زندگی مملو از میوه­های عدالت را حمدگفتن خدا می­داند: «پر شوید از میوه عدالت که به‌وسیله عیسی مسیح برای تمجید و حمد خداست» (فیلپیان۱: ۱۱).

   

1. 1. • • • • 1. 1. دلایل شکرگزاری در عهد جدید

               

               

           

           

       

       

1. 1. اعمال عظیم خداوند: تجربه کارهای بزرگ خداوند به خصوص کار نجات و رهایی، از علت­های مهمِ حمد و سپاس اوست: «خداوند خدای اسرائیل متبارک باد، زیرا از قوم خود تفقّد نموده، برای ایشان فدایی قرار داد و شاخ نجاتی برای ما برافراشت، در خانه بنده خود داود. چنانچه به زبان مقدّسین گفت که، از بدوِ عالم انبیای او می‌بودند، رهایی از دشمنان ما و از دست آنانی که از ما نفرت دارند، تا رحمت را بر پدران ما بجا آرد و عهد مقدّس خود را تذکّر فرماید، سوگندی که برای پدر ما ابراهیم یاد کرد، که ما را فیض عطا فرماید، تا از دست دشمنان خود رهایی یافته، او را بی­خوف عبادت کنیم، در حضور او به قدّوسیّت و عدالت، در تمامی روزهای عمر خود. » (لوقا۱: ۶۸-۷۵؛ و نیز: اول پطرس۱: ۳-۱۲).

1. 1. رحمت خداوند یکی دیگر از دلایل شکرگزاری خدا در عهد جدید است: «برای ستایش جلال فیض خود که ما را به آن مستفیض گردانید» (افسسیان۱: ۶).

1. 1. برگزیدگی: «می‌باید ما همیشه برای شما خدا را شکر نماییم، که از ابتدا خدا شما را برگزید برای نجات به تقدیس روح و ایمانِ به راستی. » (دوم تسالونیکیان۲: ۱۳). .

1. 1. ایمان، امید، و محبت بی ­پایان: «پیوسته درباره جمیع شما خدا را شکر می‌کنیم و دائماً در دعاهای خود شما را ذکر می‌نماییم، چون اعمالِ ایمانِ شما و محنتِ محبّت و صبر امید شما را در خداوند ما عیسی مسیح در حضور خدا و پدر خود یاد می‌کنیم. » (اول تسالونیکیان۱: ۱-۴).

توماس ا کمپیس، عدم شکرگزاری در برابر نعمت­های الهی را، علّت بهره­مند نشدن انسان از مواهب لطف الهی معرفی می­ کند و معتقد است که خداوند همیشه به کسانی که شاکرند، لطف می­ کند، اما از متکبر همانی را که به متواضع عطا می­ کند، دریغ می­ورزد (توماس، ۱۳۸۳: ۱۰۱). به اعتقاد وی هر مصیبت و سختی که به انسان می­رسد از ناحیه­ی خود اوست و هر خیر و نعمتی به او می­رسد، از آنِ خداست که باید در برابر آن شاکر بود (همان) و هرکس خواهان تداوم لطف الهی است باید شاکر نعمت­های خداوند باشد (همان: ۱۰۳).
۴-۵-۳-۳- آثار شکرگزاری در عهد جدید
آثار و فواید شکر در عهد جدید عبارتند از:

1. 1. رضایت خداوند: «خدا و پدر خداوند خود عیسی مسیح را شکر می‌کنیم و پیوسته برای شما دعا می‌نماییم … تا شما به طریق شایسته خداوند به کمال رضامندی رفتار نمایید و در هر عمل نیکو بار آورید و به معرفت کامل خدا نمّو کنید» (کولسیان۱: ۱۰).

1. 1. کسب فیض الهی و راهیابی به ملکوت: «پدر را شکر گزارید که ما را لایق بهره میراث مقدّسان در نور گردانیده است، و ما را از قدرت ظلمت رهانیده، به ملکوت پسر محبّت خود منتقل ساخت» (کولسیان۱: ۱۳)، «برای این هم پیوسته بجهت شما دعا می‌کنیم که خدای ما شما را مستحقّ این دعوت شمارد و تمام مسرّت نیکویی و عمل ایمان را با قوّت کامل گرداند، تا نام خداوند ما عیسی مسیح در شما تمجید یابد و شما در وی بحسب فیض خدای ما و عیسی مسیح خداوند. » (دوم تسالونیکیان۱: ۱۱-۱۲).

