تأثیر بر یادگیری

وظیفۀ طراح آموزشی

درونی

به پیچیدگی ذاتی
محتوای آموزشی
اشاره دارد

پیچیدگی
محتوای
آموزشی

منفی

مدیریت کردن آن

بیرونی

به فعالیت های ذهنی
درحین فرایند یادگیری
اشاره دارد.

نحوۀ ارایۀ
محتوای
آموزشی

منفی

کاهش دادن آن

مطلوب

به منابع شناختی که
حافظۀ فعال برای ایجاد

یادگیری بهتر، نیازمند
آنهاست، اشاره دارد.

میزان تسلط
یادگیرنده
بر محتوا

مثبت

افزایش دادن آن

به نظر می آید که بار شناختی درونی ناشی از محتوای آموزشی، تغییر ناپذیر باشد. بار شناختی بیرونی و بار شناختی مطلوب می توانند توسط طراح آموزشی، دستکاری شوند. بنابراین، ما تنها قادر به مدیریت بار شناختی درونی هستیم. طراح آموزشی باید بار شناختی مطلوب را تا حد امکان افزایش دهد و بار شناختی بیرونی را کاهش دهد و بار شناختی درونی را کنترل کند (سوئلر، ۲۰۰۴).
تعامل بین عناصری
سطوح بار شناختی درونی و بیرونی توسط چگونگی تعامل بین عناصری یک محتوای آموزشی تعیین می شوند. منظور از تعامل بین عناصری محتوا، امور مربوط به عناصر یک محتوا است که باید به طور همزمان در حافظۀ کاری پردازش شوند، چرا که آنها از لحاظ منطقی به هم مرتبط اند. یک عنصر، می تواند هر چیزی که باید یاد گرفته شده یا پردازش شود، باشد. این عناصر را از لحاظ ویژگی، می توان طرحواره محسوب کرد. اکثر طرحواره ها شامل زیر طرحواره یا زیر عناصر هستند. قبل از اینکه یک طرحواره کسب شود، این زیر عنصرها یا زیر طرحواره ها را باید به عنوان عناصر جداگانه ای در حافظۀ کاری محسوب کرد. طرحواره ای که خود از پیوستگی تعدادی عنصر یا زیر طرحواره شکل گرفته، در مراحل بعدی می تواند به عنوان یک عنصر یا زیر طرحواره برای شکل دهی طرحواره ای در سطح بالاتر و کلی تر تلقی شود. بنابراین، یادگیری، بار حافظۀ کاری را از طریق تبدیل کردن چندین طرحوارۀ سطح پایین به تعداد کمتری از طرحواره های سطح بالاتر یا حتی یک طرحوارۀ بسیار کلی تر کاهش می دهد.
محتواهایی که می توان آنها را به صورت مجزا یاد گرفت، یعنی تعامل بین عناصری آنها پایین است و بار شناختی درونی ناچیزی دارند، نیاز به منابع حافظۀ کاری کمی دارند. برخی محتواها عناصری دارند که نمی توانند جدا از هم یادگرفته شوند. این عنصرها باهم تعامل دارند، پس باید به طور همزمان پردازش شوند و نه به صورت عناصر مجزا و نامرتبط با هم. چنین محتواهایی تعامل بین عناصری بالایی داشته و بار شناختی درونی بالایی هم دارند. محتواهایی که تعامل بین عناصری بالایی دارند در مقایسه با محتواهایی که تعامل بین عناصری آنها کم است، برای یادگیری و تبدیل شدن به یک طرحواره واحد به منابع حافظۀ کاری بیشتری نیاز دارند.
اطلاعات دارای تعامل بین عناصری بالا، شامل عناصری می شوند که بطور تنگاتنگی به هم مربوط بوده و نمی توان آنها را به تنهایی یاد گرفت. عناصر به گونه ای با هم تعامل دارند که باعث می شود یادگیری عناصر به تنهایی بی معنی باشد. تمامی عناصر مرتبط باید به طور همزمان مورد پردازش قرار گیرند تا اینکه به شکلی معنادار یاد گرفته شوند. برای مثال ما می توانیم نماد های شیمیایی را جدا از هم یاد بگیریم زیرا تعامل بین عناصری آنها کم است، اما نمی توانیم روش های مختلفی را که این نمادها در یک معادلۀ شیمیایی اداره می شوند جدا از هم یاد بگیریم در این مورد، تعامل بین عناصری محتوا بالاست.
سطح تعامل بین عناصری اطلاعاتی که برای یادگیری ضروری هستند، میزان بار شناختی درونی آنها را تعیین می کند. اگر سطح تعامل بین عناصری پایین باشد، بار شناختی درونی نیز پایین خواهد بود، زیرا تنها تعداد کمی از عناصر و رابطه ها لازم است که به طور همزمان در حافظۀ کاری پردازش شوند. در ساده ترین حالت، عناصر مجزا را می توان مستقل از یکدیگر یاد گرفت و هیچ عنصری بار حافظۀ کاری، و به عبارت دیگر بار شناختی درونی را افزایش نمی دهد. در مقابل اگر سطح تعامل بین عنصری مفاهیم اساسی درس بالا باشد، بار شناختی درونی نیز بالا خواهد بود.