1. 1. 1. اگر خجالتی باشید ، احتمالاً تنهایی را به فعالیت های جمعی ترجیح می دهید. خب ، می توانید ، از این فرصت مغتنم استفاده کنید و چیزی یاد بگیرید. آدم هایی که تنهایی را دوست دارند ، معمولا روحیه شان با هنرآموزی جور است. تا می توانید کتاب بخوانید و اطلاعات کسب کنید. روزنامه ، مجله ، برنامه های آموزشی ، اینترنت و… به زودی ، روزی می‌آید که باید حرفی برای گفتن داشته باشید. خودتان را برای آن روز آماده کنید.

   

1. شکست های تان را تدبیر کنید. وقتی دارید برای کسب مهارت های ضد خجالت تلاش می کنید ، یادتان باشد که مثل هر تلاش دیگری ، ممکن است شکست هایی هم در سر راه تان باشد. ولی قرار نیست شما از میدان فرار کنید. تا رسیدن به پیروزی نباید دست از تلاش بردارید.

فراموش نکنید که نوابغ هم بارها و بارها در مسیر تلاش های شان شکست خورده اند ؛ اما دست از کار نکشیده اند. این را هم یادتان باشد که شکست شما ممکن است ناشی از شرایط باشد ، نه ناشی از اشتباه شما. مثلاً ممکن است شما نتوانید در میان بحث دو نفر دیگر وارد شوید و آن ها را همراهی کنید تنها ‌به این علت که بحث آن ها خصوصی بوده و یا ممکن است سر صحبت را با کسی باز کرده باشید که او در آن لحظه به گرفتاری ها و مشکلات دیگر زندگی اش فکر می کرده و اصلاً دل و دماغ صحبت کردن نداشته است و… به هر حال ، سعی کنید از هر شکست تان ، مثل نابغه ها ، درس تازه ای بگیرید و آن درس تازه را در تمرین های بعدی به کار ببندید.

1. همیشه آماده و به روز باشید. مطلع و گوش به زنگ. کتاب بخوانید ، روزنامه ، مجله ، اینترنت و… اخبار روز دنیا را پیگیری کنید. اخبار هنری ، فرهنگی ، علمی ، سیاسی و… داشتن این اطلاعات به شما کمک می‌کند که همیشه حرف های شنیدنی در آستین داشته باشید. سوال های حاضر و آماده هم غنیمت هستند. از این قبیل سوال ها همیشه همراه داشته باشید.

طرح یک سوال صمیمانه و مؤدبانه معمولاً نقطه ی شروع مناسبی برای ورود به بحث دیگران است و هر قدمی هم که برای چنین هم کلامی هایی بردارید ، مطمئناً قدم بعدی آسان تر و آسان تر می شود.

از سلیقه ها و علاقه های دوروبری های تان هم باید باخبر باشید. این طوری راحت تر می توانید هم صحبت شان شوید.

وقتی می خواهید سر صحبت را با یک جماعتی باز کنید یا وقتی که می خواهید در یک بحث گروهی شرکت کنید ، باید این را ارزیابی کنید که آیا آن ها هم مایل هستند حرف های شما را بشنوند و اصلاً آیا شما خوب به حرف های آن ها گوش داده اید یا نه. بی محابا حرف شان را قطع نکنید. بهتر است مؤدبانه و آرام آرام به هر بحثی وارد شوید.

1. خودتان را درست کنید. با دیگران (لا اقل فعلا (کاری نداشته باشید. نمی توانید همه را مجبور کنید همان طوری که شما دلتان می‌خواهد رفتار کنند. نمی توانید همه را وادار کنید نسبت به حرف ها و رفتارهای شما همان طوری واکنش بدهند که شما دوست دارید. چرا که اولاً همه ی آدم ها مثل هم نیستند و مثل هم فکر نمی کنند و ثانیاًً آن چه مهم است ، تلاش و تمرین شما است و توجه ‌به این نکته که آیا شما دارید کارتان را درست انجام می دهید یا نه.

۲-۲-۳-۹- بازبینی عملکرد

بسیاری از افراد کمرو دائماً عملکردشان را وارسی می‌کنند ؛ که ما از آن به عنوان رفتار وارسی عملکرد نام می بریم. گرچه رفتارهای وارسی عملکرد به ندرت باعث می شود که فرد از عملکردش احساس رضایت کند ؛ احتمالاً وقتی فرد خودش را با دیگران مقایسه می‌کند ‌به این نتیجه می‌رسد که عملکردش به خوبی دیگران نیست. اغلب افراد کمرو افراد نامناسبی را انتخاب می‌کنند تا خودشان را با آن ها مقایسه کنند در نتیجه نسبت به خودشان احساس بدتری پیدا می‌کنند و این باعث مقایسه های بیشتری می شود و نهایتاًً باعث تداوم کمرویی خواهد شد (شافران^[۱۰۳] و همکاران، ۱۳۹۰).

۲-۲-۳-۱۰- رفتارهای مخرب

رفتارهای مخرب در کمرویی ، شامل رفتارهایی است که به منظور ایجاد احساس راحتی بیشتر فرد ‌در مورد عملکردش یا حتی جبران خطاها صورت می‌گیرد. یک رفتار معمول در کمرویی تهیه ی لیستی از کا‌رها است. هدف این رفتار ، محافظت از فرد در برابر اضطرابی است که درباره ی عملکرد بی عیب و نقص در محل تحصیل دارد. رفتار دیگر ، داشتن نظم و ترتیب بیش از حد است. بیش از حد دقیق بودن ، انجام چندین کار باهم ، و اجتناب بیش از حد از وقت تلف کردن همه رفتارهای بی حاصلی هستند زیرا فرد زمان زیادی صرف کارهایی می‌کند که می‌توانست برای کارهای مهم تری صرف شود (شافران و همکاران، ۱۳۹۰).

موفقیت آمیزترین رویکرد برای مقابله با کمرویی درمان شناختی رفتاری است. این رویکرد با پرداختن به افکار ، احساسات و رفتارهایی که باعث تداوم مشکل می شود آن را کاهش می‌دهد. درمان شناختی رفتاری همچنین ، در درمان مشکلاتی نظیر افسردگی ، اضطراب و اختلالات خوردن موفق ترین درمان بوده است. ‌بنابرین‏ چنین رویکردی می‌تواند در کاهش کمرویی مؤثر باشد. مطالعات انجام شده توسط رز شفران و دامینیک گلوور^[۱۰۴] در انگلستان ، سارا اگان^[۱۰۵] و پائولا های^[۱۰۶] در استرالیا (۲۰۱۰) نشان می‌دهد که درمان شناختی-رفتاری یک درمان مؤثر برای کمرویی است. در این مطالعات از یک راهنمای خودیاری بر مبنای روش های شناختی-رفتاری برای غلبه بر کمرویی استفاده شده است.

همچنین نتایج مطالعات صورت گرفته توسط آنا استیل^[۱۰۷] و تریسی وید^[۱۰۸] نشان می‌دهد که درمان کمرویی در سایر زمینه‌های زندگی افراد مؤثر است.

۲-۳-پیشینه تحقیقات :

۲-۳-۱- تحقیقات داخلی انجام شده :