• • نتایج :

«شکر» یکی از فضیلت­های اخلاقی مشترک در قرآن و عهدین است که از ایمان نشأت می­گیرد. از منظر این سه کتاب مقدس، شکرگزاری، واکنشی است از طرف مخلوق به سمت خالق. خداوند در این کتاب­ها، انسان­ها را به شکرگزاری در مقابل وی به ازای نعمت­های مادی و معنوی مختلفی که به آنان اعطا نموده است، تشویق می­نماید. این اعتراف و قدردانی در برابر پروردگار به شیوه ­های مختلفی صورت می­گیرد و دارای آثار زیادی است.

1. 1. ماهیت شکرگزاری در این کتب مقدس متفاوت است: از دیدگاه قرآن نیز، شکر نعمت توسط بنده که خود در حقیقت استعمال نعمت است به نحوی که احسان منعم را یادآوری و اظهار می‏کند، به ایمان و تقوی باز می­گردد و نقطه­ی مقابل «کفر» قرار می­گیرد. در آیاتی از قرآن کریم از شکرگزار بودن خداوند با عنوان «شاکر و شکور». شکر خدا به این معناست که خداوند پیوسته انسان را به خاطر شکر پاداش می­دهد. شکرگزاری در عهدعتیق عبارت از اقرار آشکار به اعمال کاملاً قطعی الهی. ستایش خدا به معنی آشکارساختن شکوه اوست؛ شکرگزاری او به معنای اعلام و شهادت به کارهای عجیبی است که خداوند به انجام می­رساند. شکرگزاری همچون طنین مکاشفه است در قلب آدمی. از این رو اغلب تداعی کننده­ ذکر جماعت عادلان یا قوم است که برای شنیدن جمع می­شوند. اما در عهد جدید، اساس شکرگزاری تماماً دگرگون می­گردد. شکرگزاری در عهد جدید، پاسخی است به فیض نجات دهنده الهی؛ پاسخی به محبت الهی که جان پسر خود را فدای گناهان بشرنمود. قبلاً انسان هدیه‏ایی به جهت قدردانی و شکرگزاری به معبد تقدیم می­کرد، اکنون تمام قلب و وجود مسیحی شکرگزار گشته است. او از شوق آنچه بر او روی داده است، نه هدیه بلکه قصد می­ کند تا تمام وجود خودش را مانند هدیه تقدیم خدای پدر کند، خود را مانند قربانی زنده تقدیم کند.

1. 1. شکرگزاری در قرآن دارای چهار مرحله است: شکر با قلب، شکر با زبان، شکر با سایر اعضا و جوارح، اظهار عجز. شیوه ­های شکرگزاری خدا در عهد عتیق عبارت است از: اجتماعات پرستشی، تقدیم هدایا، خواندن مزامیر و سرودهای روحانی، وسایل مختلف موسیقی (بوق و شیپور و کرنا، سازهای بادی مانند فلوت، سازهای زهی مانند بربط و عود، سازهای ضربی مثل دف و سنج)، ذکر کارهای عجیب خدا. شیوه ­های شکرگزاری خدا در عهد جدید بدین قرار هستند: خواندن سرودهای روحانی، ذکر جلال خداوند، زیستن برای خدا.

1. 1. دلایل شکر گزاری در قرآن عبارت است از: نعمت­های مادی، دین و یکتاپرستی، نعمت والدین، عفو و بخشش خدا، نجات از بلایا، بعث و نعمت­های قبل از مرگ، علم آموزی. دلایل شکرگزاری در عهد عتیق بدین قرارند: جلال و عظمت خداوند، اعمال عظیم خداوند، نیکویی و عدالت، رحمت خداوند، اعمال عجیب یهوه، قدوسیت خدا، رهایی از مشکلات، رفع نیازها و حاجات. دلایل شکرگزاری در عهد جدید عبارتند از: اعمال عظیم خداوند، رحمت خداوند، برگزیدگی، ایمان، امید، و محبت بی ­پایان.

1. 1. برخی از آثار و فواید شکر در قرآن عبارت است از: افزون شدن نعمت، رستگاری و سعادت‌، رضایت خداوند، رفع عذاب و بلا. آثار و فواید شکرگزاری در عهد عتیق عبارتند از: رضایت خداوند، افزایش نعمت، آمرزش گناهان، شفا یافت از بیماریها. آثار و فواید شکر در عهد جدید عبارتند از: رضایت خداوند، کسب فیض الهی و راهیابی به ملکوت.

فصل پنجم
نتیجه گیری
درعصر ارتباطات، آشنایی و شناخت پیروان ادیان از باورها، آموزه ها و سنت­های دینی یکدیگر و یافتن نقطه­های همسو و ناهمسو، رخدادی طبیعی و ناگزیر است که می تواند به نتایج مطلوبی منتهی شود. دستگاه­ها و ابزار اطلاع رسانی چنان گسترده و فراگیر شده که هیچ ساحتی از حضور آن بی بهره نمانده و درست یا نادرست درباره همه مسائل بررسی و اظهار نظر شده است. آنچه در این وضعیت مهم است یافتن پایه و تکیه گاه استوار برای شناخت متقابل است؛ زیرا گسترش اطلاعات رسانه ای تا زمانی که از منبع و سرچشمه مطمئنی سیراب نشود، خطر آن دارد که به جای تصویر و ترسیم واقعیتها و پدیده ها، چهره مشوّه و انحرافی از آن ارائه دهد و دینداران را گرفتار توهم و تصورات غلط نسبت به یکدیگر کند. متون دینی در میان منابع قابل استفاده برای شناخت پیروان ادیان به دلیل اینکه دارای قداست هستند و در ایجاد هم گرایی و یا واگرایی تأثیر مهمی داشته و نسبت به رفتار و کنش های دینی دین داران از وضوح و خلوص بیشتری بهره مندند، از جایگاه ویژه­ای برخوردارند.
از سوی دیگر، همه ادیان بزرگ، در بستر ظهور و بروز تا مرحله­ کمال خود، مدّعی نجات­بخشی بشر بوده ­اند. فضایل اخلاقی نقش بسیار مهمی در رساندن انسان به سعادت و رستگاری ایفا می­ کنند. حدیث مشهور نبوی «إنّما بُعِثتُ لاتَمِّمَ مَکارِمَ الاخلاق» (صدر الدین شیرازی، ۱۳۸۳، ج۱: ۴۲۰) گویای این امر مهم است. برخی از فضایل اخلاقی به صورت صفت و ملکه­ای نفسانی بوده و اختصاصی به حوزۀ خاصی از حوزه ­های زندگی انسانی ندارد، بلکه بر همۀ حوزه ها تأثیرگذار است. این قبیل صفات اخلاقی در دو گروه جای می­گیرند؛ برخی از آنها نقش هدایت گری را در سیر معنوی و اخلاق انسان بازی می­ کنند، - در ساختار اخلاق قرآنی، ایمان به عنوان عالی­ترین صفت نفسانی هدایتگر مورد تأکید فراوان واقع شده و مفتاح همۀ صفات پسندیدۀ نفسانی و نیکی­های رفتاری به شمار می ­آید- و گروهی دیگر صفت نفسانی عمل کننده­اند که در سایۀ صفت هدایتگر تحقق می­یابند (دیلمی و آذربایجانی، ۱۳۸۷: ۶۴). مؤلفی دیگر، صفات مورد بحث را فضیلت های اخلاقی ایمانی نام نهاده و آن را اینگونه تعریف نموده است: فضایل اخلاقی ایمانی، صفاتی هستند که با ایمان اسلامی ارتباط وثیقی دارند؛ به گونه ای که بدون ایمان به خداوند طرح آنها نیز بی معنا خواهد بود (داودی،۱۳۹۱: ۵۰).
در این راستا، در این رساله سعی گردید تا مقایسه­ ای تطبیقی بین قرآن و عهدین، درباره بخشی از این صفات نفسانی که رابطه مطلوب و جهت گیری درونی آدمی را با خداوند رقم می­زنند، صورت دهد تا نقاط اشتراک و اختلاف این کتب آسمانی در موضوع مورد نظر جهت همزیستی مسالمت آمیز بین ادیان حاصل آید. مطالعه مقایسه ای را می توان به صورت «شناخت دو دیدگاه در پرتو مقایسه» و یا «توصیف و تبیین موارد خلاف و وفاق» تعریف کرد. بررسی های مقایسه ای ابزاری است که از طریق شناخت شباهت ها و تفاوت های دو دیدگاه به یک مسأله به شناخت عمیق تر دست پیدا می کند (علمی؛ نظرپور، ۱۳۹۳: ۸۶).
این موضوع را می­توان از راه ­ها و روش­های گوناگون کلامی، فلسفی و عرفانی به انجام رسانید. اما روشی که این پژوهش بر اساس آن، فضایل اخلاقی ایمانی را در قرآن و عهدین مورد بررسی قرار داده است، روش تفسیری با توجه به بافت و سیاق آیات مورد نظر است.